Weer winter. Wit. Koud maar nog geen ijs aan de neusharen. Kortom beneden (of is het boven?) de -10. Honden los en heuvel op tot op de toplijn. Stil maar niet die indringende stilte van gisterochtend. Heerlijk is dat, het idee van eenzaamheid, alleen op de wereld zijn of tenminste ergens ver van mens en machine. Heeft me altijd al getrokken en dat terwijl ik als hummel ooit 'verdwaald' ben op de Brunssummerhei(de) en dat, als ik de verhalen moet geloven, niet bepaald als prettig heb ervaren. Gewoon ergens een hutje op de hei, een paar geiten en kippen, een paard voor als ik te lui ben om te lopen en verder mn bezig met het verbouwen, zoeken, verzamelen van mijn eten. Of zoals in de strip 'Jonathan' ergens in de Himalaya.
Eenmaal in het jaar naar de bewoonde of bewoondere wereld .... als het nodig is. Een beetje in evenwicht met mezelf, het leven, de omgeving en de mij omringende beesten. De beren hoeven niet direct op mijn schoot te liggen en de wolven niet aan mijn voeten, maar het zou mogen. Elkaar respecteren. Groeien, bloeien, (be)leven.
Ik zou inmiddels een gekleurde, verweerde en gerimpelde huid hebben, meer baard dan nu en ook geen gedoe met de kapper. Kleding, een seizoensafhankelijke mix van door de jaren heen slijtvast gebleken stukken. Niks hoeven, niks moeten anders dan doen wat nodig is om jezelf in leven te houden en de winter te overleven. Lange wandelingen en/of uren turen vanaf de varanda voor het huis cq hut. Het enige wat ontbreekt is een idee om een paar centen te verdienen voor die als ik iets moet of wil kopen wat ik niet zelf kan maken of vinden. Een of andere nijverheid en dan niet de kunstvariant maar iets wat mensen kunnen gebruiken, liefst zelfs nodig hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten