donderdag 22 februari 2018

Emotioneel

 Hoe je van het een op het ander kunt komen. Of ik geïnteresseerd was om een varken van 50-60 kilo te kopen om vet te mesten. Moest 700 Lei kosten. Complete waanzin. Voor een slachtrijpvarken mag je blij zijn, als je 10 Lei de kilo vangt. Beest weegt dan iets van 120 tot over de 200 kilo. Om dan te beginnen met een investering van 14 lei de kilo is van de pot gerukt. Nu mist de broer van Mariana wel vaker de realiteitszin en zeker in dit soort, boerderij-betrokken zaken.

 Ik wil wel iets met een big van een paar kilo voor 50 of 60 lei en dan zie ik daarna wel verder. Maar dat verhaal raakt de zin van het aanhouden van het ouderlijke pand: 24. Wat moet cq wil je daar nog mee? Ik heb die vrg al vaker aan Mariana gesteld en nooit een duidelijk antwoord gekregen. Ik snap dat er sentimentele zaken meespelen en dat de broer het als een soort vluchthaven ziet, maar legitimeert dat het onderhoud en het aanhouden van kippen, koeien, varkens en schapen?? Terwijl zowel Mariana als haar broer het werk dat dagelijks gedaan moet worden grotendeels uitbesteed en dus betaald moet worden.

 Bijna anderhalf jaar na de dood van hun moeder is er nog steeds geen idee wat en vooral hoe met 24 verder gegaan moet worden. Net als na de dood van hun vader, toen ze beiden ineens weer 'moesten' gaan boeren, hobbelt nu alles verder alsof met de dood van de moeder niet alles is veranderd. In feite draait alles enkel en alleen om het feit, dat de broer graag zijn eigen varken wil vetmesten en slachten. Dure bedoening, als je het onderhoud van opstallen, machines, het bewerken van de grond, het betalen van de hulp en wat ik verder vast nog vergeet, bij elkaar optelt. En als het nou bijzonder vlees was, maar dat is het niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten