Gelukkig inmiddels de lol aan het trampen in een truck teruggevonden. Anders had ik heel wat uren met mijn ziel moeten zeulen. Op die trucktripjes steek ik met regelmaat door Polen heen en het viel me weer op, dat ik behalve Lodz (liedje), Gdanks (Lech Wałęsa) en Warschau weinig kennis heb van de andere steden en dan heb ik het alleen nog maar over de steden die ETS2 opvoert. Op de een of andere manier is mijn idee van Polen blijven steken in boerengehuchten, paardenkarren en onverharde wegen. En dat ondanks de economische jubelverhalen die mij af en toe via de media bereiken.
Maar steden met namen, die mij in het geheel niks zeggen, blijken èchte steden met gigantische hoogbouw te zijn. Ik verbaas me nog steeds met regelmaat, al zijn het steeds dezelfde steden. Ik neem tenminste aan, dat de makers van ETS2 de skyline van steden niet uit hun duimen zuigen.
Iets wat me inmiddels af en toe stoort, is dat je de hele tijd tot de cabine van je truck bent veroordeeld. Je kunt er niet uit. Niet bij aankomst, niet bij wegrestaurants of gewoon als je bijvoorbeeld voor het eerst langs een Oostzee-strand rijdt. Ja, stom, maar de stopmomenten zijn een essentieel onderdeel van mijn reiservaringen. Van het reizen zijn de stopmomenten de krenten in de verder al erg smakelijke pap. Ik weet ff niet, hoe ik me dat voor moet stellen, maar het is een manco net zoals de onmogelijkheid om de alsmaar groeiende berg geld uitgegeven te krijgen of geen van je gekochte trucks en trailers ooit in één van je garages tegen te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten