Wat het boek met pinda's te maken heeft is me, nu ongeveer op driekwart, niet duidelijk. Het is wel een weinig 'schmeichelende' weergave van getrouwde stellen en hun (samen)leven. Boek speelt deels in de jaren vijftig/zestig. Ik hemel het hebben van een relatie niet op, zeker het romantische deel niet maar al dat buiten-de-deur-en-achter-de-rug-om gedoe kan ik niet als 'normaal' beschouwen. Ik ben geen heilige, ook nooit geweest, maar als je iets relationeels hebt met iemand betekent dat automatisch grenzen bij de omgang met anderen. Kun je dat niet aan, dan kap eerst met je relatie. In bespreekbaar maken en elkaar vrijlaten, geloof ik niet. D'r komt altijd het momenet, dat het niet meer gelijkwaardig is en de een zich benadeeld cq verwaarloosd voelt door de ander. Of natuurlijk omgekeerd.
Nu moet het volgens mij in de aanloop naar de zestiger jaren "Alles moeten kunnen"-periode een knap gefrustreerde boel zijn geweest, anders was die reactie nooit zo extreem uitgevallen. Dus misschien klopt de tekening van de tijdsgeest op het relationele vlak wel. Het wordt een beetje veel van het goede als alle bij een verhaal betrokken hoofdpersonen op een min of meer gelijksoortige wijze met elkaar lopen te klooien. Het geeft het boek bijna iets lachwekkends, een beschreven karikatuur ipv de thrillerachtige roman die het volgens mij bedoeld te zijn.
En dan die ellelange hoofdstukken. Waardoor je het boek niet zomaar aan de kant kunt leggen, door blijft lezen en uiteindelijk gedwongen wordt om zelf een geschikt breekpunt te herkennen, waar je de volgende dag weer makkelijk weet aan te haken. Een goed boek is meer dan een pakkend verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten