Gut, gut, ik heb niet het idee, dat ik voor 2 personen sta te koken, 32 komt meer in de richting. En waren het er zoveel geweest, had ik het bijltje er ws al bij neergegooid. Kan niet, maar toch. Als het niet als vanzelf gaat is het werken, hard werken. Iedere handeling kost onderling overleg met mezelf. Dat schiet voor geen meter op. Maar het kook- en bakgedeelte voor vandaag is geklaard, staat op de rails. Pruttelt of staat af te koelen. Nu die pannen nog en de ondertussen bedachte extra's.
Dat de bezigheden al niet parallel lopen, zegt genoeg. Dan nog geen plek kunnen vinden, als je iets uit je handen wilt zetten en het scheelt maar weinig of ik zou de wereld in z'n totaal hebben vervloekt, terwijl die part nog deel heeft aan de rotzooi, die ik in de keuken heb gebouwd.
Pas op de plaats. Even diep door ademen. De dwarsliggers laten bezinken en straks een nwe poging in de tweede aanloop.
Ondertussen slinkt de hoeveelheid geverfde eieren in een noodvaart. Mariana is erg goed in uitdelen. Deze week ook nog 50 chocolade hazen gekocht en die krijgen de kinderen erbij. De afgelopen jaren hebben ze ons gemeden. Ik weet niet welke groteske verhalen over de honden er in Coves circuleren, maar voldoende om niet eens een poging te wagen om de poort te openen. Nu zijn de honden binnen, staat de poort open en zal de mare van de chocola vast ook zijn werk doen. Meer dan de helft van de hazen is al de poort uit.
Tijd dat die poort weer dicht gaat. Kan ik de honden verblijden met de botten van het ontbeende half lam. Blijft weinig van over van zo'n diertje, als je alleen in het vlees bent geïnteresseerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten