Je zou je mindere 'ik' moeten kunnen afkoppelen. Zoals het bij een kater een genot kan zijn om je hoofd tijdelijk in een gekoelde ruimte achter te kunnen laten. Kan het ene deel bijkomen dan wel in zijn eigen vet garen en het andere deel verder met het leven. Fysiek afkoppelen onder behoud van de functies, anders schiet je er weinig mee op. Waarbij het fysieke deel van het 'mindere ik' enigszins problematisch wordt.
Waar moet ik dat zoeken? Hoofd? Hart? Misschien de buik? Darmen worden meer en meer invloeden toegeschreven. Als ik nou zou weten, dat al die dwarsliggerij in mijn overtollig buikspek zou zitten, ging ik accuut vanaf morgen iedere dag met de benenwagen op en neer naar Agnita. Misschien moet ik het me wijsmaken. Een steuntje in de rug bij het kwijtraken van die vetverzameling zou niet verkeerd zijn. Het moet wel overtuigend zijn, want ik trap niet in het eerste beste verhaaltje.
Het idee van dat af kunnen koppelen van tijdelijk niet of minder funtionerende onderdelen heeft me altijd al handig geleken. De rug bijvoorbeeld is er ook zo een. Had me vorige week een hoop belemmeringen bespaard. Maar goed, dat 'ik', kan ik het niet op een of andere manier ff naar de zijlijn verbannen? Ja, ik kan natuurlijk altijd nog in de tabletten duiken, al zou dat inmiddels nog stommer zijn dan jaren geleden, toen ik het ook al niet of nauwelijks gedaan heb. Zou het beter gegaan zijn? Dat is zo'n vrg die je nooit meer en eigenlijk sowieso nooit zult kunnen beantwoorden, omdat parallele levens leuk is om over te lullen, maar in praktijk niet bestaan. Maar ik ging vanalles accepteren, als ik me niet vergis, misschien gaat dan alles 'wie von selbst'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten