Vandaag de laatste meters hout kort zagen, morgen aandacht voor de tuin en zaterdag eieren verven. De grote lijnen voor de komende dagen. Mn zin in morgen. Dat hout verzagen heb ik inmiddels wel gezien en die geverfde eieren staat wel leuk maar is minder als je het zelf moet doen. Bij 150 ook een streep getrokken. Sindsdien geen eieren meer zien binnenkomen. Waar ze nu blijven mag Joost weten, ik doe dat in elk geval niet en het interesseert me ook niet echt.
Tussendoor natuurlijk nog de nodige lopende zaken als was, afwas, koken, opruimen en over de Europese snelwegen sjezen. Ik klaag niet, maar het is nog net niet wat het zou moeten zijn. Iets teveel òf/òf ipv en/en. Dat klussen moet er ergens tussen gewrongen worden. En als je het hout verzagen als 'klussen' ziet, waar het een en ander voor te zeggen valt, dan schort het nog aan een dagelijks samenspel tussen de kluskant en het tuinieren.
Hetzelfde verhaaltje geldt een beetje voor het digitale snelwegverblijf en bijv. het lezen van de kranten, die inmiddels weer een aardig stapel achterstand hebben opgelopen. Activiteiten overheersen snel en duwen de mindere goden over de kantlijn en daar zijn er de nodige bij, waarvan me dat niet slecht uitkomt, maar zo kom ik natuurlijk nooit in het gewenste ritme cq van de ongewenste ballast af. La vie, la vie, la vie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten