Triootje

 Wat gaat deze keer het definitieve duwtje in de rug worden? Al dat op en neer of heen en weer gedoe. Het lijkt wel een knipperlichtrelatie. Ik kan niet met èn niet zonder. Het opkrabbelen gaat tamelijk geruisloos en meestal zonder duidelijk aanwijsbare stimulans. Bij de neergang werkt het anders. Vaak sneller èn met herkenbare oorzaak, behalve afgelopen weekend. Dat blijft me frapperen. Het effect waarbij je enthousiast over de rand van een afrond heen rent en het een seconde of wat duurt, voordat je je realiseert, dat je geen vaste grond meer onder je voeten hebt en als een baksteen naar beneden keilt. Iemand als Sylvester kan uit een brede ervaring putten.

 Dat metersdiepte gat in de bodem heb ik inmiddels geslagen. Ik ben er ook geplet uit tevoorschijn gevouwen. Heb me al meer dan eens stevig uitgeschud maar waggel desondanks wezenloos in de rondte. Het willen/kunnen/moeten-verhaal zou toch zo simpel kunnen zijn. Als je niks wilt moeten, moet je vooral niks willen. Dan kan alles en hoeft niks. Dan doe je iets, maakt niet uit wat, hebt lol aan het doen, bent tevreden als het gedaan is en grabbelt ergens in het vervolg in de mogelijkheden voor een andere bezigheid.

 Het zit 'm kortom niet in het 'moeten'. Het zit 'm in het 'willen'. Ik moet niks (meer) willen. Hoe reëel is dat? Kom ik 's morgens mijn nest niet meer uit of blijf de hele dag over mijn koffie in het niets staren. Iets met dooie vissen en de stroom. Dat gaat het niet worden. Maar wat dan wel? Ik moet iets met dat willen cq niks moeten cq niks willen moeten.

 'Niks moeten willen' is simpeler. Dat stadium ben ik volgens mij al lang, erg lang geleden gepasseerd. Het 'als hij wil, kan hij best'-gezeur heb ik de eerste 20 jaar met regelmaat gehoord. Dwing me ergens toe, mens of de omstandigheden maakt niet uit, en de kans is groot, dat de kont tegen de krib gaat, tenzij er een fatsoenlijke betaling tegenover staat.

 Moet ik dus maar tevreden zijn, dat ik hier temidden van de oa door mezelf gecreëerde rommel zit? Daar iets aan doen, is dat een 'moet'? Moet ik dat willen? Nee. Wat niet wegneemt, dat ik daar wel iets mee wil, nl minder zooi, meer orde om me heen. Vanwege gebrek aan kaboutertjes zal enige eigen inzet hierbij moeilijk te voorkomen zijn. De consequenties van het willen! Niet moeten omdat het moet, maar omdat je het wilt. Dat is een vooruitgang, niet?