De hele dag bezig geweest en weinig opgeschoten. Ook niet veel gedaan. De lunchsalade was de grootste prestatie van vandaag. Was zeer gevarieerd, mooi gepresenteerd en gelukkig een smaakvolle hap. Glaasje wijn bij de voorbereiding, glas aan tafel en nog eentje bij het nagenieten en je kon me afvoeren. Dat laatste heb ik zelf gedaan richting bed en twee uur van de wereld geweest. Waar is de tijd gebleven van de lunches met een fles rosé de mens (of is het 'het mens'? Dat klinkt me vrouwelijk in de oren.) waarna je jezelf eens uitrekte de bosmaaier of kettingzaag pakte en de de rest van de middag in de weer was? Het lijkt een vaag vermoeden uit pré-historische tijden.
Nog ff en ik vul mijn dagen met kleine hapjes in uurritme en het scoren van voldoende water. Ondertussen schiet het niet zo op met de onderdelen voor de Peugeot. Met wat schiet het wel op dan? Ach, niet die kant op graag. Het zijn simpelweg nog steeds mijn dagen niet en die zijn sowieso al tijden in de minderheid, waarbij ik nog steeds niet voor mezelf weet of ik dat nou goed moet vinden of niet. Niet het goeie moment om daar iets over te bedenken.
Nog ff iets met de administratie zou moeten kunnen en dan zien of krantlezen iets meer enthousiasme weet los te peuteren uit mijn momentele bestaan. Zou het beter gegaan zijn als de spieren in rug en nek minder dwars hadden gelegen? Ik begin te vermoeden van niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten