Gesloopt. Vannacht het hele zooitje nog een keer overgedaan en niet bepaald dunnetjes. Op een gegeven moment een partij chemicaliën onder mijn tong gestop, dat had het gewenste effect. Heb weinig te missen. Hoofd is niet wat het zijn moet. En we mogen dan een goed bed hebben, maar 24 uur plat vind mijn onderrug niet prettig. Stijf, al dat gebibber gaat niet in je koude kleren zitten. Bewegen gaat als een tachtigjarige. En moe. Het grootste deel van de tijd geslapen.
Om het alles nog 'leuker' te maken gisteravond uren de overtuiging gehad, dat ik aan mijn laatste stuk leven bezig was. De gedachten volkomen leeg, enkel één grote kale vlakte. Hardnekkig idee. Ik kreeg het niet uit mijn hoofd. Pas met de kalmeringsmiddelen verdween het.
Blijft de vrg, waar heb ik het aan te danken? De dood is nooit weggeweest maar tegenwoordig meestal ver op de achtergrond. Bovendien heeft het de eerste nacht geen rol van betekenis gespeeld. Toen zat ik in een loop (Engels) van het afleveren van ladingen. Ik kwam ergens aan, koppelde af en voor ik weg kon rijden kwam ik alweer aan, koppelde af, etc. Erg enerverend. En dat terwijl ik al een paar dagen niet met trucks bezig ben geweest. Koffie smaakt niet, ik kruip weer in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten