Weet je wat het is? Eerlijk gezegd vertrouw ik het voor geen meter, dat het zo goed gaat. Ervaring heeft de laatste, zeg 20 jaar, verder teruggaan kost me teveel moeite, geleerd, dat dergelijke perioden enkel een opstapje zijn naar het tegendeel. Niet goed, minder t/m rampzalig zijn veel algemenere toestanden. Het punt is, dat je daar uit of van weg wilt en je de mindere momenten liever kwijt dan rijk bent in je geheugen. Een vorm van zelfbescherming, denk ik.
Dus maar genieten voor zolang het duurt. Het enige verrassende is steeds weer zien waar of waardoor het nu weer mis zal gaan. En of je het überhaupt op tijd in de gaten hebt, dat het weer de 'normale' kant op gaat. Het besef 'Dit is niet wat ik wil!", de hakken in het zand en het geploeter tegen de stroom in kan weer beginnen.
Hoeveel tijd ga ik genieten? Haal ik het weekeinde, eind van de mnd, het najaar? Veel meer misschien beter maar niet, dan wordt de volgende klap een klapper van het formaat, waar ik liever voor bedank. Misschien afwisselen op weekbasis? Hoeveel goede dagen per week moet je hebben om de indruk te houden, dat het goed met je gaat? Twee? Drie? Meer dan de helft is champagne en de hele week euforie. Dat laatste is vermoeiend, de champagne tegenwoordig discutabel, dus dan maar de drie??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten