'Kapot' maar wonder boven wonder zowaar een beetje voldaan. Het aan hakbare stukken zagen van het geleverde hout zit bijna op de helft. Onderwijl allemaal mensen die zich er tegen aan menen te moeten bemoeien. Mn het scherpen van de ketting, daar heeft ieder zo zijn mening over. Het ding was niet meer perfect maar nog goed genoeg om de middag vol te maken, zolang ik niet vol in de grond zou zagen. Dan is het in eenmaal helemaal afgelopen.
Uiteindelijk heeft een van de werkers het ding bijgevijld. 'Tuurlijk ging het daarna beter, geen kunst, maar dat effect was na zes dwarsdoorsneden alweer verdwenen. Dan krijg je dus, dat je meer tijd zit te vijlen dan staat te zagen. Daar heb ik in Frankrijk al van besloten, dat ik zo niet mijn tijd ga verspillen. Daar had ik gewoon tig kettingen, waarvan ik met gemak een deel kon wegbrengen en ondertussen door werken. Zaagsel te poederig, gewoon hup ketting verwisselen en verder. Maar nee, dat machinaal slijpen is natuurlijk niet goed volgens de handvijlers.... Ze bekijken het maar. Morgen een nwe èn een geslepen ketting ophalen en verder op mijn manier.
Ander punt van bemoeienis is de manier van werken. Het moet hup-hup. Voorovergebogen op de stapel of op een sokkel de boel kort zagen. Voor dat laatste heb je een tweede persoon nodig. Dat is om te beginnen al iets waar ik geen behoefte aan heb en verder heb ik -dank de storm van 1999- in Frankrijk zoveel ervaring opgedaan met kettingzagen, dat ik weet, wat ik wel en wat ik niet kan hebben. Op mijn manier kan ik dagen achtereen blijven zagen zonder dat mijn rug serieus dwars gaat liggen. Dus, zou ik zeggen, laat me rustig mijn gang gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten