Nu we het meta-niveau ruim overstegen zijn ook nog maar ff terug naar een stuk in de VK van voor mijn koorstige nachten. Had er wat over aangetekend, maar dat een week later ongebruikt verwijderd. Gebeurt wel vaker als de gewenste inspiratie ontbreekt. Het betreft het boek 'De onbewoonbare aarde' van ene David Wallace-Wells. Een vaag verhaal met als enige boodschap: Maakt niet uit wat het kost, probeer te veranderen en tegen te houden wat je kunt, niksdoen kost meer. Het gaat dan over de gevolgen van de klimaatsverandering.
Een hoop blabla, geen oplossingen, geen onderzoek, enkel grossierend in publicaties van wetenschappers, die zijnsinziens teveel genegeerd worden. In de komende decennia gaat/moet het allemaal gebeuren. We hebben het in één generatie verknoeit en moeten het in één generatie zien te keren. Het zal allemaal wel. Ik ben geen klimaatontkenner of hoe je dat moet noemen, maar ik heb wel zo mijn vrgtkns bij het idee, dat de mens de veranderingen in het klimaat kan keren of op z'n minst de gevolgen kan dempen.
De beste man heeft het over de noodzaak van een mondiale aanpak. Zoiets als een modiale mentaliteitsverandering. Als het ergens mis zal gaan, is het zeker in die hoek te zoeken. Maar zelfs als de hele wereld ineens vol inzet op niet-fossiele energieën, zich een ons recyclet en de vliegtuigen op waterstof in de lucht blijven hangen, dan verandert het klimaat nog steeds en ongetwijfeld op een voor de mens ongewenste wijze. De mens wil er maar niet aan, dat ie niet meer dan een onbetekend schakeltje is in een 'eeuwig' durende kringloop. Het klimaat verandert namelijk altijd en voortdurend. Het klimaat is net als de hele natuur een dynamische toestand en niet het wensdenken van het KNMI op basis van hooguit 100 jaar weerggegevens.
Het klimaat is onderdeel van een globaal, letterlijk de wereldbol-omvattend evenwicht waar de mens al dik 100 jaar aan zit te klooien op een manier, die voorspelbaar een keer fout moest gaan. Net als de geneeskunde op de schaal van het menselijke lichaam zo is de mensheid bezig met het mondiale ecosysteem. Ingreep-fout-oplossing. Steeds weer geval per geval. Pas langzaam begint door te dringen dat het kappen van het Amazone oerwoud gevolgen heeft voor de dijkhoogte in Nederland. Maar of de mens het nou snapt of niet de verstoorde evenwichten zoeken hun eigen weg naar een nw evenwicht, dat is natuur-eigen. En dat alles aan de Co2 zou liggen .... Ach, dat is ook weer zoiets. Veel verder kijken dan z'n verdiendmodel doet de gemiddelde mens zelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten