Als ik nu eens gewoon alles er zou gooien, wat zo normaal gesproken op een dag door mijn hoofd gaat, zou de wereld een ander idee van me hebben/krijgen. Misschien of zeker weten zou men schrikken. Het zou niet ondenkbaar zijn, dat hier binnen enkele dagen diverse agenten van verschillende diensten voor mijn deur zouden staan. Nacro-agenten, terroristenbestrijders en zedenhandhavers om er een paar te noemen. Het zou het bezoekersaantal voor het blog wel ten goede komen, schat ik zo in. Tenminste tijdelijk. Ik trending. Eindelijk mijn 'moment of fame'. Opgesloten werkt dat ws anders, tenzij je in Den Dolder of een soort gelijke instelling 'opgeborgen' wordt.
Nu is het blog een sloom voortpruttelend geheel met af en toe een oprisping, die nauwelijks boven het niveau van de onschuld uitstijgt. Daarnaast kanaliseer ik nog een aantekeningenstroom, die nergens een connectie met het internet heeft, als de zooi eenmaal uit de wolk is getrokken. Maar ook dat, hoewel meer privé, levert geen wereldschokkend toestanden op, mocht het op straat komen te liggen. Meer iets van 'Ach, gut!'.
Mijn niet aflatende gedachtenstroom is vergeleken daarmee een soort onderaards riool, waarvan je echt niet wilt weten, wat daar allemaal doorheen gaat. Of net wel natuurlijk om er vervolgens spijt van te hebben. Hoewel een stuk reëeler dan dromen is het maar goed dat gedachten niet rechtstreeks voor derden toegankelijk zijn. Zeker tegenwoordig. Eén verkeerd woord, verkeerd volgens derden, en de hele mediale wereld stort zich op jouw persoontje. De hele hypocriete goegemeente op je bord. Soms zou ik daar wel eens tegen aan willen trappen. Zo 'soms' niet eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten