Gisteren bedacht ik me, dat het wel aardig zou zijn om te benoemen, dat ik tegenwoordig mijn ochtendrondje maak met zeer voorbeeldige gezusters. Dat het er alle schijn van had, dat ze zich neergelegd hebben bij het verblijven binnen het door mij aangegeven gareel. En of de duvel er mee speelt, vandaag was het weer ouderwets de middelvinger in mijn richting en hun eigen neus na gaan. Zo leek het tenminste het eerste half uur. Voor geen meter luisteren. Verdwijnen in een ongewenste richting. En al het gefluit en geroep voor de kat haar dinges.
Na iets van een half uur, inmiddels al geruime tijd op de heuvelrug, de omgeving bewonderd te hebben, kwam Bobby aantsjokken. Maar die staat volkomen los van de rest en volgt ons altijd op gepaste afstand. Hondstrouw en sinds zijn laatste malheures nog steeds enigszins hinkend als hij rustig loopt. Het wachten zat de terugweg ingeslagen. En wat schets mijn verbazing? Prada komt aangestoven. Het duurt even maar de dame, waarvan ik het het minste verwachtte, kwam hijgend aangelopen. Een paar honderd meter verder kwamen ook Lady en Rosa er aan en weer een eind verder kwam Mopke als laatste aanzetten. Toch nog samen thuis.
Blijft bijzonder, dat ze in zo'n situatie niet op geluid dwars door het veld steken, wat stukken korter was geweest, maar de door mij gevolgde weg afleggen. Dus het spoor volgen. Alleen als ze me zien willen ze nog weleens de vogelvluchtroute kiezen. Kortom vanochtend blij en verbaasd teruggelopen met drie afgepeigerde dames aan de lijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten