Dat was januari. Niet slecht. Niet slecht qua hervonden activiteit. Niet slecht voor het blog. Niet slecht qua nachtrust. Niet slecht qua zo ongeveer alles. Het enige wat er een beetje slecht vanaf gekomen is, zijn mijn demonen. En dat zou ik graag houden zo. Die mogen nog wel minder bedeeld worden.
Uitzonderlijk vroeg achter mijn koffie. Geen nwe tendens. Was het ff zat de begripvolle Jan Doedel te spelen. Prada was alweer een nachtje stappen en Rosa vond de mesthoop van de barmeneer interessanter dan het luisteren naar mijn roepen. Wie niet horen wil moeten voelen, ook als daar geen fysiek geweld bij komt kijken. Of de honden ervan onder de indruk zijn en zich een volgende keer tweemaal bedenken, voordat ze van beslissen over gehoorzamen of hun eigen gang gaan, waag ik te betwijfelen.
Zitten we weer aan de vooravond, maar dan qua ochtend van een nwe dag, een grote leegte zonder enige zin noch afstoting. Gewoon niks. Geen beer op de weg, geen afgrond aan mijn voeten, geen fata morgana aan de einder. Schijnt een Boeddhistisch hoogtepunt te zijn, als je het weet te bereiken. Moet je je levenlang voor mediteren en met een bezem de grond over je voeten schoonvegen, als je loopt, om vooral geen levende wezens te doden. Of zoiets. Gewoon de draad in je leven verliezen en 'm weer proberen op te pakken werkt dus ook. Ook niet bepaald het vlotste proces. Ik geloof niet, dat ik er van ga zweven en stel me ook niet voor, dat de toestand het middaguur haalt. Ik voel meer voor vulling dan het koesteren van leegte. De vrg is waarmee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten