Belabberde dag gisteren maar een stukken betere nacht. Scheelt. Niet als een jonge adonis naast het bed gesprongen. Integendeel. Het kraakt en piekt aan alle kanten. Meer à la een plank dan met de souplesse van een slang. D'r zijn wat stuivertjes verwisseld. Per saldo maakt het weinig uit of de inhoud van je buik last heeft van krampen of je rugspieren de soepelheid van een betonconstructie hebben. Het loopt beide voor geen meter.
Enige pluspunt is dat de oorzaak van de rug me bekend is. Het mag dan twee dagen of inmiddels drie geleden zijn, maar de klap die Rosa veroorzaakte door op een onbewaakt ogenblik een sprint te trekken aan de vijfmeterlijn staat vers in mijn geheugen gegrift. Ik had werkelijk het idee dat mijn arm uit de kom vloog en een wervel uit mijn ruggegraat werd getrokken. Me een dag later erover verbaasd, dat het zo weinig nadelige effecten had veroorzaakt. Dat duurt blijkbaar iets langer.
Goed, de rug dus. We worstelen verder en ik kom geeneens uit Zeeland. Gisteren netjes de vaat gedaan. Was nodig ook, maar toch, het verbaasde mezelf. Vandaag de deur uit of ik wil of niet. Er moet vanalles geregeld worden. Niet weer de boel laten versloffen. Ooit rende je achter de feiten aan, nu hobbel je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten