zaterdag 30 november 2019
Haarscherp
Vandaag einde van november, morgen december èn begin van de kersttijd. Een perfecte overgang mag je wel zeggen. Dozen weer van zolder. Kerstbomen scoren en versieren. Lichtjes checken en ophangen. Kaarsen branden. Simpele edoch speciale menugangen bedenken. Het is de enige kitsch waar ik wel waardering voor kan opbrengen. Huis, tuin en keuken Jeff Koon's.
vrijdag 29 november 2019
Fotografisch
Zijn mensen die van herinneringen leven of er op teren, maar dat klinkt weer zo negatief, een uitzondering of ben ik dat, met gedaan - opruimen - wegzetten? Mariana kijkt bijvoorbeeld met grote regelmaat vakantiefoto's of het album dat gemaakt is van de trouwerij. Dat laatste heb ik niet of nauwelijks meer ingekeken nadat ik het gemaakt heb, zeker de laatste drie jaar niet meer. Vakantie-albums of fotoverzamelingen op de mini bekijk ik nog minder. Vindt wel, dat ik ze goed moet archiveren, misschien zelfs in een album verwerken, maar inzien, terugzien .... Neuh.
Ik ben bijv. ook wat blij, dat ik geen filmster ben geworden. Niet dat ik het ooit overwogen heb, zelfs niet voor een seconde. Klinkt stom, maar je zou toch te pas en te onpas geconfronteerd kunnen worden met je ik uit het verleden. Het is al ramp genoeg met het huidige gefotografeer. Ik mijd bijvoorbeeld Facebook erger dan de pest en toch sta ik er op, dank de publicatiegeilheid van anderen.
En dan het selfie-gedoe van tegenwoordig. Met 'geilheid' kom je er niet eens om het te beschrijven. Vroeger was het Notre Dame met miep, Eiffeltoren met Miep, Sacre Coeur met Miep, etc. Tegenwoordig is het Miep met Notre Dame, Miep met Eiffeltoren of zelfs alleen maar Miep, Miep, Miep en komt de achtergrond nauwelijk meer voor herkenbaarheid in aanmerking. Miep in Praag, maar Praag moet je zoeken. Miep in Praag en Miep in Lissabon zijn voor 98% uitwisselbaar. Het zullen je herinneringen maar zijn.
Ik ben bijv. ook wat blij, dat ik geen filmster ben geworden. Niet dat ik het ooit overwogen heb, zelfs niet voor een seconde. Klinkt stom, maar je zou toch te pas en te onpas geconfronteerd kunnen worden met je ik uit het verleden. Het is al ramp genoeg met het huidige gefotografeer. Ik mijd bijvoorbeeld Facebook erger dan de pest en toch sta ik er op, dank de publicatiegeilheid van anderen.
En dan het selfie-gedoe van tegenwoordig. Met 'geilheid' kom je er niet eens om het te beschrijven. Vroeger was het Notre Dame met miep, Eiffeltoren met Miep, Sacre Coeur met Miep, etc. Tegenwoordig is het Miep met Notre Dame, Miep met Eiffeltoren of zelfs alleen maar Miep, Miep, Miep en komt de achtergrond nauwelijk meer voor herkenbaarheid in aanmerking. Miep in Praag, maar Praag moet je zoeken. Miep in Praag en Miep in Lissabon zijn voor 98% uitwisselbaar. Het zullen je herinneringen maar zijn.
Kittig
Af en toe een vogeltje een muis of een spin die het niet overleven door een kat, wat een drama! De kat staat nu in het rijtje van het stikstofprobleem, CO2 probleem en #metoo.
De grote bomenkap in Nederland, die maar stilletjes doorgaat, is het grote probleem voor de vogels. De Nederlandse weldoorvoede kat, die tegenwoordig bijna te lui is om een vogeltje te vangen, krijgt de schuld.
En zo vinden we elke dag wel iets anders om over te zeiken en zeuren. Wat een walgelijk verwijfd volkje zijn we geworden zeg.
Ergens in Nederland zit een Geheim Troll Overleg (GTO). Gedoseerd worden volledig irrelevante onderwerpen strategisch gelanceerd op het moment dat hoofdpijndossies hoofdnieuws dreigen te worden.
Er is een wetmatigheid in het leven: overal waar de overheid verschijnt om een zogenaamd probleem op te lossen worden de problemen alleen maar groter. En komen er nog meer problemen bij.
De Taoïsten van weleer schreven het eerder ook al. Hoe meer regels je maakt, hoe meer overtreders je krijgt. Uiteindelijk wordt iedereen een crimineel.
De grote bomenkap in Nederland, die maar stilletjes doorgaat, is het grote probleem voor de vogels. De Nederlandse weldoorvoede kat, die tegenwoordig bijna te lui is om een vogeltje te vangen, krijgt de schuld.
En zo vinden we elke dag wel iets anders om over te zeiken en zeuren. Wat een walgelijk verwijfd volkje zijn we geworden zeg.
Ergens in Nederland zit een Geheim Troll Overleg (GTO). Gedoseerd worden volledig irrelevante onderwerpen strategisch gelanceerd op het moment dat hoofdpijndossies hoofdnieuws dreigen te worden.
Er is een wetmatigheid in het leven: overal waar de overheid verschijnt om een zogenaamd probleem op te lossen worden de problemen alleen maar groter. En komen er nog meer problemen bij.
De Taoïsten van weleer schreven het eerder ook al. Hoe meer regels je maakt, hoe meer overtreders je krijgt. Uiteindelijk wordt iedereen een crimineel.
Verwateren
Om de dag, 2 dagen er tussen, 3, 4 en nu is het zelfs 5 dagen geleden, dat uit Italiaanse hoek een kleine 100'tal pageviews werden gescoord. Na twee jaar de neus vol? Het blijft gissen, maakt niet uit wat gebeurd. Een waslijst mogelijkheden opstellen is geen kunst. Hetzelfde geldt voor de ruim twee jaar interesse tot het de afgelopen weken begon te stokken.
Ik heb me met regelmaat afgevraagd waarom iemand (of iets, bijv. een computer) om de dag een 25-tal blogbijdrages, waarvan ongeveer eenderde tot de helft nwe bijdrages, 4x /bijdrage bezoekt en dat doet met òf twee computers òf met twee verschillende Browser/OS combinaties op één computer. Het is me niet gelukt om er koek van te bakken.
Ik heb me met regelmaat afgevraagd waarom iemand (of iets, bijv. een computer) om de dag een 25-tal blogbijdrages, waarvan ongeveer eenderde tot de helft nwe bijdrages, 4x /bijdrage bezoekt en dat doet met òf twee computers òf met twee verschillende Browser/OS combinaties op één computer. Het is me niet gelukt om er koek van te bakken.
Ongecoördineerd
Man, man, man wat een geklungel weer. Organisatie is een woord waar ze hier echt de betekenis niet van snappen. Procedures worden bekend verondersteld. Vertelt wordt je niks. Privé is er nauwelijks. Dingen hangen van personen af en kunnen onaangekondigd veranderen. Noodzakelijke spullen worden niet verstrekt. En ga ze maar door.
Ik zie mezelf als een redelijk begripvol en niet lastig persoon, maar ik heb zo mijn grenzen. Als je al met drie personen over meerdere dagen te maken hebt gemaakt en niemand zegt iets over wat later als vanzelfsprekend wordt verondersteld, daar begint bij mij iets te koken. En wie moet je aanspreken? In dit soort chaotisch functionerende systemen is een verantwoordelijke ver te zoeken. Je komt er uiteindelijk wel uit, maar dat is dankzij en ten koste van jezelf niet van het systeem. Dan krijg je vanzelf de hier ingeburgerde en zeer irritante gewoonte dat iedereen, overal maar naar binnen loopt of mensen aanklampt om vrgn te stellen.
Volgende week verder. Voorlopig ff d'r van af. Bezinktijd. Je doet dit al niet voor je plezier en dan lijkt het me een goed idee als het systeem tenminste foutloos en soepel functioneert. Kan mijn ergernis beter voor mijn eigen missers bewaren.
Ik zie mezelf als een redelijk begripvol en niet lastig persoon, maar ik heb zo mijn grenzen. Als je al met drie personen over meerdere dagen te maken hebt gemaakt en niemand zegt iets over wat later als vanzelfsprekend wordt verondersteld, daar begint bij mij iets te koken. En wie moet je aanspreken? In dit soort chaotisch functionerende systemen is een verantwoordelijke ver te zoeken. Je komt er uiteindelijk wel uit, maar dat is dankzij en ten koste van jezelf niet van het systeem. Dan krijg je vanzelf de hier ingeburgerde en zeer irritante gewoonte dat iedereen, overal maar naar binnen loopt of mensen aanklampt om vrgn te stellen.
Volgende week verder. Voorlopig ff d'r van af. Bezinktijd. Je doet dit al niet voor je plezier en dan lijkt het me een goed idee als het systeem tenminste foutloos en soepel functioneert. Kan mijn ergernis beter voor mijn eigen missers bewaren.
donderdag 28 november 2019
Verdoofd?
Gescoord wat er vandaag te scoren bedoeld was. Nu iets met de onzekerheden van morgen. Een ritje met de Volvo truck? Afleiding door een FAS of twee? Geen gedoe met de administratie, opruimen of beslissingen over blijven of afstand doen. Geen termijnoverpeinzingen, die de dag van morgen overschrijden. Het is wachten. Wachten kent vele vormen.
Vreemd genoeg vrg ik me niks af. Ben ik niet met speculaties bezig. Weeg niet en ben niet met waarschijnlijkheden bezig. Mijn invloed op wat komen gaat, is 0,0 ongeacht de uitkomst. In feite minder spannend dan een examen. Daar werkt je tenminste nog voor. Dit is meer een loterij met maar één prijs en een hoop mogelijke teleurstellingen. Een loterij waar ik ongevraagd op de deelnemerslijst sta.
Als een lam naar de slachtbank? Daar valt net zo veel of weinig zinnigs over te zeggen als over het tegendeel. Het heeft iets van Sophie's choice, maar op mezelf betrokken.
Vreemd genoeg vrg ik me niks af. Ben ik niet met speculaties bezig. Weeg niet en ben niet met waarschijnlijkheden bezig. Mijn invloed op wat komen gaat, is 0,0 ongeacht de uitkomst. In feite minder spannend dan een examen. Daar werkt je tenminste nog voor. Dit is meer een loterij met maar één prijs en een hoop mogelijke teleurstellingen. Een loterij waar ik ongevraagd op de deelnemerslijst sta.
Als een lam naar de slachtbank? Daar valt net zo veel of weinig zinnigs over te zeggen als over het tegendeel. Het heeft iets van Sophie's choice, maar op mezelf betrokken.
Vorstverlet
De eerste echt koude dagen komen er aan. Weeronline heeft het over -6º. Maak daar maar rustig -10º van. Net op tijd met het aansluiten van de kachel in de 'orangerie'- kamer van Mariana. Niet de tuinkamer. Daar brandt nu al mndn de terracotta cq tegelkachel mn om de wijn fatsoenlijk te laten gisten. Het geestrijk vocht wil vertroeteld worden bij z'n ontstaan. De planning van het houthakken loopt minder, komt enigszins in de klem te zitten. D'r moet nog wel een dag of drie, vier, vijf gehakt worden.
Maar op naar de winter. Afgezien van de kleine ongemakken als koude handen en sneeuwruimen heb ik er wel zin in. Hou gewoon van de afwisseling van de seizoenen. Je zou het hele jaar in de tuin moeten werken..... Doet me ineens denken aan Portugal. In het dal van de Taag, lekker vlak, waren ze, toen we er reden, bezig met het oogsten van tomaten. We hadden eerst een veld gezien, waarvan we dachten, dat de opbrengst als verloren beschouwt kon worden. Niet veel later zagen we grote machines bezig die aardappels leken te rooien. Maar dus geen aardappelen maar tomaten. Planten van max een halve meter hoog, omgevallen op de grond en vol rijpe maar stevige tomateen van het formaat van een ei. Naast de rooimachine reeds een 18-meter truck waar de tomaten in werden gedumpd. Een hele trailer vol tomaten!. Ongetwijfeld niet voor de supermarkt, meer voor de verwerking tot sausen, soepen en puree. Prachtig gezicht als we weer achter zo'n volle truck aan reden.
Maar de velden, die al gerooid waren, werden direct bewerkt en met een ander gewas ingezaaid of beplant. Twaalf mndn per jaar productie! Ik ben niet zo van de omschakeling, maar hou wel van afwisseling op z'n tijd.
Maar op naar de winter. Afgezien van de kleine ongemakken als koude handen en sneeuwruimen heb ik er wel zin in. Hou gewoon van de afwisseling van de seizoenen. Je zou het hele jaar in de tuin moeten werken..... Doet me ineens denken aan Portugal. In het dal van de Taag, lekker vlak, waren ze, toen we er reden, bezig met het oogsten van tomaten. We hadden eerst een veld gezien, waarvan we dachten, dat de opbrengst als verloren beschouwt kon worden. Niet veel later zagen we grote machines bezig die aardappels leken te rooien. Maar dus geen aardappelen maar tomaten. Planten van max een halve meter hoog, omgevallen op de grond en vol rijpe maar stevige tomateen van het formaat van een ei. Naast de rooimachine reeds een 18-meter truck waar de tomaten in werden gedumpd. Een hele trailer vol tomaten!. Ongetwijfeld niet voor de supermarkt, meer voor de verwerking tot sausen, soepen en puree. Prachtig gezicht als we weer achter zo'n volle truck aan reden.
Maar de velden, die al gerooid waren, werden direct bewerkt en met een ander gewas ingezaaid of beplant. Twaalf mndn per jaar productie! Ik ben niet zo van de omschakeling, maar hou wel van afwisseling op z'n tijd.
Onbereikbaarheid?
... voor mijn gevoel in Venetië. In een watertrein. Een drukke groep schooljeugd stapt in. Ik besluit verder naar achteren te gaan. In de laatste wagen (schuit?) zitten mensen geknield naar raamloze wanden te staren. Ik stap uit via de achterkant en sta in een met kinderkopjes bestraatte holle weg, waarin nog de rails zichtbaar zijn van een oude tramlijn.. Ik wil terug naar het centrum en besef dat ik ergens het water zal moeten oversteken. Ik loop door een weilandachtige omgeving, probeer de rivier over te steken, maar moet terug vanwege de diepte. Volg verder de oever en zie aan de overkant tegen een loodrechte wand auto's richting de stad scheuren. De stad ligt nog maar een paar passen verderop aan de overkant van de steeds breder wordende de rvier ...
woensdag 27 november 2019
Ontdoen
De dagen waarop je doet, gedaan krijgt, wat je je voorgenomen hebt zijn mee van de prettigste. Maakt niet uit wat het is. Niets of een 9-gangen menu in elkaar draaien. Je neemt het je voor, doet het en klaar is Kees. Vandaag ging het zowaar zo voortvarend, dat ik aan het begin van de middag onverwachts vrij was. Dat was bijna schrikken. Een paar dingen geprobeerd, maar zo werkt dat blijkbaar weer niet. Een siësta wilde wel en het daar maar bij gelaten.
Minimaal 15 minuten per dag helemaal voor jezelf reserveren, was ook nog zo'n (ontspannings)advies van die Britse meneer en ik ben daar al eens zorgvuldiger mee omgegaan, dan ik de laatste tijd doe. D'r maar een halfuur van gemaakt en me los proberen te koppelen van de wereld. Niet, dat ik mezelf als zo gestresst zie, maar het is een feit, dat je meestal bezig bent met zaken, die weinig of geen directe betrekking op jou hebben en zo ja, dan ben je maar een schakel(tje) in het geheel. En dat zonder baan, met een kleine sociale kring en weinig interesses op het vlak met anderen.
De journalist die na 5 mndn ploeteren met de vier pilaren enige vooruitgang waarnam, zal bij mij ws het idee hebben, dat ik lang en breed ben aangekomen in het gewenste leven. Nou, finishen is slechts een stap naar een volgende fase, stel ik me zo voor. Ontevreden als de mens of althans ik van nature ben, wil je altijd meer al is dat in dit geval een kwestie van minderen.
Minimaal 15 minuten per dag helemaal voor jezelf reserveren, was ook nog zo'n (ontspannings)advies van die Britse meneer en ik ben daar al eens zorgvuldiger mee omgegaan, dan ik de laatste tijd doe. D'r maar een halfuur van gemaakt en me los proberen te koppelen van de wereld. Niet, dat ik mezelf als zo gestresst zie, maar het is een feit, dat je meestal bezig bent met zaken, die weinig of geen directe betrekking op jou hebben en zo ja, dan ben je maar een schakel(tje) in het geheel. En dat zonder baan, met een kleine sociale kring en weinig interesses op het vlak met anderen.
De journalist die na 5 mndn ploeteren met de vier pilaren enige vooruitgang waarnam, zal bij mij ws het idee hebben, dat ik lang en breed ben aangekomen in het gewenste leven. Nou, finishen is slechts een stap naar een volgende fase, stel ik me zo voor. Ontevreden als de mens of althans ik van nature ben, wil je altijd meer al is dat in dit geval een kwestie van minderen.
Vooruitlopen
Bijna 1 december en nog geen warme chocola gemaakt of glühwein gehad. Zondag de eerste advent. Kerst komt er aan. Moet zeggen 'blijkbaar' want het leeft nog niet. Gaat veranderen als Mariana met haar versierfestival begint. Geen speciale plannen dit jaar en dat bevalt me wel, moet ik eerlijk zeggen. Beetje thuis aantutten en behalve meer tijd dan normaal in de keuken verbrengen, gewoon verder met het de-chaotiseren van de plek.
Itt andere jaren nog geen sneeuw gezien. Wel op de toppen van de Karpaten maar niet hier in het dorp. Winterbanden moeten weer. De prettige routine van de ochtend is op jaarbasis nog ver te zoeken. Ja, een paar perceeltjes omgespit. Ik moet mezelf niet tekort doen. Voor de rest loop ik echter achter de feiten aan. De tuin had ik leeg willen hebben, het hout gehakt, kelder uitgeruimd etc.
Volgend jaar weer. Misschien volgend jaar net als met de feestdagen gewoon op het honk blijven en doen wat gedaan moet worden zonder vakantieonderbrekingen. Dat zal op protest stuiten, maar misschien stimuleert dat tot ondersteuning om herhaling in 2021 te voorkomen.
Itt andere jaren nog geen sneeuw gezien. Wel op de toppen van de Karpaten maar niet hier in het dorp. Winterbanden moeten weer. De prettige routine van de ochtend is op jaarbasis nog ver te zoeken. Ja, een paar perceeltjes omgespit. Ik moet mezelf niet tekort doen. Voor de rest loop ik echter achter de feiten aan. De tuin had ik leeg willen hebben, het hout gehakt, kelder uitgeruimd etc.
Volgend jaar weer. Misschien volgend jaar net als met de feestdagen gewoon op het honk blijven en doen wat gedaan moet worden zonder vakantieonderbrekingen. Dat zal op protest stuiten, maar misschien stimuleert dat tot ondersteuning om herhaling in 2021 te voorkomen.
Aanslepen
Verder met de kleine bijdrages ter vorming van het grotere geheel. Ik zet vandaag in op het plaatsen van de kachelpijp en het beginnen met leeg laten lopen van het zwembad voor dat de pomp me bevriest met alle gevolgen vandien. Dit natuurlijk naast de steeds weer voorbij komende huishoudelijke klusjes. Mocht het al te voortvarend gaan en ik me vervelen, heb ik ik nog wel wat extra's achter de hand. Zou prettig zijn, als dat een keer niet meer het geval is, maar dat gaat nog wel ff duren.
Vastzitter
Kijk, zo gaat dat. Prachtig weer. Me voorgenomen om vandaag weer zo normaal mogelijk aan de slag te gaan, kom je je bed uit met een dwarsliggende nekspier. Ff snel een mooie meid achterna kijken zit er vandaag niet in. Dingen doen wordt er niet onmogelijk door, maar vrolijk makend is het niet.
Verbeteren
Over een boek lezen en tot de conclusie komen, dat jij er in elk geval niks mee hoeft. Blijkbaar gaat het beter met me dan ik zelf denk. Een of andere Britse huisarts (Rangan Chatterjee) heeft na 20 jaar praktijk geconcludeerd dat hij in slechts 20% van de gevallen een persoon echt kan helpen en de andere 80 mn een kwestie is van verkeerd leven. Klinkt baud, maar ik kan me er iets bij voorstellen.
Prompt heeft hij een boek geschreven. Alsof de planken van de gezondheidsadviezen niet al uitpuilen in de boekenzaken. Maar, als ik de journalist van de FAS mag geloven, doet de man het met eenvoudige adviezen en zonder zich op te dringen. Het schijnt nog te werken ook.
Een gezond leven steunt volgens de man op vier pilaren: ontspanning, eten, bewegen en slapen. Voor alle vier geeft hij weer een viertal adviezen met de raad om er geen prestatie toestand van te maken maar om te zien of er twee in je leven zijn in te passen. Bij alles begint hij met het eruit gooien van groepsgewijs presteren in yoga, sport, koken. Alles gewoon via kleine veranderingen in eigen beheer. In-/uitademen als ontspanningsvoorstel, zoveel mogelijk verschillende kleuren groenten bij de pilaar van het eten, de inmiddels bijna roemruchte 10.000 passen bij bewegen en donker, koel en smartfoonvrij slapen.
De man heeft natuurlijk meer adviezen, maar het betrof slechts een artikel over het boek, niet het boek zelf. Mn het smartfoongebruik van de testende journalist deed me versteld staan. Ik snapte nooit zo wat mensen bedoelen, als ze zich als smartfoon-verslaafd zien. Maar ik begin het nu te begrijpen. De best man/vrouw had meer zaken uit te schakelen, dan ik in een jaar tijd gebruik. Tja, dan wil die stress wel.
Prompt heeft hij een boek geschreven. Alsof de planken van de gezondheidsadviezen niet al uitpuilen in de boekenzaken. Maar, als ik de journalist van de FAS mag geloven, doet de man het met eenvoudige adviezen en zonder zich op te dringen. Het schijnt nog te werken ook.
Een gezond leven steunt volgens de man op vier pilaren: ontspanning, eten, bewegen en slapen. Voor alle vier geeft hij weer een viertal adviezen met de raad om er geen prestatie toestand van te maken maar om te zien of er twee in je leven zijn in te passen. Bij alles begint hij met het eruit gooien van groepsgewijs presteren in yoga, sport, koken. Alles gewoon via kleine veranderingen in eigen beheer. In-/uitademen als ontspanningsvoorstel, zoveel mogelijk verschillende kleuren groenten bij de pilaar van het eten, de inmiddels bijna roemruchte 10.000 passen bij bewegen en donker, koel en smartfoonvrij slapen.
De man heeft natuurlijk meer adviezen, maar het betrof slechts een artikel over het boek, niet het boek zelf. Mn het smartfoongebruik van de testende journalist deed me versteld staan. Ik snapte nooit zo wat mensen bedoelen, als ze zich als smartfoon-verslaafd zien. Maar ik begin het nu te begrijpen. De best man/vrouw had meer zaken uit te schakelen, dan ik in een jaar tijd gebruik. Tja, dan wil die stress wel.
dinsdag 26 november 2019
Effectief
Verbluffend! Natuurlijk zijn er een paar dingetjes niet gelukt, maar gut wat een scorerijke dag. Zeldzaam. En niet alleen gezien de laatste tijd. Afspraken zonder probleen op de gewenste tijden, papieren in no time geregeld, stand van zaken van de Peugeot bekeken, de knuffels uitgeruimd, kachelpijpen gescoord, zelfs een nieuw clamshell hoesje voor mijn foon gevonden,. Daar zoek ik inmiddels al 1,5 jaar naar. Een dag uit duizenden. Op eeen gegeven moment had ik vanmiddag iets van 'Moet er niet nog iets anders ... kans dat het nu lukt is groter dan gemiddeld!'.
Het is goed je grenzen te kennen, ook als het goed gaat. Na het verdwijnen als sneeuw voor de zon van mijn activiteitenlijst voor vandaag neergeploft in een rustige hoek van de Shopping City en mezelf op een Latte getrakteerd. Altijd een moment van reflectie en overpeinzing. Vandaag wilde dat niet zo. Niet dat onrust dwars zat. Er viel weinig te reflecteren. Genoegzaamheid overheerste. Geen drijfveer voor kritische overpeinzingen.
Na de supermarkten in alle rust doorgestruind te zijn de terugweg aanvaard. Vijf uur! Vijf uur heen en weer door Sibiu gejojoëd met een klein kwartier koffiepauze. Dat zijn twee normale stadse dagen ineen. Net als gisteren was de rit terug een stevige. Het gaat goed!
Het is goed je grenzen te kennen, ook als het goed gaat. Na het verdwijnen als sneeuw voor de zon van mijn activiteitenlijst voor vandaag neergeploft in een rustige hoek van de Shopping City en mezelf op een Latte getrakteerd. Altijd een moment van reflectie en overpeinzing. Vandaag wilde dat niet zo. Niet dat onrust dwars zat. Er viel weinig te reflecteren. Genoegzaamheid overheerste. Geen drijfveer voor kritische overpeinzingen.
Na de supermarkten in alle rust doorgestruind te zijn de terugweg aanvaard. Vijf uur! Vijf uur heen en weer door Sibiu gejojoëd met een klein kwartier koffiepauze. Dat zijn twee normale stadse dagen ineen. Net als gisteren was de rit terug een stevige. Het gaat goed!
Efficiëntie
Zien hoe we vandaag de tijd zo zorgvuldig mogelijk gaan benutten. Twee uur rijden kan direct al weggestreept worden. Afspraken maken, papierwerk regelen, bij de nwe garage vragen hoe het met de Peugeot zit, kachelpijpen kopen en nog een trits kleiner grut. Veel stadse kilometers, heen en weer bewegingen, in- en uitlopen, etc. En alleen, anders is het niet te doen op één dag..
maandag 25 november 2019
Omscholen
Het hele gedoe begint te lijken op het heen en weer met zieke puppies. Iedere dag naar Sibiu. Uren wachten. En terugkeren zonder dat je nou het idee hebt, dat het iets oplost. Gelukkig sleep ik alleen met mezelf. Dat geeft iets meer bewegingsvrijheid dan met een doodzieke pup.
Van 'iedere dag iets aanpakken al is het maar de binnenplaats vegen' naar 'iedere dag iets in Sibiu regelen'. Ook vandaag een paar onderdelen van de boodschappenlijst met niet-standaard zaken weten te regelen. Heb nog het nodige achter de hand. Kan zonder problemen een paar dagen vooruit.
Van 'iedere dag iets aanpakken al is het maar de binnenplaats vegen' naar 'iedere dag iets in Sibiu regelen'. Ook vandaag een paar onderdelen van de boodschappenlijst met niet-standaard zaken weten te regelen. Heb nog het nodige achter de hand. Kan zonder problemen een paar dagen vooruit.
Ontleden
Het ene lijntje zijn er vier geworden. Is dat geldklopperij of weten ze het net zo min als ik? Ik denk het laatste. Omsingelen en insluiten, dus. Of het deze week nog verder gaat of dat het volgende week wordt, hoor ik morgen. Afspraken maken kon niet meer vandaag itt betalen, dat was geen enkel probleem.
Volgens mij ben ik gewoon bezig om gek te worden. Als het vaker dan eens gediagnosteerde PTSS werkelijk op mijn confrontatie met Yoland's dood van toepassing is, zou het nog kunnen ook. Daarbij kan het makkelijk 10 jaar of meer duren, voordat het tot een uitbarsting of zoiets komt. Toch lijkt dit me één van de minder waarschijnlijke scenario's. Maar ik waccht af. Doe mijn verhaal. En zie wat daar door derden mee gedaan wordt. Weliswaar geschoolde derden, maar derden, dus buitenstaanders, die tot op zeker hoogte aangewezen zijn op hun vermogen tot het maken van een mooi plaatje, waarvan het maar afwachten is of het klopt.
Volgens mij ben ik gewoon bezig om gek te worden. Als het vaker dan eens gediagnosteerde PTSS werkelijk op mijn confrontatie met Yoland's dood van toepassing is, zou het nog kunnen ook. Daarbij kan het makkelijk 10 jaar of meer duren, voordat het tot een uitbarsting of zoiets komt. Toch lijkt dit me één van de minder waarschijnlijke scenario's. Maar ik waccht af. Doe mijn verhaal. En zie wat daar door derden mee gedaan wordt. Weliswaar geschoolde derden, maar derden, dus buitenstaanders, die tot op zeker hoogte aangewezen zijn op hun vermogen tot het maken van een mooi plaatje, waarvan het maar afwachten is of het klopt.
En route!
Alles weer bij het oude? Opgeslokt? Weggewerkt? Lijkt erop. De bekende misleiding. De week terug op de gebaande paden in de gewenste richting. Terug omhoog geklauterd naar waar we onderuit zijn gegaan. Als gewaarschuwd mens verder. In goed gezelschap kortom, maar verder zonder enkele garantie. Een uitglijer hier, gebrek aan houvast daar of een overval uit onverwachte hoek. Dat heet leven.
zondag 24 november 2019
Hoopvol
De zittende president heeft in de exit polls zo'n voorsprong op de tegenkandidate, dat het niet anders kan, dan dat hij morgen aan zijn tweede termijn kan beginnen. D'r zal nu op menig plek eens voorzichtig achter de oren gekrab worden en afspraken worden gemaakt om plan-B uit de kast te trekken. Ik denk, dat dit het beste is wat Roemenië op dit moment kon overkomen.
Corruptie volledig uitbannen is een illusie. Ook in Nederland is het zeker niet verdwenen. Maar het zou prettig zijn als er een mentaliteitsverandering zou lukken, die de boel ontdoet van z'n vanzelfsprekendheid ongeacht of het nou op landelijk of gemeentelijk niveau gebeurt, afgedwongen wordt of opgedrongen. Je hebt er haast een nwe generatie voor nodig. Net als voor het niet zomaar overal weggooien wat je op dat moment niet meer nodig hebt of het illegaal storten van grofvuil.
Ik ga 'm een beetje volgen. Zien hoe dat gaat met de landelijke politiek hier ter plekke ipv in Nederland. Daar zijn ze gewoon de draad kwijt.
Corruptie volledig uitbannen is een illusie. Ook in Nederland is het zeker niet verdwenen. Maar het zou prettig zijn als er een mentaliteitsverandering zou lukken, die de boel ontdoet van z'n vanzelfsprekendheid ongeacht of het nou op landelijk of gemeentelijk niveau gebeurt, afgedwongen wordt of opgedrongen. Je hebt er haast een nwe generatie voor nodig. Net als voor het niet zomaar overal weggooien wat je op dat moment niet meer nodig hebt of het illegaal storten van grofvuil.
Ik ga 'm een beetje volgen. Zien hoe dat gaat met de landelijke politiek hier ter plekke ipv in Nederland. Daar zijn ze gewoon de draad kwijt.
Warboeltje
Rustige dag. Stilte voor de storm? Geen idee. In feite nergens mee bezig geweest. Wat dingen gedaan van afwas tot bloggen, van ETS2 tot het volgen van de verkiezingen. Met een hoofd waarin alles met vakantie of definitief vertrokken leek. Me meer dan normaal met de honden bezig gehouden. Het zijn dan wel geen oude honden, maar het boek heeft een behoorlijke indruk op me gemaakt. Mn dat deel over de dood. Het zou vreemd zijn, als het dat niet had gedaan.
Sissi is ondertussen duidelijk uit haar doen. Inmiddels twee dagen. Misschien morgen mee naar de dierenarts? Allemaal van die niets-dingetjes. Je doet ze, omdat ze voorbij komen en vergeet ze vrijwel onmiddelijk. Ik wilde zeggen 'Als een maaltijd waar je hoofd niet bij is'. Maar dat impliceert, dat het elders zou zijn en dat is niet het geval. Het hoofd is er hier duidelijk niet bij, maar het vertoeft ook niet elders.
Ondertussen heb ik sinds gisteravond voortdurend het idee dat iemand in de kamer is of net uit het zicht in het aangrenzende vertrek staat en naar me kijkt. Regelmatig 'zie' ik iets in mijn ooghoek, maar als ik opkijk, blijk ik me te vergissen. Of moet ik zeggen, dat het dan weg is? Maakt nogal een verschil uit. Mijn hoofd is nog steeds niet terug in het gewenste doen.
Sissi is ondertussen duidelijk uit haar doen. Inmiddels twee dagen. Misschien morgen mee naar de dierenarts? Allemaal van die niets-dingetjes. Je doet ze, omdat ze voorbij komen en vergeet ze vrijwel onmiddelijk. Ik wilde zeggen 'Als een maaltijd waar je hoofd niet bij is'. Maar dat impliceert, dat het elders zou zijn en dat is niet het geval. Het hoofd is er hier duidelijk niet bij, maar het vertoeft ook niet elders.
Ondertussen heb ik sinds gisteravond voortdurend het idee dat iemand in de kamer is of net uit het zicht in het aangrenzende vertrek staat en naar me kijkt. Regelmatig 'zie' ik iets in mijn ooghoek, maar als ik opkijk, blijk ik me te vergissen. Of moet ik zeggen, dat het dan weg is? Maakt nogal een verschil uit. Mijn hoofd is nog steeds niet terug in het gewenste doen.
Honds
Gisteravond "Oude wijze honden" van Elli H. Radinger uitgelezen. Drie avonden over gedaan maar het voor mijn gevoel in één ruk uitgelezen. Het boek gekocht met het idee, dat daarin iemand ahv observaties het hondengedrag analyseert. De schrijfster interpreteert meer, gebruikt haar oudere viervoeter als een soort spiegel voor de mens. Heel kort door de bocht de zich nergens druk om makende hond tov de zich overal druk over makende mens.
Het was ff doorbijten in het begin mn omdat de schrijfster zich regelmatig herhaalt, dezelfde zaken aanhaalt vanuit een net iets andere invalshoek en ook wel een tikkeltje moraliserend is. Verder zou het boek bijna geheel door mij geschreven kunnen zijn qua inhoud. De dame ergert zich aan dezelfde zaken als ik, vrgt zich dezelfde zaken af, vindt de mens knap stom in de benadering van het leven in vergelijking met een hond, ziet dat ze boter op haar hoofd heeft en probeert dat te veranderen.
Verder een hoop open deuren op het vlak van levenswijsheden en een aangrijpende finale als ze het afscheid van een van haar honden beschrijft. Ik kreeg er zowaar een brok van in mijn keel. Aanrader voor mensen, die hun leven eens tegen het licht willen houden.
Het was ff doorbijten in het begin mn omdat de schrijfster zich regelmatig herhaalt, dezelfde zaken aanhaalt vanuit een net iets andere invalshoek en ook wel een tikkeltje moraliserend is. Verder zou het boek bijna geheel door mij geschreven kunnen zijn qua inhoud. De dame ergert zich aan dezelfde zaken als ik, vrgt zich dezelfde zaken af, vindt de mens knap stom in de benadering van het leven in vergelijking met een hond, ziet dat ze boter op haar hoofd heeft en probeert dat te veranderen.
Verder een hoop open deuren op het vlak van levenswijsheden en een aangrijpende finale als ze het afscheid van een van haar honden beschrijft. Ik kreeg er zowaar een brok van in mijn keel. Aanrader voor mensen, die hun leven eens tegen het licht willen houden.
Spontaan ...
Prachtige dag. Volgens mij waren de vooruitzichten voor vandaag niet zo enthousiast, als het voorlopig op z'n plaats lijkt te zijn. Laat op, een ononderbroken nacht en niet de intentie om er lang op uit te trekken met de dames. Maar de prachtige ochtend gaf me het idee iets mis te lopen, als ik de ochtendronde tot een 'quicky' aan de lijn zou beperken. En mislopen kun je beter voorkomen want nooit meer in te halen.
Alles was nog wittig toen we tegen negenen de deur uit gingen. De orthodoxe evenknie van de koster was met het opwinden van de klokken bezig. Een pompend geluid wat ik meestal op de terugweg van de zondagochtendroute hoor. Maar ik was, zoals gezegd, laat vandaag. Honden snel van de lijn gelaten, lijnen om me nek en mijn handen in de zakken mijn eigen route vervolgd.
Inmiddels is aan de achterkant vrijwel alle mais geoogst, heb ik weer vrij zicht en kan de honden volgen. Ze gaan langs een paar aangelijnde honden en schieten verder van links naar rechts of omgekeerde over de stoppelvelden. Ik struikel met regelmaat als ik zo'n gemaaid maisveld doorkruis. De voet van de maisplant steekt een kleine 20 centimeter boven de grond uit en kan de standvastigheid van een betonpaal hebben. De honden schieten over de velden heen alsof het de grasmat van een voetbalveld is. Het is als Sammy en Katrien, die achter een stel herten aangaan, dwars door het kreupelhout en de stormschade van 1999 en blindelings in een rivier springen. Nooit een hond hinkend zien terugkomen.
Vanochtend het horizontale vlak verlaten en lukraak de helling beklommen. Honden nog blijer dan anders en ik de tijd om van de ochtend en het uitzicht over het dorp te genieten. Prachtplek. Ik zal niet zeggen, dat ik voor geen goud zou willen ruilen, maar daar moet toch wel iets zeer bijzonders tegenoverstaan om me überhaupt aan het twijfelen te krijgen. Tevreden afgedaald.
Alles was nog wittig toen we tegen negenen de deur uit gingen. De orthodoxe evenknie van de koster was met het opwinden van de klokken bezig. Een pompend geluid wat ik meestal op de terugweg van de zondagochtendroute hoor. Maar ik was, zoals gezegd, laat vandaag. Honden snel van de lijn gelaten, lijnen om me nek en mijn handen in de zakken mijn eigen route vervolgd.
Inmiddels is aan de achterkant vrijwel alle mais geoogst, heb ik weer vrij zicht en kan de honden volgen. Ze gaan langs een paar aangelijnde honden en schieten verder van links naar rechts of omgekeerde over de stoppelvelden. Ik struikel met regelmaat als ik zo'n gemaaid maisveld doorkruis. De voet van de maisplant steekt een kleine 20 centimeter boven de grond uit en kan de standvastigheid van een betonpaal hebben. De honden schieten over de velden heen alsof het de grasmat van een voetbalveld is. Het is als Sammy en Katrien, die achter een stel herten aangaan, dwars door het kreupelhout en de stormschade van 1999 en blindelings in een rivier springen. Nooit een hond hinkend zien terugkomen.
Vanochtend het horizontale vlak verlaten en lukraak de helling beklommen. Honden nog blijer dan anders en ik de tijd om van de ochtend en het uitzicht over het dorp te genieten. Prachtplek. Ik zal niet zeggen, dat ik voor geen goud zou willen ruilen, maar daar moet toch wel iets zeer bijzonders tegenoverstaan om me überhaupt aan het twijfelen te krijgen. Tevreden afgedaald.
zaterdag 23 november 2019
Luizenleven
Een langzame maar verder vrijwel normale dag. Niks bijzonders te melden, als ik mezelf ff er buiten hou. Zelfs met diep nadenken geen sprankelende flits. Of het zou het feit moeten zijn, dat de naar binnen gehaalde peperplanten met wisselend succes aan een nwe bladertooi bezig zijn. De luizenbestrijding dit jaar tot handwerk en een waterstraal beperkt.
Raar waar die beestjes vandaan komen. Buiten snap ik het wel, maar binnen? Er zat geen blad meer aan de planten, toen ik ze naar binnen heb gehaald. Bovendien de boel goed gecontroleerd natuurlijk. Hoe gaat dat dan? De beestjes vliegen langs en denken, hier ga ik eens binnen kijken? Om vervolgens de vermenigvuldigingsmachinerie aan te zwengelen? Ze zijn er, dat is een feit, en het werken met alleen water ipv water, afwasmiddel en spiritus is niet echt overtuigend. De planten blijven wel leven. Da's is toch al 100% vooruitgang tov vorig winter. Misschien de volgende keer onder de douche, die heeft meer sproeikracht dan de keukenkraan. Zo straks maar het betere pletwerk tussen duim en middelvinger.
Raar waar die beestjes vandaan komen. Buiten snap ik het wel, maar binnen? Er zat geen blad meer aan de planten, toen ik ze naar binnen heb gehaald. Bovendien de boel goed gecontroleerd natuurlijk. Hoe gaat dat dan? De beestjes vliegen langs en denken, hier ga ik eens binnen kijken? Om vervolgens de vermenigvuldigingsmachinerie aan te zwengelen? Ze zijn er, dat is een feit, en het werken met alleen water ipv water, afwasmiddel en spiritus is niet echt overtuigend. De planten blijven wel leven. Da's is toch al 100% vooruitgang tov vorig winter. Misschien de volgende keer onder de douche, die heeft meer sproeikracht dan de keukenkraan. Zo straks maar het betere pletwerk tussen duim en middelvinger.
Imponeren
Voor het eerst sinds dagen de honden weer verzorgd en er maar direct een grote tour tegenaan gegooid. Het deed de honden goed en mij niet minder. Op de terugweg zag ik eerder dan de honden dat de schaapskudde, die we al vaker, maar later tegen zijn gekomen, reeds op de graasplek was aangekomen. Nog ff geprobeerd om de honden aan te lijnen, maar eentje had de kudde en mn dan de begeleidende honden in de gaten, blafte en daar ze stoven alle vier erop af voor ik iets kon doen.
Vier tegen zeven. Of ik ze aan de lijn had kunnen houden is de vrg. Tot nu toe had ik max twee van de drie aan de lijn als we de kudde tegenkwamen. Wat volgde was een partijtje verbaal armpje drukken. Ondertussen begon ik aan een boog om de kudde heen. De honden renden wat af en aan en maakten een hoop lawaai.
Omdat ik doorliep werden de uitvallen van 'mijn vier' minder frequent en het geheel wat rustiger. Merendeel van de kuddehonden keerden terug naar hun werk. Twee bleven ons volgen en eentje aldoor maar blaffen. Ik had inmiddels twee van de drie aan de lijn. Verder lopen leek me steeds meer een kwestie afdruipen en dat was ook weer niet de bedoeling. Daarom blijven staan en Bobby en Mopke het laten afhandelen met de laatste twee kuddehonden.
Net op het moment dat die twee het voorgezien begonnen te houden, kwam een van de herders mijn kant op met in zijn kielzoog de rest van z'n meute. Wat de zaak vanzelfsprekend totaal veranderde. In de versterking zaten een tweetal beduidend agressievere honden, die de boel danig opnaaiden. Twee tegen zeven werkt niet. Eerst werd de teckel (die tel ik eigenlijk nooit mee) al bijna doelwit en vervolgens was Bobby bijna de pineut. Daarop de beide andere zusters maar van de lijn gelaten, waarop het beeld snel evenwichtiger werd.
De herder had verder niks te melden. Dus waarom hij mijn kant op kwam snap ik niet, tenzij hij bewust op stennis aanstuurde, wat ik weer niet geloof. Na de nodige minuten het geheen en weer van beide partijen aangezien te hebben, maar weer doorgelopen. Ook de honden waren het zat, want ze volgden zonder dat ik daarom moest vrgn
Vier tegen zeven. Of ik ze aan de lijn had kunnen houden is de vrg. Tot nu toe had ik max twee van de drie aan de lijn als we de kudde tegenkwamen. Wat volgde was een partijtje verbaal armpje drukken. Ondertussen begon ik aan een boog om de kudde heen. De honden renden wat af en aan en maakten een hoop lawaai.
Omdat ik doorliep werden de uitvallen van 'mijn vier' minder frequent en het geheel wat rustiger. Merendeel van de kuddehonden keerden terug naar hun werk. Twee bleven ons volgen en eentje aldoor maar blaffen. Ik had inmiddels twee van de drie aan de lijn. Verder lopen leek me steeds meer een kwestie afdruipen en dat was ook weer niet de bedoeling. Daarom blijven staan en Bobby en Mopke het laten afhandelen met de laatste twee kuddehonden.
Net op het moment dat die twee het voorgezien begonnen te houden, kwam een van de herders mijn kant op met in zijn kielzoog de rest van z'n meute. Wat de zaak vanzelfsprekend totaal veranderde. In de versterking zaten een tweetal beduidend agressievere honden, die de boel danig opnaaiden. Twee tegen zeven werkt niet. Eerst werd de teckel (die tel ik eigenlijk nooit mee) al bijna doelwit en vervolgens was Bobby bijna de pineut. Daarop de beide andere zusters maar van de lijn gelaten, waarop het beeld snel evenwichtiger werd.
De herder had verder niks te melden. Dus waarom hij mijn kant op kwam snap ik niet, tenzij hij bewust op stennis aanstuurde, wat ik weer niet geloof. Na de nodige minuten het geheen en weer van beide partijen aangezien te hebben, maar weer doorgelopen. Ook de honden waren het zat, want ze volgden zonder dat ik daarom moest vrgn
vrijdag 22 november 2019
Finale
In de afgelopen weken geen letter in de Nederlandse kranten en aanverwanten gelezen over de presidentsverkiezingen in Roemenië. Toch niet bepaald een saaie bedoening. Zeker de aanloop naar de tweede ronde aanstaande zondag was nog net geen moddergooien. Mn mevrouw de uitdaagster kwam met regelmaat in de buurt. En hoewel zij ministerpresident is geweest namens de door en door verrotte PSD was ze nooit betrokken bij al die corrupte of naar corruptie riekende zaken. Dan zat ze òf nog in het Europarlement òf was ze op vakantie (of keek ws gewoon de andere kant op).
In alle redelijkheid zou de zittende president zondag zijn tweede termijn moeten binnen halen. Maar het zijn verkiezingen en die kunnen soms anders dan voorspeld verlopen. Zoals ook Iohannis in de twee ronde voor zijn eerste termijn niet als de kanshebber gold. Ergens geloof ik niet dat de tegenkandidate zo'n indruk heeft gemaakt in de afgelopen twee weken als ze iedereen wil doen geloven. Ze zegt as maandag als president aan de slag te gaan en hoopt dat Iohannis op haar zal stemmen. Dan heb je toch een draadje los, als die man in de aanloop naar de tweede ronde een direct debat met haar heeft geweigerd, omdat zij -in zijn ogen- het slechtste in de Roemeense politiek van de afgelopen jaren vertegenwoordigt.
In alle redelijkheid zou de zittende president zondag zijn tweede termijn moeten binnen halen. Maar het zijn verkiezingen en die kunnen soms anders dan voorspeld verlopen. Zoals ook Iohannis in de twee ronde voor zijn eerste termijn niet als de kanshebber gold. Ergens geloof ik niet dat de tegenkandidate zo'n indruk heeft gemaakt in de afgelopen twee weken als ze iedereen wil doen geloven. Ze zegt as maandag als president aan de slag te gaan en hoopt dat Iohannis op haar zal stemmen. Dan heb je toch een draadje los, als die man in de aanloop naar de tweede ronde een direct debat met haar heeft geweigerd, omdat zij -in zijn ogen- het slechtste in de Roemeense politiek van de afgelopen jaren vertegenwoordigt.
Wachtkamer
Het aandeel actieve mens heeft weer de overhand. Niet direct aan het verzetten van bergen denken maar meer dan deuken slaan in een pakje warme boter. Lijntje is uitgegooid. Rest is voor volgende week. Gaat het een onrustig weekeinde worden? Denk het niet. Weet bij god niet wat ik van mijn toestanden moet denken. Geen pijntje of irritatie waar ik me niet al minstens 10 jaar aan stoor.
Ik kan mijn fantasie er natuurlijk op los laten. Kost geen moeite om de grootste ramptoestanden bij elkaar te verzinnen. Mijn geest heeft daar een creatieve feeling voor. Gewoon maar afwachten. Niet mijn sterkste kant, maar overmacht geeft tegenwicht. Misschien zelfs nog een partij houthakken. Hoewel ... er is niks wat echt in die richting wijst, maar ik merk dat ik neig naar voorzichtigheid. Gelukkig zat andere dingen te doen zoals bijv. niks, maar dan uit keuze!
Ik kan mijn fantasie er natuurlijk op los laten. Kost geen moeite om de grootste ramptoestanden bij elkaar te verzinnen. Mijn geest heeft daar een creatieve feeling voor. Gewoon maar afwachten. Niet mijn sterkste kant, maar overmacht geeft tegenwicht. Misschien zelfs nog een partij houthakken. Hoewel ... er is niks wat echt in die richting wijst, maar ik merk dat ik neig naar voorzichtigheid. Gelukkig zat andere dingen te doen zoals bijv. niks, maar dan uit keuze!
Bijtrekken
Inmiddels meer naast dan in bed maar voor de rest nog niet geschikt om een oorlog mee te winnen. Vooralsnog doe ik vrijwel niets. Ik maak me van het koken af, maar dat is ook alles. Die ongein verknoeit toch gauw meer dan de helft van een week. Een beetje staren naar het plafond. Nu is het plafond in de slaapkamer best aardig om te zien, maar ook weer niet zo bijzonder, dat je er na uren nog nwe dingen in ontdekt.
En dan het volkomen desinteresse in het doen van ook maar iets. Lusteloosheid in het kwadraat. Het lijkt wat op die momenten, waarop je het ff helmaal niet meer ziet zitten. Ervaring genoeg in deze. Gelukkig alweer jaren geleden. En bij het niet meer zien zitten is het vooral een kwestie van zinloosheid, die je initiatief doodslaat. Nu is er niet eens iets dood te slaan. Gewoon blanco. Alles wat je je bedenkt is alweer uitgewist, voordat je het teneinde hebt gedacht.
Het flitsend ogende afsprakensysteem via het internet werkt niet. Vandaag maar eens langs gaan. Heb nog een paar andere zaken te regelen. Zien hoever de energie reikt. Als het goed is zou een beetje beweging geen kwaad moeten kunnen.
En dan het volkomen desinteresse in het doen van ook maar iets. Lusteloosheid in het kwadraat. Het lijkt wat op die momenten, waarop je het ff helmaal niet meer ziet zitten. Ervaring genoeg in deze. Gelukkig alweer jaren geleden. En bij het niet meer zien zitten is het vooral een kwestie van zinloosheid, die je initiatief doodslaat. Nu is er niet eens iets dood te slaan. Gewoon blanco. Alles wat je je bedenkt is alweer uitgewist, voordat je het teneinde hebt gedacht.
Het flitsend ogende afsprakensysteem via het internet werkt niet. Vandaag maar eens langs gaan. Heb nog een paar andere zaken te regelen. Zien hoever de energie reikt. Als het goed is zou een beetje beweging geen kwaad moeten kunnen.
donderdag 21 november 2019
Foute boel
Lusteloos. Compleet gebrek aan initiatief. Vandaag allemaal (incl. moeheid) minder dan gisteren, maar het houdt niet over. Dit alles samen met een permanente nachtmerrie-achtig drukte in mijn hoofd. Hyperventilatie? Als dit niet stopt cq terug blijft komen, kap ik met het blog. Gesloopt is één keer 'leuk' maar niks aan als het met regelmaat terugkeert en dat nb in minder dan een week.
woensdag 20 november 2019
Ervaringsgewijs
Het heeft iets van 15 jaar geduurd, kan me vergissen, voordat ik na mijn hartaanval tijdens een siësta in staat was om tijdens de siëstatijd een tukje te doen. Inmiddels doe ik dat zonder twijfel en nare bijgedachten. Terug gaan naar bed in de morgen, omdat ik me moe of niet lekker voel is verre van een vanzelfsprekendheid. Dan schiet Yoland door mijn hoofd en ik heb geen behoefte dat voorbeeld te volgen. Ja bijgeloof, onvermijdelijke herhaling van zetten.
Na de beroerde nacht, zat ik vanochtend voor de Pc te slapen. Me door de dag heen slepen was niet erg aantrekkelijk. Het bed in duiken had weer zo zijn anderen ongewenste kanten. Ik twijfelde, maar het bed trok hard.
Op het laatste moment een soort afscheidsbrief voor Mariana geschreven, voor het geval er iets definitief misgaat. Drie uur geslapen en ik leef nog. Doe ik het de volgende keer makkelijker. Ik denk van niet.
Na de beroerde nacht, zat ik vanochtend voor de Pc te slapen. Me door de dag heen slepen was niet erg aantrekkelijk. Het bed in duiken had weer zo zijn anderen ongewenste kanten. Ik twijfelde, maar het bed trok hard.
Op het laatste moment een soort afscheidsbrief voor Mariana geschreven, voor het geval er iets definitief misgaat. Drie uur geslapen en ik leef nog. Doe ik het de volgende keer makkelijker. Ik denk van niet.
Afspraakje
Weer mis, maar de boel af kunnen blokken. Is dat positief? Niet dat ik me nu zo spetterend voel. Beter, maar daar is het mee gezegd. Hakkelende ademhaling en electrische effecten in het hoofd. Niet warm en niet koud. Moe en ook weer niet. Lamlendig, zeg maar. Niet KO, hoewel daar maar een klapje voor nodig zal zijn..
Bezig met een afspraak, maar nog geen bevestiging gekregen. Ik wil weten wat dit is, wat het veroorzaakt èn of er iets tegen te doen is. Zal meer tijd in beslag nemen dan een eerste ontmoeting. Het wachten is begonnen.
Bezig met een afspraak, maar nog geen bevestiging gekregen. Ik wil weten wat dit is, wat het veroorzaakt èn of er iets tegen te doen is. Zal meer tijd in beslag nemen dan een eerste ontmoeting. Het wachten is begonnen.
dinsdag 19 november 2019
Invulling
Na de voorgenomen partij hout hakken vanmiddag nog ruim tijd over voor iets anders. Het gastenhuisje verder leeg ruimen leek me de meest geschikte klus qua moment en prioriteit. Dan pak je dit, verplaats je dat, raap weer iets anders bij elkaar en op een gegeven moment een Grolsch gepakt en op een kleuterstoeltje plaats genomen.
De plek moet afgewerkt en ingericht worden. Een idee over de richting waarin dat de bedoeling is, zou prettig zijn. Maar niks. Geen rinkelende bel. Geen brandende lampjes. Enkel een dwalende blik die van het ene voorwerp naar het andere springt. Hoe minder zooi, hoe moeilijker te verplaatsen. Waar moet/kan het heen zonder dat het straks weer ergens in de weg staat.
Maar terug naar die inrichting en afwerking. Wat gaan we d'r van maken? Strak, zielloos en functioneel? Rustieke 'gezelligheid'? Of geef ik Mariana helemaal de vrije hand? Stuccen? Geheel of gedeeltelijk? Dichte, gemetselde afscheidingen of glas? Geen beeldvorming voor het moment. Verzink in een totaal gebrek aan invulling. Enkel mijn ogen maken rondjes. Waarom is me dit niet eerder opgevallen? Is het de bekende brug te ver of gewoon een tijdelijk blanco?
De plek moet afgewerkt en ingericht worden. Een idee over de richting waarin dat de bedoeling is, zou prettig zijn. Maar niks. Geen rinkelende bel. Geen brandende lampjes. Enkel een dwalende blik die van het ene voorwerp naar het andere springt. Hoe minder zooi, hoe moeilijker te verplaatsen. Waar moet/kan het heen zonder dat het straks weer ergens in de weg staat.
Maar terug naar die inrichting en afwerking. Wat gaan we d'r van maken? Strak, zielloos en functioneel? Rustieke 'gezelligheid'? Of geef ik Mariana helemaal de vrije hand? Stuccen? Geheel of gedeeltelijk? Dichte, gemetselde afscheidingen of glas? Geen beeldvorming voor het moment. Verzink in een totaal gebrek aan invulling. Enkel mijn ogen maken rondjes. Waarom is me dit niet eerder opgevallen? Is het de bekende brug te ver of gewoon een tijdelijk blanco?
Afsluiten
Heb dit soort dagen al eens slechter doorstaan. Niet dat er vandaag zoveel terecht is gekomen van wat had gemoeten. Maaaar, er is een hoop gedaan. De strubbelingen schuiven we door naar morgen en voor nu breid ik me voor op een schoon lijf in een schoon bed. Mijn favoriete begin van een nacht rust.
Weerzin
Kortom, het mag inmiddels duidelijk zijn, ik hik tegen de dag aan of op. Er moeten wat dingen waar ik geen zin in heb, deels zelfs tegen op zie. Ik zoek naarstig naar afleidende alternatieven, weet dat ik daar niks mee opschiet en raak in de knoop met mezelf. Ach, het kan makkelijk erger. Ik gun me een paar rondjes om de hete brei maar zal er dan toch aan moeten geloven.
Gezichtspunt
Misschien is het te vroeg om te roepen, maar het Italiaanse interesse lijkt tanende. Mijn gezeur eindelijk zat? Als je mijn vorige bijdrage door Google-translate haalt, krijg je een prachtig staaltje Italiaans. Geen idee of het klopt. Kans is klein als ik de kromme zinnen soms zie die Google me ongevraagd voorschoteld bij het vertalen van websites. Maar, behalve dat het redelijk te volgen is, ga je er bijna van zingen en automatisch met je handen gesticuleren:
Mondo in slomo. Condizioni inferiori, ritmo inferiore, reattività inferiore. Normalmente non fa più alcun progresso, ma stamattina il mondo sembrava davvero aver perso parecchi denti. Nel momento in cui i cani hanno lasciato la linea, c'era la tendenza a girarsi e tornare a letto. Dal momento che mi è sembrato strano, ho perseverato. Un piede davanti all'altro con la sensazione che stavo iniziando a perire qualcosa che era condannato.
Mi sentivo sprofondare attraverso le ginocchia o mezzo metro nel fango. Progressi difficili. Le macchine impiegarono alcune centinaia di metri per ottenere un senso di movimento più normale. Dopodiché potresti a malapena parlare di tempo, ma in linea di principio si muoveva come dovrebbe muoversi.
Fortunatamente i cani, che avevano trascorso un piacevole giro mattutino, tornarono da me uno dopo l'altro per tornare a casa al guinzaglio. Nessun problema al riguardo. Ho avuto la mia seccatura per oggi. Il resto della giornata piace continuare ..
Als ik niks beters te doen had, dan mijn buffels uit te laten, zou ik me accuut op het leren van het Italiaans storten
Mondo in slomo. Condizioni inferiori, ritmo inferiore, reattività inferiore. Normalmente non fa più alcun progresso, ma stamattina il mondo sembrava davvero aver perso parecchi denti. Nel momento in cui i cani hanno lasciato la linea, c'era la tendenza a girarsi e tornare a letto. Dal momento che mi è sembrato strano, ho perseverato. Un piede davanti all'altro con la sensazione che stavo iniziando a perire qualcosa che era condannato.
Mi sentivo sprofondare attraverso le ginocchia o mezzo metro nel fango. Progressi difficili. Le macchine impiegarono alcune centinaia di metri per ottenere un senso di movimento più normale. Dopodiché potresti a malapena parlare di tempo, ma in linea di principio si muoveva come dovrebbe muoversi.
Fortunatamente i cani, che avevano trascorso un piacevole giro mattutino, tornarono da me uno dopo l'altro per tornare a casa al guinzaglio. Nessun problema al riguardo. Ho avuto la mia seccatura per oggi. Il resto della giornata piace continuare ..
Als ik niks beters te doen had, dan mijn buffels uit te laten, zou ik me accuut op het leren van het Italiaans storten
Vertraagd
Wereld in slomo. Conditie minder, tempo minder, reactievermogen minder. Het schiet normaal gesproken al niet meer op, maar vanochtend leek de wereld werkelijk meerdere tandjes teruggeschakeld. Het moment dat de honden van de lijn gingen, was er ff de neiging om om te keren en terug in bed te kruipen. Daar me dat wat gek leek, doorgezet. De ene voet voor de andere met het gevoel, dat ik aan iets begon dat gedoemd was ten onder te gaan.
Ik voelde me door de knieën of een halve meter in de modder zakken. Moeizame voortgang. Het duurde een paar honderd meter, voordat de machinerie een meer normaal gevoel van de beweging wist te bewerkstelligen. Daarna kon je nog steeds nauwelijks over tempo praten, maar het bewoog in principe zoals het hoort te bewegen.
Gelukkig kwamen de honden, die een erg aangename ochtendronde achter de rug hadden, op de terugweg een voor een naar mij toe om aangelijnd huiswaarts te keren. Geen gedoe op dat vlak. Mijn gedoe voor vandaag gehad. De rest van de dag graag gedoeloos verder..
Ik voelde me door de knieën of een halve meter in de modder zakken. Moeizame voortgang. Het duurde een paar honderd meter, voordat de machinerie een meer normaal gevoel van de beweging wist te bewerkstelligen. Daarna kon je nog steeds nauwelijks over tempo praten, maar het bewoog in principe zoals het hoort te bewegen.
Gelukkig kwamen de honden, die een erg aangename ochtendronde achter de rug hadden, op de terugweg een voor een naar mij toe om aangelijnd huiswaarts te keren. Geen gedoe op dat vlak. Mijn gedoe voor vandaag gehad. De rest van de dag graag gedoeloos verder..
maandag 18 november 2019
Bewondering?
Vanochtend aan de afwas en dan kijk ik uit over de hoofdstraat van het dorp en in de tuinen van de overburen. De afgelopen dagen komt er ergens in de loop van de ochtend een dorpsgenoot voorbij met zijn buffels voor 'm uit lopend. Machtig mooie beesten zijn dat. De beestentrek is voor dit jaar voorbij, maar het weer is nog steeds goed, dus die man wil zijn beesten nog niet tot de stal veroordelen.
Pet op, proviandtas om de schouder en pitten kauwend loopt hij achter zijn dieren aan het dorp uit. Een uur of vier blijft hij in de weilanden en op de gerooide maisakkers achter z'n buffels aan kuieren. Blijkbaar heeft de man niks beters of anders te doen en de tijd om te herderen. Nu maakt die man nooit de indruk het druk te hebben. Fietst iedere ochtend naar Agnita om buffelmelk af te leveren op een of meer adressen en doet dat zonder ook maar een spat haast. Ligt met regelmaat voor zijn huis in de greppel op een grasspriet te kauwen. Dat soort bezigheden. Maar je ziet 'm nooit in of in de buurt van een van de bars.
Ik weet niet of ik jaloers op die man moet zijn, maar ergens doe ik volgens mij toch iets verkeerd. Wat is het recept? Nergens mee bezig zijn? Kan dat?
Pet op, proviandtas om de schouder en pitten kauwend loopt hij achter zijn dieren aan het dorp uit. Een uur of vier blijft hij in de weilanden en op de gerooide maisakkers achter z'n buffels aan kuieren. Blijkbaar heeft de man niks beters of anders te doen en de tijd om te herderen. Nu maakt die man nooit de indruk het druk te hebben. Fietst iedere ochtend naar Agnita om buffelmelk af te leveren op een of meer adressen en doet dat zonder ook maar een spat haast. Ligt met regelmaat voor zijn huis in de greppel op een grasspriet te kauwen. Dat soort bezigheden. Maar je ziet 'm nooit in of in de buurt van een van de bars.
Ik weet niet of ik jaloers op die man moet zijn, maar ergens doe ik volgens mij toch iets verkeerd. Wat is het recept? Nergens mee bezig zijn? Kan dat?
Webshops
Het is niet de lulligste qua formaat, maar wat een lulligheid in de procedures. Amazon. En in dit geval de .de-versie. Alweer een jaar of wat geleden voor het laatst iets gekocht en blijkbaar snap ik mijn eigen cryptische omschrijving voor het wachtwoord niet (meer). Een aantal combi's geprobeerd maar helaas, pindakaas.
Dan maar voor 'wachtwoord vergeten' gegaan, code gekregen, ingevuld en dan komt Amazon met een extra vrg ivm beveiliging en zo. Niet zoiets wat je zelf ooit in hebt moeten vullen. Nee, ze komen met een zelf bedachte vrg. En wat voor een! Ze willen de verloopdatum van mijn visa-kaart weten. Geven de laatste vier cijfers en dat is dus mijn vorige kaart, waar ze iets van willen weten. Moet ik nu oude creditkaarten en bankpassen gaan bewaren, omdat webplatforms niet zelf kunnen bedenken dat een verlopen datum een onzin vrg is??
Maar soit. Ff contact maken en de boel rechtzetten. Contact maken ...... ???? Geen email, geen online miepie, enkel een 0800-nummer waarvan je eigenlijk direct weet, dat dit niet gaat werken. Voor de zekerheid nog even met het landennummer van Duitsland ervoor geprobeerd. Maar nop. Hoe nu verder???? Mijn emailadres is bekend, die kan ik dus niet voor een nw account gebruiken. Dan maar op een nw te verzinnen emailadres al mijn gegevens opnieuw in voeren?? Ik denk niet, dat ik daar voor ga. Ik kijk nog eens goed rond of ik niet zelf zit te blunderen en anders is het exit Amazon. Wat een knulligheid.
Dan maar voor 'wachtwoord vergeten' gegaan, code gekregen, ingevuld en dan komt Amazon met een extra vrg ivm beveiliging en zo. Niet zoiets wat je zelf ooit in hebt moeten vullen. Nee, ze komen met een zelf bedachte vrg. En wat voor een! Ze willen de verloopdatum van mijn visa-kaart weten. Geven de laatste vier cijfers en dat is dus mijn vorige kaart, waar ze iets van willen weten. Moet ik nu oude creditkaarten en bankpassen gaan bewaren, omdat webplatforms niet zelf kunnen bedenken dat een verlopen datum een onzin vrg is??
Maar soit. Ff contact maken en de boel rechtzetten. Contact maken ...... ???? Geen email, geen online miepie, enkel een 0800-nummer waarvan je eigenlijk direct weet, dat dit niet gaat werken. Voor de zekerheid nog even met het landennummer van Duitsland ervoor geprobeerd. Maar nop. Hoe nu verder???? Mijn emailadres is bekend, die kan ik dus niet voor een nw account gebruiken. Dan maar op een nw te verzinnen emailadres al mijn gegevens opnieuw in voeren?? Ik denk niet, dat ik daar voor ga. Ik kijk nog eens goed rond of ik niet zelf zit te blunderen en anders is het exit Amazon. Wat een knulligheid.
Foutje?
Maar maandag dus. De week op starten. Doelen formuleren. Voornemens laden. Paden uitstippelen. Rustmomenten plannen. Achteroverleunen en wachten tot alles gedaan is .....
Crises
Kalmer. kalmer en nog kalmer. Vanochtend bij het wakker worden me zelfs betrapt op rekken en strekken. Dat is alweer een tijd geleden. Mooi meegenomen. Zo'n klap als afgelopen week kost dus mooi een kleine week om helemaal bij te komen. Vrg is wanneer het weer gebeurd. Dat ditmaal maar proberen voor te zijn. Vandaag de laatse via-via poging voor een aanbeveling van iemand en werkt dat niet, dan wordt het dobbelen en kiezen op gevoel.
Maandag, by the way, nwe week en aub voortgaan in de stijdende activiteitenlijn van de afgelopen dagen. Bedacht me net, dat je dan wel een hoop gezeur leest en hoort over midlifecrises maar niemand hoort over een endlifecrisis. Integendeel. Afgezien van wat geëmmer over Parkinson of dementie wordt er bijna jubelend gedaan over de 'ouwe dag'. Gebaseerd op wat in godsnaam? Behalve dat je het 'gehaald hebt' (Waar leg je de lat?) valt er toch weinig te jubelen over al dat waarop je enkel loopt in te leveren.
En maak je, naar horen zeggen want zelf geen ervaring, in het midlife-geval soort van de rekening op over wat bereikt of net niet bereikt is, in de endlife-versie is het simpelweg woekeren met die paar jaar die nog over zijn tov de decennia die zijn vesrtreken. Bezig met je finale maar dan alles behalve op de top van je kunnen. Als je al verhalen krijgt gaat het altijd in de trant van 'blij zijn dat ...'. Net zoiets als mensen je 'jong' beginnen te noemen, dan weet je, dat je oud bent.
Maandag, by the way, nwe week en aub voortgaan in de stijdende activiteitenlijn van de afgelopen dagen. Bedacht me net, dat je dan wel een hoop gezeur leest en hoort over midlifecrises maar niemand hoort over een endlifecrisis. Integendeel. Afgezien van wat geëmmer over Parkinson of dementie wordt er bijna jubelend gedaan over de 'ouwe dag'. Gebaseerd op wat in godsnaam? Behalve dat je het 'gehaald hebt' (Waar leg je de lat?) valt er toch weinig te jubelen over al dat waarop je enkel loopt in te leveren.
En maak je, naar horen zeggen want zelf geen ervaring, in het midlife-geval soort van de rekening op over wat bereikt of net niet bereikt is, in de endlife-versie is het simpelweg woekeren met die paar jaar die nog over zijn tov de decennia die zijn vesrtreken. Bezig met je finale maar dan alles behalve op de top van je kunnen. Als je al verhalen krijgt gaat het altijd in de trant van 'blij zijn dat ...'. Net zoiets als mensen je 'jong' beginnen te noemen, dan weet je, dat je oud bent.
zondag 17 november 2019
Verdwijntruc
De rolmaat is vandaag niet uit mijn kop geweest. Al die aandacht heeft niks opgeleverd. Geen rolmaat tenminste. Waar, o waar ligt dat klere ding. Ik vrees niet voor nachtmerries over rolmaten, maar het feit, dat het nauwelijks anders kan, dan dat ik het ding ergens op een domme plek heb achtergelaten is meer dan gewoon ergerlijk.
Ik ga d'r geen uren meer naar zoeken. Ben wel benieuwd òf ik het ding ooit nog eens tegen kom en zo ja, waar. Een beetje als een fiets die in de binnenstad na een avond stappen niet meer staat, waar je het ding had neergezet. Weken blijf je nog naar fietsen kijken en meent 'm soms zelfs gevonden te hebben. Wat bij nadere inspectie onjuist blijkt te zijn. Dat laatste lijkt me hier niet van toepassing. Er is (of was) maar één functionerende rolmaat van 5 meter. Er liggen er niet tig verspreid over binnenplaats en kamers. In dat geval zou ik nu trouwens geen probleem hebben, tenzij de verdwenen rolmaat over speciale voorzieningen zoals laser of waterpas zou beschikken.
Dat wordt ws een nwe en dan heb ik er in principe twee, waarvan er eentje zoek is. Is een geheel andere situatie.
Ik ga d'r geen uren meer naar zoeken. Ben wel benieuwd òf ik het ding ooit nog eens tegen kom en zo ja, waar. Een beetje als een fiets die in de binnenstad na een avond stappen niet meer staat, waar je het ding had neergezet. Weken blijf je nog naar fietsen kijken en meent 'm soms zelfs gevonden te hebben. Wat bij nadere inspectie onjuist blijkt te zijn. Dat laatste lijkt me hier niet van toepassing. Er is (of was) maar één functionerende rolmaat van 5 meter. Er liggen er niet tig verspreid over binnenplaats en kamers. In dat geval zou ik nu trouwens geen probleem hebben, tenzij de verdwenen rolmaat over speciale voorzieningen zoals laser of waterpas zou beschikken.
Dat wordt ws een nwe en dan heb ik er in principe twee, waarvan er eentje zoek is. Is een geheel andere situatie.
Tijdreis
Brantôme. Perigueux. Sarlat, zelfs Limoges. Helemaal terug in Franse sferen. En dat dankzij een papierversnipperaar. Een versnipperaar die in Utrecht en Frankrijk zoveel heeft moeten werken, dat het ding nu volgens mij last heeft van versleten tandwieltjes, die voor de papierdoorvoer en het verrepen zorgen. Maar hoe dan ook, dat heeft weinig met Franse sferen te maken. Misschien een keertje smeren??
Rekeningen. Folders. Visitekaartjes. Advertenties. Website-ontwerpeen. Huisregels. Inventaris. Etc. D'r zit weinig tussen wat me niets meer zegt. Zonde dat het zo'n zooitje is geworden na de letterlijke sterfhuisconstructie. De laatste jaren zijn beter blijven hangen dan de eerste. In feite zijn er drie perioden geweest. Aankoop, aankomst en opstart. Mislukte afwikkeling incl. overlijden. En tenslotte de feitelijke afwikkeling en vertrek. Met wat fantasie kun je ook Yoland's overlijden als snijvlak tussen twee perioden zien. Tweemaal 7 jaar. Zeven min of meer vette, gevolgd door zeven vetloze jaren.
In die laatste periode hebben de Franse sferen zich in mijn herinnering genesteld. Naast een hoop vervloeking waren daar steeds weer de stadjes, restaurants, cafés en wegen, die mijn stemming uit het volledige zwart wisten te houden. Eigenlijk ben ik toen de omgeving, waarin we al jaren woonden, gaan waarderen. Het zuiden van de Haute-Vienne, het westen van de Corrèze en het Noorden van de Dordogne. Zien wat dat met het slinken van de papierberg verder nog gaat opleveren.
Rekeningen. Folders. Visitekaartjes. Advertenties. Website-ontwerpeen. Huisregels. Inventaris. Etc. D'r zit weinig tussen wat me niets meer zegt. Zonde dat het zo'n zooitje is geworden na de letterlijke sterfhuisconstructie. De laatste jaren zijn beter blijven hangen dan de eerste. In feite zijn er drie perioden geweest. Aankoop, aankomst en opstart. Mislukte afwikkeling incl. overlijden. En tenslotte de feitelijke afwikkeling en vertrek. Met wat fantasie kun je ook Yoland's overlijden als snijvlak tussen twee perioden zien. Tweemaal 7 jaar. Zeven min of meer vette, gevolgd door zeven vetloze jaren.
In die laatste periode hebben de Franse sferen zich in mijn herinnering genesteld. Naast een hoop vervloeking waren daar steeds weer de stadjes, restaurants, cafés en wegen, die mijn stemming uit het volledige zwart wisten te houden. Eigenlijk ben ik toen de omgeving, waarin we al jaren woonden, gaan waarderen. Het zuiden van de Haute-Vienne, het westen van de Corrèze en het Noorden van de Dordogne. Zien wat dat met het slinken van de papierberg verder nog gaat opleveren.
Verstoppertje
Gek word ik. Misschien ben ik het al. Ruim een uur gezocht naar mijn rolmaat. Genoeg tijd om een beetje formaat kasteel binnenste buiten te keren laat staan ons stulpje. Heb het ding afgelopen maandag nog uitgebreid gebruikt, dinsdag houtgehakt, woensdag en donderdag uitgeschakeld en ook vrijdag niks met een rolmaat gedaan. Foetsch!
Op welke nièt voor de hand liggende plek heb ik dat ding uit mijn handen gelegd? Wij hebben hier iets van 9 kamers, ruimtes waar het ding zich op een plekje zou kunnen liggen te verkneukelen. Niet ieder voorwerp opgetild om er onder te kijken, maar voor de rest alle hoeken en gaten doorzocht. Ik kijk met mijn neus of het ding is in lucht opgegaan. Weinig dingen zo irritant als dit soort gezoek.
Om er niet de hele middag mee bezig te zijn, me gedwongen om de witte wijn over te hevelen in een schone fles. Nog niet volledig helder, met iets bitters in de afdronk en redelijk droog. Maar itt tot vorig jaar is de witte wijn wel echt wit, gelig wit of wit gelig. Om oxideren te voorkomen nog maar iets sulfiet toegevoegd al was het bijna een symbolische hoeveelheid. Moet nog altijd bij een stel mensen op bezoek die goede witte wijn maken en zeggen dat zonder sulfiet voor elkaar te krijgen.
Ondertussen werkt mijn grijze massa op volle toeren. Waar, o waar is die rolmaat gebleven. Wat heb ik gedaan, dat van de gebaande paden af is geweken? Dit overkomt me niet vaak. Gelukkig maar.
Op welke nièt voor de hand liggende plek heb ik dat ding uit mijn handen gelegd? Wij hebben hier iets van 9 kamers, ruimtes waar het ding zich op een plekje zou kunnen liggen te verkneukelen. Niet ieder voorwerp opgetild om er onder te kijken, maar voor de rest alle hoeken en gaten doorzocht. Ik kijk met mijn neus of het ding is in lucht opgegaan. Weinig dingen zo irritant als dit soort gezoek.
Om er niet de hele middag mee bezig te zijn, me gedwongen om de witte wijn over te hevelen in een schone fles. Nog niet volledig helder, met iets bitters in de afdronk en redelijk droog. Maar itt tot vorig jaar is de witte wijn wel echt wit, gelig wit of wit gelig. Om oxideren te voorkomen nog maar iets sulfiet toegevoegd al was het bijna een symbolische hoeveelheid. Moet nog altijd bij een stel mensen op bezoek die goede witte wijn maken en zeggen dat zonder sulfiet voor elkaar te krijgen.
Ondertussen werkt mijn grijze massa op volle toeren. Waar, o waar is die rolmaat gebleven. Wat heb ik gedaan, dat van de gebaande paden af is geweken? Dit overkomt me niet vaak. Gelukkig maar.
Voorpret?
We lijken in kalmere vaarwaters te geraken. Hoofd is minder druk en ook het lijf maakt minder problemen. Ik rag om de zoveel tijd, als de shredder weer afgekoeld is, een stapeltje verleden tot reepjes, heb vanochtend genoten van de hondenronde en geniet nu mijn koffie. Mijn blik gaat rond in de kamer. Van doos naar doos. Welke ga ik als eerste aanpakken? Misschien is het niet zo gek om eerst de tafelhelft op te ruimen, die de afgelopen dagen een sterk wisselende bezetting heeft gekend, zelfs geheel leeg is geweest, maar inmiddels gewoon weer bomvol ligt. Ik moet de inhoud van de gekozen doos tenslotte ergens kunnen parkeren in het beslissingsproces, wat ik waar nog mee ga doen.
Ben benieuwd of de zoveelste selectieronde nog veel afvallers gaat opleveren. Alles is tenslotte al eens gewikt en gewogen. Het percentage potentieel grof vuil zal minimaal zijn. Het gaat dus om weggeven of verpatsen. Waarbij ik van mijn aankomst hier geleerd heb, dat als je iets weggeeft het ook echt weg moet zijn. Uit mijn actieradius en blikveld. Niet zoals bij Mariana en haar moeder zien hoe beroerd spullen worden behandeld na al die jaren van goede zorg door jezelf. Nee, zo weg, dat ik niet geconfronteerd kan worden met wat die ander doet met wat ik gegeven heb.
Voor ik me daar druk over ga maken, eerst maar eens zien of en wat voor vertrek in aanmerking komt. Zelfs de boeken ontkomen er misschien niet aan en ook daar is in feite in Frankrijk al het kaf van het koren gescheiden. Gaan en zien, de enige weg naar resultaat.
Ben benieuwd of de zoveelste selectieronde nog veel afvallers gaat opleveren. Alles is tenslotte al eens gewikt en gewogen. Het percentage potentieel grof vuil zal minimaal zijn. Het gaat dus om weggeven of verpatsen. Waarbij ik van mijn aankomst hier geleerd heb, dat als je iets weggeeft het ook echt weg moet zijn. Uit mijn actieradius en blikveld. Niet zoals bij Mariana en haar moeder zien hoe beroerd spullen worden behandeld na al die jaren van goede zorg door jezelf. Nee, zo weg, dat ik niet geconfronteerd kan worden met wat die ander doet met wat ik gegeven heb.
Voor ik me daar druk over ga maken, eerst maar eens zien of en wat voor vertrek in aanmerking komt. Zelfs de boeken ontkomen er misschien niet aan en ook daar is in feite in Frankrijk al het kaf van het koren gescheiden. Gaan en zien, de enige weg naar resultaat.
zaterdag 16 november 2019
N
Het stikstofverhaal. Ik snap er geen jota meer van. Iets met beleidsbeslissingen, die nooit uitgevoerd zijn (Bleeker), normen die tientallen tot honderden malen strenger zijn dan in de buurlanden, een rechter die zich ermee meende te moeten bemoeien, wetenschappers die meetmethoden strikt geheim houden en legio cijferwerk dat lang en breed aantoont, dat van de hele huidige heisa in de politiek geen ruk klopt.
Dan zeg je toch, ff een pas op de plaats, terug naar 'Af" en de boel overdoen? Toch? Of ben ik gek? Het is een overduidelijk voorbeeld, dat de politiek in Nederland volledig losgezongen is van de werkelijkheid.. Wil je nou voldoende huizen om in te wonen of een paar plantjes, die gezien de realiteit van vandaag in feite helemaal niks of niks meer in Nederlnad te zoeken hebben??
Het is deels een kwestie van botsende regelgeving vanuit het ver-van-het-bed staande Europa en lef ontbrekende lokale machthebbertjes. Alles wordt zo tot in het detail bekeken en met regels overladen, dat de link met de werkelijkheid een soort boomstam in het oog is geworden. Maakte je je ooit druk om een gebroken been of de overmatige rook van een houtvuur, focust de mens zich inmiddels op zaken als nanodeeltjes en gendefecten. Het gemierenneuk op de vierkante centimter is overgeslagen van de wetenschap naar de werkelijkheid van alledag.
Dan zeg je toch, ff een pas op de plaats, terug naar 'Af" en de boel overdoen? Toch? Of ben ik gek? Het is een overduidelijk voorbeeld, dat de politiek in Nederland volledig losgezongen is van de werkelijkheid.. Wil je nou voldoende huizen om in te wonen of een paar plantjes, die gezien de realiteit van vandaag in feite helemaal niks of niks meer in Nederlnad te zoeken hebben??
Het is deels een kwestie van botsende regelgeving vanuit het ver-van-het-bed staande Europa en lef ontbrekende lokale machthebbertjes. Alles wordt zo tot in het detail bekeken en met regels overladen, dat de link met de werkelijkheid een soort boomstam in het oog is geworden. Maakte je je ooit druk om een gebroken been of de overmatige rook van een houtvuur, focust de mens zich inmiddels op zaken als nanodeeltjes en gendefecten. Het gemierenneuk op de vierkante centimter is overgeslagen van de wetenschap naar de werkelijkheid van alledag.
Sinterklaas
Ik wil door nu. Dat lijkt me een goed teken. Ik probeer in te schatten wat nog in de dozen zit van standaard verhuisdoosformaat. De meeste dozen zijn een slagje kleiner en gevuld met boeken en een paar nog met Cd's. Foto's oa. Albums maar vooral toch vellen met contactafdrukken. Maar ook de grote geluidsinstallatie, die ik tot op heden mijn buren bespaard heb. Wat meer nog? D'r moet een doos zijn met aardig wat klein grut. Modelauto's, 3D-puzzels, dat soort meuk. Eén doos met bordspellen en puzzels (jigsaw). Ik word bijna nieuwsgierig.
Het is in feite de goede tijd voor het openen en legen van al die dozen. Pakjesweken ipv een luttele avond. De bezem er door en helaas ws voor een deel weer terug in dozen in afwachting van het nieuw te maken boekenrek. Überhaupt de hele indeling van mijn 'bureau'. De hele zooi moet in deze ongeveer 4x4 ruimte een plek krijgen. Gaat dat niet lukken wordt het afscheid nemen. Misschien dat de bezem al de nodige lucht weet te realiseren.
Het is in feite de goede tijd voor het openen en legen van al die dozen. Pakjesweken ipv een luttele avond. De bezem er door en helaas ws voor een deel weer terug in dozen in afwachting van het nieuw te maken boekenrek. Überhaupt de hele indeling van mijn 'bureau'. De hele zooi moet in deze ongeveer 4x4 ruimte een plek krijgen. Gaat dat niet lukken wordt het afscheid nemen. Misschien dat de bezem al de nodige lucht weet te realiseren.
Tijdgebrek
Genoeg afstand genomen? Weet je natuurlijk niet vooraf, dat zal mn morgen moeten uitwijzen. Op zich aardig lopen tutten in Sibiu zonder dat het veel heeft opgeleverd. Schijnbaar is de kerstmarkt alweer begonnen. Het was in elk geval bizar druk in de binnenstad voor een zaterdagmiddag. Een kanon had een hoop slachtoffers gemaakt.
Aan de kerstmarkt zijn we niet toegekomen. Mariana wilde lunchen en dat gaat altijd ten koste van alle speling, die je in principe op zo'n winkeldag hebt. Je zou om 10:00 ter plekke moeten zijn en rond lunchtijd gedaan hebben waarvoor je kwam, dan hou je 'speeltijd' over. Maar ja, zeven uur opstaan is wel aan mij besteed, maar Mariana heeft daar een geheel ander gezichtspunt in.
Iedere winkelactiviteit die succes heeft kost 1-1,5 uur. Twee of drie van die acties op een dag met wat heen en weer kilometers kom je snel op 4-6 uur uit. Elf uur ter plekke, tussen vier en vijf uur klaar. Een klein uur later thuis en in het slechtste geval is het dan inmiddels donker (17:20). Het zal de honden een worst wezen, maar ik zie dan weinig meer en moet het bij een mini-rondje houden, maar dan 2 of 3 keer achter elkaar. Inmiddels is het dan ruim voorbij zessen en één voor één valt je in, wat je vergeten bent om naar te kijken. Volgende week een dag in mijn eentje die kant op.
Aan de kerstmarkt zijn we niet toegekomen. Mariana wilde lunchen en dat gaat altijd ten koste van alle speling, die je in principe op zo'n winkeldag hebt. Je zou om 10:00 ter plekke moeten zijn en rond lunchtijd gedaan hebben waarvoor je kwam, dan hou je 'speeltijd' over. Maar ja, zeven uur opstaan is wel aan mij besteed, maar Mariana heeft daar een geheel ander gezichtspunt in.
Iedere winkelactiviteit die succes heeft kost 1-1,5 uur. Twee of drie van die acties op een dag met wat heen en weer kilometers kom je snel op 4-6 uur uit. Elf uur ter plekke, tussen vier en vijf uur klaar. Een klein uur later thuis en in het slechtste geval is het dan inmiddels donker (17:20). Het zal de honden een worst wezen, maar ik zie dan weinig meer en moet het bij een mini-rondje houden, maar dan 2 of 3 keer achter elkaar. Inmiddels is het dan ruim voorbij zessen en één voor één valt je in, wat je vergeten bent om naar te kijken. Volgende week een dag in mijn eentje die kant op.
Oprakelen
Bezig, begonnen met lang voor me uit geschoven zaken en direct duidelijk waar dat vooruitschuiven voor was. Onrust. Zenuwachtig. Gejaagd. Teleurgesteld. Verloren. En meer. D'r komt een hoop ongewenst's om de hoek kijken. Geesten die elkaar verdringen om de fles te verlaten. Ik weet niet wat meer moeite kost de boel eindelijk aanpakken of de kurk op de fles houden. Het gaat, met alles wat nog in de lucht hangt een onrustige winter worden. Misschien een of zelfs dè doorslaggevende periode met het oog op de invulling van het zo gewenste nwe leven.
Het blijft me verbazen hoeveel verleden je maar met moeite uit de weg krijgt geruimd, dat maar als obstakel of ongewenste verankering een vlotte voortgang in de weg blijft zitten. Oude beelden van vastlopers in drijfzand of kauwgum keren terug. Het met moeite vergaarde enthousiasme is in één klap tot nul gereduceerd. De bandenberg in een gevaarlijke bocht van een F1-parcours. Je komt er onbeschadigd vandaan maar je beweging is in de kiem gesmoord. Van 300+ naar te voet richting de pitstraat.
Ff afstand en daarna zien we weer verder. Gaat het me lukken om de komende dagen het initiatief aan mijn kant te krijgen of wordt het weer een kwestie van teruggeworpen worden? De handdoek gaat in elk geval niet bijvoorbaat in de ring. Dat zijn we er toch op vooruitgegaan. Nou ja, vooruitgegaan. We staan niet stil en gaan dus niet achteruit, maar daar is het ook mee gezegd. Maar misschien doe ik me nu wel tekort.
Het blijft me verbazen hoeveel verleden je maar met moeite uit de weg krijgt geruimd, dat maar als obstakel of ongewenste verankering een vlotte voortgang in de weg blijft zitten. Oude beelden van vastlopers in drijfzand of kauwgum keren terug. Het met moeite vergaarde enthousiasme is in één klap tot nul gereduceerd. De bandenberg in een gevaarlijke bocht van een F1-parcours. Je komt er onbeschadigd vandaan maar je beweging is in de kiem gesmoord. Van 300+ naar te voet richting de pitstraat.
Ff afstand en daarna zien we weer verder. Gaat het me lukken om de komende dagen het initiatief aan mijn kant te krijgen of wordt het weer een kwestie van teruggeworpen worden? De handdoek gaat in elk geval niet bijvoorbaat in de ring. Dat zijn we er toch op vooruitgegaan. Nou ja, vooruitgegaan. We staan niet stil en gaan dus niet achteruit, maar daar is het ook mee gezegd. Maar misschien doe ik me nu wel tekort.
Herwegen
Ordners, ondingen. Leeg of vol nemen ze vrijwel dezelfde plek in. Ik denk niet , dat ik ze ooit nog eens gevuld ga krijgen. Weg dus maar. Of wachten tot ik er meer heb en er misschien iemand een plezier mee kan doen? Volgens mij moet er nog een verhuisdoos zijn die strak gevuld is met volle ordners. Zeker weet ik dat niet meer. De inhoud van al die nog niet geleegde dozen begint te vervagen. Ook van de beide dozen waarop groot 'Yoland' staat. Wat heb ik van of over haar allemaal aan de kant gehouden bij het opruimen in Frankrijk? Een paar foto's staat me bij, maar voor de rest ....
Er gaat straks een hoop uit dozen komen, waarvan het niet geheel duidelijk zal zijn, waarom ik het spul erin gestopt en dus bewaard heb. Het begon gisteren al met een strak vormgegeven en prachtig paarsblauwe thermoskan. Ongetwijfeld iets uit een kerstpakket van een van Yoland's werkgevers. Prachtig object, zinloze sta-in-de-weg. Gaat nooit gebruikt worden en toch zonde om weg te gooien. Iemand anders in zijn/haar maag splitsen? Dan ben ik er van af. Afschuiven heet dat.
Er gaat straks een hoop uit dozen komen, waarvan het niet geheel duidelijk zal zijn, waarom ik het spul erin gestopt en dus bewaard heb. Het begon gisteren al met een strak vormgegeven en prachtig paarsblauwe thermoskan. Ongetwijfeld iets uit een kerstpakket van een van Yoland's werkgevers. Prachtig object, zinloze sta-in-de-weg. Gaat nooit gebruikt worden en toch zonde om weg te gooien. Iemand anders in zijn/haar maag splitsen? Dan ben ik er van af. Afschuiven heet dat.
vrijdag 15 november 2019
Uitgepakt
Herinneringen waar ik niet aan herinnerd wil worden, stemming waar ik niet in verzeild wens te raken. Wat niet allemaal in een doos kan zitten. Maar het ding is uitgeruimd. Opgesplitst in potentiële reepjes en onbehandeld de vuilnisbak in. Tot 2013 gekomen, nog kleine twee jaar en wat nasleep en administratief is de periode Frankrijk uitgegumd of beter verschredder
2010-2013, de opkrabbelfase. Naast de standaard papperassen van belasting, EDF, Telecom, dierenarts, etc ook papieren van de nasleep van de mislukte verkoop, papieren van de PR door de jaren heen net zoals prijslijsten, huisregels etc, etc. Verbazing over een papier waarop een paar krabbels duidelijk maken, dat Yoland al in 2003 met verkoop bezig was. Daar staat me vagelijk iets van bij. De discussie of het slim is voor de verhuur om openlijk de verkoop te pushen, maar dat kan voor hetzelfde geldt in 2006 zijn geweest, toen ze definitief de stekker uit het geheel trok.
Nu was 2003 een jaar van op adem komen na hartaanval en dood van haar moeder en mijn vader. De eerste honden ff niet meegerekend. Maar het tekent wel Yoland's zwakte in het doorzettingsvermogen op een nieuw ingeslagen weg. Tegenslag paste niet in haar plaatje.
Verder geen 'verrassingen' veel nostalgie met een bittere bijsmaak. In de kiem gesmoorde potentie.
2010-2013, de opkrabbelfase. Naast de standaard papperassen van belasting, EDF, Telecom, dierenarts, etc ook papieren van de nasleep van de mislukte verkoop, papieren van de PR door de jaren heen net zoals prijslijsten, huisregels etc, etc. Verbazing over een papier waarop een paar krabbels duidelijk maken, dat Yoland al in 2003 met verkoop bezig was. Daar staat me vagelijk iets van bij. De discussie of het slim is voor de verhuur om openlijk de verkoop te pushen, maar dat kan voor hetzelfde geldt in 2006 zijn geweest, toen ze definitief de stekker uit het geheel trok.
Nu was 2003 een jaar van op adem komen na hartaanval en dood van haar moeder en mijn vader. De eerste honden ff niet meegerekend. Maar het tekent wel Yoland's zwakte in het doorzettingsvermogen op een nieuw ingeslagen weg. Tegenslag paste niet in haar plaatje.
Verder geen 'verrassingen' veel nostalgie met een bittere bijsmaak. In de kiem gesmoorde potentie.
W&W
Is het 'bezig zijn' of 'bezig houden' waar ik mee bezig ben? Niks vlot. Mijn eigen activiteiten niet en het geregel met derden nog minder. Dingen op websites zetten, die helegaar niet in voorraad zijn, ook niet bij de producent of vier weken levertijd kennen. En typisch is dan ook, dat 2 zeggen, dat de producent door z'n voorraad heen is en eentje beweert wel te kunnen leveren met de genoemde wachttijd. 35% aanbetalen voor iets waarvan ik niet overtuigd ben, dat het werkelijk in vier weken aanwezig zal zijn. Eerder met lulverhaaltjes in het beste geval gerekt wordt tot de producent weer kan leveren. Februari op z'n vroegst. Of je mag fluiten naar je centen.
Ik ben niet zo'n online-koper. Doe het inmiddels met kleiner zaken wel. En nog maar af en toe. Grotere en vooral duurdere aankopen wil ik het liefst zien en voelen voor ik een deel betaal vooruitlopend op de levering. De meest betrouwbaar overkomende verkoper was vandaag degene, die zei, dat het model voor februari niet leverbaar was. Maar ik wil het ding nu, voor de winter maar ook niet met open ogen in de presentatie van een malafide webshop trappen.
Onder het heen en weer bellen met de diverse web-aanbieders me tegen het opruimen van het gastenhuis aanbemoeid dank het onverwachts mooie weer. De regen is in de nacht gevallen. Perfecte situatie.
Het gastenhuis is tot afstelplek verworden voor spullen, waar niet 1, 2, 3 een geschikte plek voor was te vinden. Die plek mocht cq moest ik nu bij alles bedenken op het moment, dat ik het het gastenhuis uit droeg. Schuur, toekomstig werkplaats, kelder, keuken. Langzaam kwam er weer iets van ruimte in de warboel. Maar we zijn er nog niet. Hout, sierstrips die overgebleven zijn na het plaatsen van de vele kozijnen. Vensterbanken die nooit hun bedoelde plek hebben gekregen. Lege flessen. En nog veel en veel meer. Morgen verder.
Ik ben niet zo'n online-koper. Doe het inmiddels met kleiner zaken wel. En nog maar af en toe. Grotere en vooral duurdere aankopen wil ik het liefst zien en voelen voor ik een deel betaal vooruitlopend op de levering. De meest betrouwbaar overkomende verkoper was vandaag degene, die zei, dat het model voor februari niet leverbaar was. Maar ik wil het ding nu, voor de winter maar ook niet met open ogen in de presentatie van een malafide webshop trappen.
Onder het heen en weer bellen met de diverse web-aanbieders me tegen het opruimen van het gastenhuis aanbemoeid dank het onverwachts mooie weer. De regen is in de nacht gevallen. Perfecte situatie.
Het gastenhuis is tot afstelplek verworden voor spullen, waar niet 1, 2, 3 een geschikte plek voor was te vinden. Die plek mocht cq moest ik nu bij alles bedenken op het moment, dat ik het het gastenhuis uit droeg. Schuur, toekomstig werkplaats, kelder, keuken. Langzaam kwam er weer iets van ruimte in de warboel. Maar we zijn er nog niet. Hout, sierstrips die overgebleven zijn na het plaatsen van de vele kozijnen. Vensterbanken die nooit hun bedoelde plek hebben gekregen. Lege flessen. En nog veel en veel meer. Morgen verder.
Verstopping
Een hoop dingen in mijn hoofd die hier niks te zoeken hebben. Het blokkeert de woordenstroom. Het normale geneuzel weet maar in mondjesmaat de voorgrond te bereiken. Wat op de voorgrond is, houdt met een langzaam aan actie al het achterop komende 'verkeer' tegen. 'Eerst wij, jullie wachten maar!' En men neemt de tijd.
Meestal ben ik zelf de vertragende factor. Nu echter niet. Mijn vragen stuiten op blinde, dove en stomme muren. Het wordt op deze manier straks een willekeurige greep in de grabbelton en op hoop van zegen een onbekende weg inslaan.
Meestal ben ik zelf de vertragende factor. Nu echter niet. Mijn vragen stuiten op blinde, dove en stomme muren. Het wordt op deze manier straks een willekeurige greep in de grabbelton en op hoop van zegen een onbekende weg inslaan.
Leegte
Waar is de activiteit van gisteravond gebleven?? Zoek, zoek, zoek. Omgekeerde wereld. Ipv met een gevulde pijp de dag te beginnen en daar de dag mee uit zien te komen, begin ik met een lege pijp, die zich vreemd genoeg vult in de loop van de dag.
De eerste vulling kan al gebeuren als ik van een hondenronde terugkom zonder al teveel eigenzinnigheid van de kant van de gezusters, dan doet natuurlijk de koffie een flinke duit in de pijp en de rest is volkomen onvoorspelbaar. Soms lukt het verder vullen voor geen meter en teer ik weer in, en soms heb ik zoals gisteravond het idee, dat het een goed begin van de dag zou kunnen zijn, die dan net ten einde is.
Misschien is het gewoon de haast permanent aanwezige onvrede over mijn doen en laten, want in feite ben ik ondanks alles gewoon bezig. Traag maar gestaag. En wat wil een mens meer, als je niet direct in de stress terecht wilt komen?
De eerste vulling kan al gebeuren als ik van een hondenronde terugkom zonder al teveel eigenzinnigheid van de kant van de gezusters, dan doet natuurlijk de koffie een flinke duit in de pijp en de rest is volkomen onvoorspelbaar. Soms lukt het verder vullen voor geen meter en teer ik weer in, en soms heb ik zoals gisteravond het idee, dat het een goed begin van de dag zou kunnen zijn, die dan net ten einde is.
Misschien is het gewoon de haast permanent aanwezige onvrede over mijn doen en laten, want in feite ben ik ondanks alles gewoon bezig. Traag maar gestaag. En wat wil een mens meer, als je niet direct in de stress terecht wilt komen?
donderdag 14 november 2019
Opladen
Geen kwestie van 'de avond gehaald'. Stuk fitter dan vanochtend en meer neiging tot activiteit. Maar ja om nu hout te hakken of iets te gaan timmeren is ook weer zo wat. Het lijf begint last te krijgen van de inactiviteit. Druk bezig zijn valt niet goed, maar vnl. zitten is ook niet alles.
Het is het voorspelde kwakkelweer en me de hele middag tegen de papierzooi aan bemoeid. Daar lijk ik zeer ernstig van geworden te zijn. Dat valt mee. Het grootste deel is op orde en het kan ook geen kwaad om de versnipperaar op te duikelen. Nog niet direct voor de tijd hier in Roemenië maar waar ik ooit volgens mij gestopt ben in 2010 kunnen nu de volgende vijf jaar vermalen worden. Scheelt zo een verhuisdoos.
Ik word ineens onrustig en wil aan de slag. Moet kunnen. De versnipperaar werkt niet volcontinue. D'r zit een hitte-beveiliging op en dan stopt het ding pardoes en mag je je de nodige minuten met iets anders bezig houden.
Update: de eerste blaadjes zijn verreept. Zo gaat dat in de avond!
Het is het voorspelde kwakkelweer en me de hele middag tegen de papierzooi aan bemoeid. Daar lijk ik zeer ernstig van geworden te zijn. Dat valt mee. Het grootste deel is op orde en het kan ook geen kwaad om de versnipperaar op te duikelen. Nog niet direct voor de tijd hier in Roemenië maar waar ik ooit volgens mij gestopt ben in 2010 kunnen nu de volgende vijf jaar vermalen worden. Scheelt zo een verhuisdoos.
Ik word ineens onrustig en wil aan de slag. Moet kunnen. De versnipperaar werkt niet volcontinue. D'r zit een hitte-beveiliging op en dan stopt het ding pardoes en mag je je de nodige minuten met iets anders bezig houden.
Update: de eerste blaadjes zijn verreept. Zo gaat dat in de avond!
Overhead
Administratie. Je doet het, maar als je er iets langer bij stil staat, raak je verstrikt in een wirwar van vraagtekens. De hele heisa mag dan ontwikkeling of vooruitgang heten, maar had het niet gewoon anders gekund? Zelf betalen voor alles wat je hebben wilt, is niet de oplossing. In dat geval had je misschien wel een auto kunnen kopen, maar geen fatsoenlijke weg gehad om op te rijden. Waardoor het ontwikkelen van een auto ws ook niet zo interessant was geweest.
Het alternatief zou gezocht moeten worden in een andere belastingheffing. Niet zo'n open eind toestand tot wat het inmiddels is geworden. Jaarlijks een begroting maken en aan de hand daarvan de te heffen belasting bepalen. Deels gebeurd dat natuurlijk zo, maar dan met twee wijzigingen. Ten eerste één belasting, dat noemen ze volgens mij vlaktax èn (ten tweede) ieder jaar een stemmingsronde, referendum of 'het volk' het eens is met het voorstel, zowel qua te betalen belasting als de inhoud, waar de berekening op is gebaseerd.
Omslachtig? Misschien, maar je houdt als domme burger wel een vinger in de pap, waar nu maar wild vanalles bedacht wordt en als de meerderheid van de 150 neuzen in de Tweede Kamer in één richting wijzen worden de plannen gewoon doorgevoerd, ongeacht wat de achterban ervan vindt. Volgens mij denk je in een dergelijke situatie als overheid ook tweemaal na over dat, waar je extra geld voor wilt krijgen.
Ik hoor 'ze' al schreeuwen, dat je zo de vooruitgang omzeep helpt of geholpen zou hebben. Maar waar heeft die ons nu gebracht, als je diezelfde dames en heren politici moet geloven? Dat we zoiets vrijwel geheel autonooms als het klimaat moeten gaan veranderen om ons voortbestaan wat langer te rekken. De mens wil zo ongeveer op alle denkbare terreinen vooruit, veranderen, etc. behalve als het de natuur betreft of wat daar tegenwoordig voor doorgaat. Dan moet alles blijven zoals het is, terwijl, als er iets altijd in beweging is, is dat de natuur wel. Heide, bos, wadden, duinen, noem het op. Het zijn allemaal stadia in een ontwikkeling. Een ontwikkeling, waar de mens of tenminste een deel van hen maar niet aan wil.
Het alternatief zou gezocht moeten worden in een andere belastingheffing. Niet zo'n open eind toestand tot wat het inmiddels is geworden. Jaarlijks een begroting maken en aan de hand daarvan de te heffen belasting bepalen. Deels gebeurd dat natuurlijk zo, maar dan met twee wijzigingen. Ten eerste één belasting, dat noemen ze volgens mij vlaktax èn (ten tweede) ieder jaar een stemmingsronde, referendum of 'het volk' het eens is met het voorstel, zowel qua te betalen belasting als de inhoud, waar de berekening op is gebaseerd.
Omslachtig? Misschien, maar je houdt als domme burger wel een vinger in de pap, waar nu maar wild vanalles bedacht wordt en als de meerderheid van de 150 neuzen in de Tweede Kamer in één richting wijzen worden de plannen gewoon doorgevoerd, ongeacht wat de achterban ervan vindt. Volgens mij denk je in een dergelijke situatie als overheid ook tweemaal na over dat, waar je extra geld voor wilt krijgen.
Ik hoor 'ze' al schreeuwen, dat je zo de vooruitgang omzeep helpt of geholpen zou hebben. Maar waar heeft die ons nu gebracht, als je diezelfde dames en heren politici moet geloven? Dat we zoiets vrijwel geheel autonooms als het klimaat moeten gaan veranderen om ons voortbestaan wat langer te rekken. De mens wil zo ongeveer op alle denkbare terreinen vooruit, veranderen, etc. behalve als het de natuur betreft of wat daar tegenwoordig voor doorgaat. Dan moet alles blijven zoals het is, terwijl, als er iets altijd in beweging is, is dat de natuur wel. Heide, bos, wadden, duinen, noem het op. Het zijn allemaal stadia in een ontwikkeling. Een ontwikkeling, waar de mens of tenminste een deel van hen maar niet aan wil.
Aanpassen
Het gaat niet in een 'klik' maar toch wel weer makkelijker dan gedacht. Koken met wat je hebt ipv waar je op het moment zin in hebt. Heel anders uitgangspunt. Maar blijkbaar ook na 40 jaar inslijten niet veranderingsongevoelig. Het is omdenken. Niet 'Wat zou ik willen' maar 'Wat heb ik'. En ik heb een hoop, als je de inhoud van de diepvriezertjes en de potten bij elkaar neemt. Van soep tot en met dessert, waarbij het vlees dan vaak nog wel klaargemaakt moet worden.
Vlees, iets wat we steeds minder en minder nuttigen. Nu bijvoorbeeld weer de vleesloze periode in aanloop naar de Kerst. Zes weken zonder. Zes weken een door de kerk bepaald vegetariër-bestaan. Zoveel vlees zit er trouwens niet in de diepvries. Tenminste niet in nummer 13. In 24 staat er nog een, waarin nog steeds spul ligt, wat voor/van Mariana is. Je mag langzamerhand vrgtkns zetten bij de kwaliteit van wat in het ouderlijke huis in de diepvries ligt.
Kippen verdwijnen erin in een zak van de Lidl. Het gehakt voor de mititei, soort cevapcici ligt er in flinterdunne maar wel afgesloten plastic zakjes. Dat afsluiten is bij een hoop ander spul niet gedaan. Je krijgt het niet bedacht en mij is het ook in het jaar inwoning niet gelukt om de noodzaak duidelijk te maken. Ik werd bekeken als iemand die met rare dingen bezig was, als ik de zakjes luchtdicht probeerde af te sluiten. Een goede vacuümtrekmachine zou bij regelmatiger gebruik van een grotere diepvries geen overbodige luxe zijn.
Maar ik dwaal af. De komende winter wordt het augurken eten, net als wortels en bonen in het zuur. Als alle potten van voor deze zomer leeg zijn als het voorjaar weer voor de deur staat, zou niet verkeerd zijn.
Vlees, iets wat we steeds minder en minder nuttigen. Nu bijvoorbeeld weer de vleesloze periode in aanloop naar de Kerst. Zes weken zonder. Zes weken een door de kerk bepaald vegetariër-bestaan. Zoveel vlees zit er trouwens niet in de diepvries. Tenminste niet in nummer 13. In 24 staat er nog een, waarin nog steeds spul ligt, wat voor/van Mariana is. Je mag langzamerhand vrgtkns zetten bij de kwaliteit van wat in het ouderlijke huis in de diepvries ligt.
Kippen verdwijnen erin in een zak van de Lidl. Het gehakt voor de mititei, soort cevapcici ligt er in flinterdunne maar wel afgesloten plastic zakjes. Dat afsluiten is bij een hoop ander spul niet gedaan. Je krijgt het niet bedacht en mij is het ook in het jaar inwoning niet gelukt om de noodzaak duidelijk te maken. Ik werd bekeken als iemand die met rare dingen bezig was, als ik de zakjes luchtdicht probeerde af te sluiten. Een goede vacuümtrekmachine zou bij regelmatiger gebruik van een grotere diepvries geen overbodige luxe zijn.
Maar ik dwaal af. De komende winter wordt het augurken eten, net als wortels en bonen in het zuur. Als alle potten van voor deze zomer leeg zijn als het voorjaar weer voor de deur staat, zou niet verkeerd zijn.
Afwezigheid
Hoewel ik nog steeds niet weet wat ik van die tweedaagse Italiaanse interesse moet denken, valt het wel op als het zoals vandaag uitblijft. Ik had gehoopt dat GA me meer inzicht zou verschaffen, maar die ziet het Italiaanse interesse helemaal niet. Dus kan ik verder fantaseren over wat achter de pageviews uit die hoek schuil zou kunnen gaan.
Pageviews op twee verschillende OS-Browser combinaties. Lijkt me stug als dat twee personen zijn, die inmiddels meer dan twee jaar exact op hetzelfde moment op mijn blog rondsnuffelen. Waarom echter één persoon op twee verschillende manieren naar mijn blog kijkt, kan ik me ook niet verklaren. Moeten al bijna twee verschillende apparaten zijn. Waarom zou je op één apparaat twee programma's opstarten als je dat makkelijk in één en hetzelfde programma kunt oplossen met meerdere tabbladen.
Anderzijds is het ook niet echt logisch om hetzelfde blog op hetzelfde moment op twee verschillende apparaten te bekijken. Bijvoorbeeld laptop en Pc. Het zou al bijna betekenen, dat je op het ene apparaat ergens mee bezig bent met/op het blog en op het andere ondertussen bekijkt wat er 'te halen' valt. Ik bedenk ook maar wat.
Pageviews op twee verschillende OS-Browser combinaties. Lijkt me stug als dat twee personen zijn, die inmiddels meer dan twee jaar exact op hetzelfde moment op mijn blog rondsnuffelen. Waarom echter één persoon op twee verschillende manieren naar mijn blog kijkt, kan ik me ook niet verklaren. Moeten al bijna twee verschillende apparaten zijn. Waarom zou je op één apparaat twee programma's opstarten als je dat makkelijk in één en hetzelfde programma kunt oplossen met meerdere tabbladen.
Anderzijds is het ook niet echt logisch om hetzelfde blog op hetzelfde moment op twee verschillende apparaten te bekijken. Bijvoorbeeld laptop en Pc. Het zou al bijna betekenen, dat je op het ene apparaat ergens mee bezig bent met/op het blog en op het andere ondertussen bekijkt wat er 'te halen' valt. Ik bedenk ook maar wat.
Vullen
Rustiger maar nauwelijks minder moe. Duf en leeg voelt het aan. Nu is dat duffe in de ochtend niks bijzonders, het lege is minder normaal. De output mist input. Zoiets. Ingang op slot. Wereld gaat langs me heen. Ik zit erbij en staar naar elders. Misschien trekt het bij in de loop van de dag, misschien ook niet. Wilde niet zoveel vandaag, dus maar niet moeilijk doen ook. In beweging blijven. Mezelf aan het rollen brengen. Alles wat ik al doende resp. bewegende gedaan krijg is leuk meegenomen.
woensdag 13 november 2019
Vooruitlopen
Morgen is een beduidend mindere dag qua weer. Dat komt me goed uit. Daarna zou het prettig zijn als ik weer boven Jan ben. Dan volgen er een paar prachtige dagen en die zou ik wel willen kunnen benutten. Ik begon net een beetje in het aanrommelen te komen. Een beetje hier, een beetje daar èn altijd resultaat. Geen kunst hier, maar toch.
Een beetje laat de smaak te pakken gekregen, maar alles wat nu nog, zo voor de winter gedaan kan worden is mooi meegenomen. Natuurlijk heb ik dan direct mijn verlanglijst paraat. Het is tenslotte avond. Dan lijkt alles mogelijk. Dat is 's morgens meestal anders. Een leeg en schoongemaakt gastenhuis lijkt me een mooi streven. Dat mag niet meer dan een of twee dagen kosten tussen het houthakken door. En dan nog iets met de tuin of meer uit de tuin en ook het verder opruimen van de schuur zou niet verkeerd zijn. En dan hou ik me bewust in.
Eerst zien hoe we morgen de dag tegemoet treden. Ik heb goede hoop, dat het weer een stuk beter gaat. We weer de deur uit kunnen en dat soort dingen. Bovendien hoef ik morgen nog niks van mezelf. Dat biedt altijd kansen op onverwachte activiteit.
Een beetje laat de smaak te pakken gekregen, maar alles wat nu nog, zo voor de winter gedaan kan worden is mooi meegenomen. Natuurlijk heb ik dan direct mijn verlanglijst paraat. Het is tenslotte avond. Dan lijkt alles mogelijk. Dat is 's morgens meestal anders. Een leeg en schoongemaakt gastenhuis lijkt me een mooi streven. Dat mag niet meer dan een of twee dagen kosten tussen het houthakken door. En dan nog iets met de tuin of meer uit de tuin en ook het verder opruimen van de schuur zou niet verkeerd zijn. En dan hou ik me bewust in.
Eerst zien hoe we morgen de dag tegemoet treden. Ik heb goede hoop, dat het weer een stuk beter gaat. We weer de deur uit kunnen en dat soort dingen. Bovendien hoef ik morgen nog niks van mezelf. Dat biedt altijd kansen op onverwachte activiteit.
Diagnostiseren
Het meest vervelende van zo'n aanval, kan het moeilijk anders benoemen, is, dat je een dag of twee geen cent waard bent. Algehele fysieke malaise en moe, moe en nog eens moe. Gesloopt, mag je wel zeggen. Geradbraakt is te dramatisch. Bovendien schijn je dat niet te overleven en dood ben ik niet. Ik ben duf en sloom, nauwelijks vooruit te branden. Ik hoef maar te gaan liggen en ik slaap.
Al weken ben ik bezig om iets van een afspraak te regelen met een arts, waar ik een jaar of twee geleden ben geweest. Een beetje op de alternatieve tour (accupunctuur) maar ze spreekt Engels en dat kan ik van mijn huisarts niet zeggen. Kortom haar kan ik dingen uitleggen zonder daar mijn handen en voeten bij te moeten gebruiken. Maar na wat praktische agenda-onmogelijkheden (vakanties) heeft ze er blijkbaar niet zoveel zin meer in. Raar voor een arts, lijkt me, en vooral onvolwassen om dat niet gewoon te zeggen, als dat zo is. Dat wordt dan ws weer zoeken.
Al weken ben ik bezig om iets van een afspraak te regelen met een arts, waar ik een jaar of twee geleden ben geweest. Een beetje op de alternatieve tour (accupunctuur) maar ze spreekt Engels en dat kan ik van mijn huisarts niet zeggen. Kortom haar kan ik dingen uitleggen zonder daar mijn handen en voeten bij te moeten gebruiken. Maar na wat praktische agenda-onmogelijkheden (vakanties) heeft ze er blijkbaar niet zoveel zin meer in. Raar voor een arts, lijkt me, en vooral onvolwassen om dat niet gewoon te zeggen, als dat zo is. Dat wordt dan ws weer zoeken.
Enthousiasme
Toen ik vanochtend na negenen de slaapkamer uitkwam, stonden vier kwispelende honden in mijn weg. Mariana had de hondenronde gedaan vanochtend. Wat een ontvangst! Waar had ik het aan te danken? Kun je wel denken, dat ze je missen. Het zal eerder het verstoren van een routine zijn. Ze weten dan in elk geval, waar ze je moeten zoeken.
Net buiten de slaapkamer is een halletje met een paar tredes. Een plek waar twee mensen elkaar net zonder problemen kunnen passeren. Voor vier honden is er in feite geen plek. En dan mij er nog bij, die door de meute heen moest. Het was, dat de koffie trok, anders was ik terug het bed in gedoken.
Met een beetje wringen, duwen en vertellen, dat ze moeten oprotten in de keuken pas de ruimte om vrij te lopen. Heerlijk, dat onbekommerde.
Net buiten de slaapkamer is een halletje met een paar tredes. Een plek waar twee mensen elkaar net zonder problemen kunnen passeren. Voor vier honden is er in feite geen plek. En dan mij er nog bij, die door de meute heen moest. Het was, dat de koffie trok, anders was ik terug het bed in gedoken.
Met een beetje wringen, duwen en vertellen, dat ze moeten oprotten in de keuken pas de ruimte om vrij te lopen. Heerlijk, dat onbekommerde.
Brrrrr
Weer een voor mijn kiezen gehad. Avond naar de kloten en vandaag bijkomen. Schiet niet op zo.
dinsdag 12 november 2019
Onwillig
D'r is en blijft iets dat me van actie af wil houden. Wat? Maar vooral ook: Waarom? Nooit op een uitzondering na gaat het aan de slag gaan soepel. Altijd is daar iets van een drempel waar ik overheen moet. Het mechanisme werkt in feite bij/tegen alles wat ik doe/wil doen. De ene keer overrule ik het makkelijker dan bij andere zaken, dat is het enige verschil. Het heeft steeds iets van een bekende zien, er op af willen stappen en het toch niet doen. Soms komt het dan toch tot een ontmoeting en vaak niet.
Alles wat de eerste levensnoodzakelijkheden overstijgt heeft iedere keer weer dat duwtje in de rug nodig. Zelfs koken wil met regelmaat aangeduwd worden. Eenmaal in beweging is het geen probleem meer. Dan houdt de activiteit zichzelf in stand, weet soms zelfs tot meer aan te zetten. Oud probleem waar maar geen verbetering in wil komen.
Iedere ochtend na de koffie en het blog hetzelfde verhaal. Het mag allang routine heten. Eerst bedenken waar ik me op ga richten en dan het in de benen komen in meeerdere aanlopen. Jezelf uit een te lage stoel worstelen, waarin je te ver naar achter zit. Allez, allez hop. Kom op. Move! En dan komt de machine met gepaste tegenzin traag in beweging.
Alles wat de eerste levensnoodzakelijkheden overstijgt heeft iedere keer weer dat duwtje in de rug nodig. Zelfs koken wil met regelmaat aangeduwd worden. Eenmaal in beweging is het geen probleem meer. Dan houdt de activiteit zichzelf in stand, weet soms zelfs tot meer aan te zetten. Oud probleem waar maar geen verbetering in wil komen.
Iedere ochtend na de koffie en het blog hetzelfde verhaal. Het mag allang routine heten. Eerst bedenken waar ik me op ga richten en dan het in de benen komen in meeerdere aanlopen. Jezelf uit een te lage stoel worstelen, waarin je te ver naar achter zit. Allez, allez hop. Kom op. Move! En dan komt de machine met gepaste tegenzin traag in beweging.
Temperatuur
Koude nacht, prachtige dag. De twintigers blijven voorbij komen maar half november is in aantocht. Het kantelpunt van warm naar koud. Net zoiets als begin mrt het moment is, waarop de kou in principe plaats maakt voor betere, hogere temperaturen. Maar van genieten maar. Nou ja, genieten, meer gebruik maken van de geboden gelegenheid om nog vanalles buiten te doen. Wat te denken van houthakken?
In het eerste omgewerkte perceeltje piept het onkruid al weer op. Van die net geopende zaadlobben. Blijkbaar is het ondanks de nachtelijk temperartuur om het vriespunt geen probleem voor die plantjes om te ontkiemen. Af en toe is er de verleiding om met de tuin verder te gaan. Ooit, ooit zal het misschien lukken om de hele tuin voor de winter gedaan te hebben. Niet dit jaar. Er staan andere prioriteiten aan top.
In het eerste omgewerkte perceeltje piept het onkruid al weer op. Van die net geopende zaadlobben. Blijkbaar is het ondanks de nachtelijk temperartuur om het vriespunt geen probleem voor die plantjes om te ontkiemen. Af en toe is er de verleiding om met de tuin verder te gaan. Ooit, ooit zal het misschien lukken om de hele tuin voor de winter gedaan te hebben. Niet dit jaar. Er staan andere prioriteiten aan top.
Òf-òf
Lekker (uit)lopende avonden zetten de bijl aan de voet van vlotte, frisse ochtenden. Wat je 's avonds terug verovert, verlies je direct in de ochtend. Ooit ging dat gewoon samen, was het èn, èn nu is het meestal het een of het ander. Het is (nog) geen bewuste keuze, maar de gevolgen zijn nauwelijks meer te negeren. Ouwe sok!!
maandag 11 november 2019
Wolkig
Weer twee mndn overgeheveld naar het definitieve archief. Het zal niet verwonderen maar man o man wat loop je de hele tijd tegen dezelfde aan. Bijv. het besef jezelf te vergeten, je geen tijd te gunnen voor jezelf, puur jezelf. Het ontspannen dat in de knel komt zo snel dingen soepeler lopen. Wat de soepelheid uiteindelijk natuurlijk (!) niet ten goede komt.
Verder weinig opzienbares tenzij de eerste ril-aanval de moeite van het herinneren waard is. Ik was 'm niet vergeten. Aantekeningen worden compacter, minder in aantal. Over het algemeen toch een teken dat het beter met me gaat. Dat het leven meer vanzelfsprekendheden kent, minder geworstel, etc. Het worden meer en meer korte resumés voor het slapen gaan.
Dat heeft weer tot gevolg dat lang niet altijd alle tikfouten direct worden hersteld. De leesbril is nog niet tot bij het bed gekomen. Wat soms hele aardige kleine puzzels oplevert, omdat wat er geschreven staat in eerste instantie of gewoon geen Nederlands is of geen zin maakt. Dan loop ik een rijtje van veelvuldig voorkomende verkeerde toetsaanslagen langs en ben er tot op heden nog steeds uitgekomen wat ws bedoeld is geweest.
Maar je blijft ook dingen tegen komen die achteraf iets pijnlijks hebben, mn de enthousiaste planningen. Bijvoorbeeld:
"Nu straks (na vertrek aannemer) zelf aan de slag. Eerst opruimen cq het opslagdeel van de schuur inrichten en mijn werkplaats vorm geven. Daarbij oa het gastenhuis leeg ruimen èn natuurlijk de tussenkelder. Daarna wordt het prijsschieten. Raak in alle richtingen, maar het aansluiten van de wasmachine en het voor de rest ook in orde maken van de tussenkelder lijkt me een aardige. Vervolgens of het gastenhuis of de tuinkamer. Verder kijken durf ik nauwelijks voor dit jaar."
Weinig van terechtgekomen. Bijna triest.
Verder weinig opzienbares tenzij de eerste ril-aanval de moeite van het herinneren waard is. Ik was 'm niet vergeten. Aantekeningen worden compacter, minder in aantal. Over het algemeen toch een teken dat het beter met me gaat. Dat het leven meer vanzelfsprekendheden kent, minder geworstel, etc. Het worden meer en meer korte resumés voor het slapen gaan.
Dat heeft weer tot gevolg dat lang niet altijd alle tikfouten direct worden hersteld. De leesbril is nog niet tot bij het bed gekomen. Wat soms hele aardige kleine puzzels oplevert, omdat wat er geschreven staat in eerste instantie of gewoon geen Nederlands is of geen zin maakt. Dan loop ik een rijtje van veelvuldig voorkomende verkeerde toetsaanslagen langs en ben er tot op heden nog steeds uitgekomen wat ws bedoeld is geweest.
Maar je blijft ook dingen tegen komen die achteraf iets pijnlijks hebben, mn de enthousiaste planningen. Bijvoorbeeld:
"Nu straks (na vertrek aannemer) zelf aan de slag. Eerst opruimen cq het opslagdeel van de schuur inrichten en mijn werkplaats vorm geven. Daarbij oa het gastenhuis leeg ruimen èn natuurlijk de tussenkelder. Daarna wordt het prijsschieten. Raak in alle richtingen, maar het aansluiten van de wasmachine en het voor de rest ook in orde maken van de tussenkelder lijkt me een aardige. Vervolgens of het gastenhuis of de tuinkamer. Verder kijken durf ik nauwelijks voor dit jaar."
Weinig van terechtgekomen. Bijna triest.
Doorzetten
Half zes. Einde werkdag. Alsof ik van mijn baan thuis kom, een fles bier uit de koelkast gris en op de bank plof. Nee, niet de Tv aanzet met de afstandsbediening maar de geluidsinstallatie tot leven wek. Vanochtend niet vergeten om The Wall er in te stoppen. Zag de bui al hangen. Koptelefoon op en ff de trommelvliezen masseren. Als ik iets nooit meer wilde, toen we naar Frankrijk gingen, was het de mogelijkheid van een dergelijke toekomst.
Nu blijkt het niet geheel te voorkomen met dien verstand, dat het tot het gevoel beperkt blijft en verre blijft van de werkelijkheid. Naast de min of meer terugkerende taken is ook iets van de lijst verdwenen voordat de lijst vorm heeft gekregen en dat is niet verkeer. Dat is gewoon goed. Eén zo'n klus per dag en het gaat geen jaar duren, voordat er niks meer is om voor me uit te schuiven.
Natuurlijk zijn het niet allemaal dagklussen. Het gaat om het idee. Net zoals iedere dag iets doen, al is het maar het vegen van de binnenplaats. Beter is het natuurlijk om iets te doen wat allang gedaan had kunnen zijn. Maar ja een haast fossiele hete brei moet je met de nodige terughoudendheid benaderen. Ik ben begonnen. Dat wil wel vaker lukken. Nu het volhouden nog.
Nu blijkt het niet geheel te voorkomen met dien verstand, dat het tot het gevoel beperkt blijft en verre blijft van de werkelijkheid. Naast de min of meer terugkerende taken is ook iets van de lijst verdwenen voordat de lijst vorm heeft gekregen en dat is niet verkeer. Dat is gewoon goed. Eén zo'n klus per dag en het gaat geen jaar duren, voordat er niks meer is om voor me uit te schuiven.
Natuurlijk zijn het niet allemaal dagklussen. Het gaat om het idee. Net zoals iedere dag iets doen, al is het maar het vegen van de binnenplaats. Beter is het natuurlijk om iets te doen wat allang gedaan had kunnen zijn. Maar ja een haast fossiele hete brei moet je met de nodige terughoudendheid benaderen. Ik ben begonnen. Dat wil wel vaker lukken. Nu het volhouden nog.
Verspilling?
Van het ene, ik zal het netjes formuleren, kleine klusje naar het andere. Was ophangen, een doorgang naar de buren dichtgetimmerd, de druivenkneuzer goed schoongemaakt en straks de gevulde wijnflessen naar de kelder brengen. Zo'n dag waarop je je afvraagt, waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Tja, met was ophangen, een schutting maken, eindelijk het mechanisme van de druivenkneuzer uit elkaar gehaald en schoongemaakt en straks net gevulde flessen naar de kelder brengen, die vervolgens een voor een weer naar boven worden gehaald en geleegd.
Zinloos? Ik weet het niet, maar ik weet wel, dat het niet zinvol aanvoelt. Daarbij is die zin in feite niet belangrijk. Het is meer de vrg of dit nou de dingen zijn, waar ik een dag als vandaag aan had willen besteden? Eerlijk gezegd, niet. Maar iemand moet het doen. Mariana? Grapje? Afgezien van ramenlappen en het vegen van de binnenplaats is er weinig wat ze uit zichzelf ziet. En als ik de hele tijd alles moet aan- en bijsturen, kan ik het beter en sneller zelf doen. Helaas.
Nu ben ik dat zelf doen gewend, dus dat is niet het punt. Het punt is, dat het allemaal tijd kost, die ik er eigenlijk niet meer aan had willen besteden. Niet dat ik gedacht had alles op Mariana's bordje te schuiven. Gewoon niet mee bezig hoeven te zijn. Zoiets was het, wat ik me toch ergens eens bedacht moet hebben. Vast in een moment van verstandsverbijstering.
Zinloos? Ik weet het niet, maar ik weet wel, dat het niet zinvol aanvoelt. Daarbij is die zin in feite niet belangrijk. Het is meer de vrg of dit nou de dingen zijn, waar ik een dag als vandaag aan had willen besteden? Eerlijk gezegd, niet. Maar iemand moet het doen. Mariana? Grapje? Afgezien van ramenlappen en het vegen van de binnenplaats is er weinig wat ze uit zichzelf ziet. En als ik de hele tijd alles moet aan- en bijsturen, kan ik het beter en sneller zelf doen. Helaas.
Nu ben ik dat zelf doen gewend, dus dat is niet het punt. Het punt is, dat het allemaal tijd kost, die ik er eigenlijk niet meer aan had willen besteden. Niet dat ik gedacht had alles op Mariana's bordje te schuiven. Gewoon niet mee bezig hoeven te zijn. Zoiets was het, wat ik me toch ergens eens bedacht moet hebben. Vast in een moment van verstandsverbijstering.
Relativering
Je kunt blauwalgen niet echt met mensen vergelijken maar het verhaal in de FAS (06/10/19) over het algengedrag een paar miljard jaar geleden, iets tussen een fabel en een parabel, kan nauwelijks anders bedoeld zijn, dan de mensen van tegenwoordig een spiegel voor te houden. Het artikel beschrijft de gevolgen van het ongeremd veranderen van z'n leefomgeving door een overheersende soort.
De blauwalgen schijnen aan de wieg te hebben gestaan van de zuurstof in onze atmosfeer. Dat hebben ze zo goed gedaan, dat ze daarbij zelf net als bijna al het toenmalig cellige leven het loodje hebben gelegd. Iets met verbeterde fotosynthese, overmaat aan zuurstof, afbraak van methaan, isolatieverlies, temperatuurdaling en tenslotte een totale bevroren aarde. Na miljoenen jaren ontdooide de boel weer beetje bij beetje dank de toename van CO2 (broeikaseffect) door grootschalig actief vulkanisme. Het leven dat zich weer langzaam herpakte creëerde een dierenwereld die dank zuurstof kon bestaan en tot een enorme bloei is gekomen.
Wat 2,5 miljard jaar geleden de verbeterde efficiëntie van het fotosyntheseproces tot gevolg had, zou nu kunnen gebeuren dank de zeer recentelijk explosieve ontwikkeling in de hersencapaciteiten van de mens. De auteur eindigt met de constatering dat de tegenwoordig overheersende soort (de mens) een notie heeft van de toekomst, deze zelfs via betrouwbare modellen weet te voorspellen en bovendien het besef heeft, dat dingen fout (kunnen) gaan en er zoiets bestaat als mogelijkheden en hoop dat de soort de mogelijkheden weet te benutten en de wereld niet eerst weer moet vergaan voordat het weer beter verder gaat. Optimist!
De blauwalgen schijnen aan de wieg te hebben gestaan van de zuurstof in onze atmosfeer. Dat hebben ze zo goed gedaan, dat ze daarbij zelf net als bijna al het toenmalig cellige leven het loodje hebben gelegd. Iets met verbeterde fotosynthese, overmaat aan zuurstof, afbraak van methaan, isolatieverlies, temperatuurdaling en tenslotte een totale bevroren aarde. Na miljoenen jaren ontdooide de boel weer beetje bij beetje dank de toename van CO2 (broeikaseffect) door grootschalig actief vulkanisme. Het leven dat zich weer langzaam herpakte creëerde een dierenwereld die dank zuurstof kon bestaan en tot een enorme bloei is gekomen.
Wat 2,5 miljard jaar geleden de verbeterde efficiëntie van het fotosyntheseproces tot gevolg had, zou nu kunnen gebeuren dank de zeer recentelijk explosieve ontwikkeling in de hersencapaciteiten van de mens. De auteur eindigt met de constatering dat de tegenwoordig overheersende soort (de mens) een notie heeft van de toekomst, deze zelfs via betrouwbare modellen weet te voorspellen en bovendien het besef heeft, dat dingen fout (kunnen) gaan en er zoiets bestaat als mogelijkheden en hoop dat de soort de mogelijkheden weet te benutten en de wereld niet eerst weer moet vergaan voordat het weer beter verder gaat. Optimist!
Citaat
Uit een artikel in de FAS over activiteit van hersenencellen in de hersenen van geslachte varkens. Een hoop woorden over het feit dat het geheel (de hersenen) toch echt meer is dan het functioneren van een paar onderdelen (cellen) maar met een mooie uitsmijter onder verwijzing naar Epicurus:
"Der Tod geht uns nichts an, denn solange wir existieren ist er nicht da, und wenn er da ist, sind wir es nicht mehr."
"Der Tod geht uns nichts an, denn solange wir existieren ist er nicht da, und wenn er da ist, sind wir es nicht mehr."
Gepasseerd
Een vroeg begin van de dag. Een koffiemachine die het (gelukkig) weer doet. Een dag met beloftes! En dat voor een maandag, dus misschien wel een week met beloftes. Ik voel me lyrisch worden. Dat kan alleen maar fout gaan. Adem in, adem uit, adem in. Rustig maar. Geen lotterij gewonnen. Geen ooit vergraven schat in de tuin gevonden. Geen kabouterleger dat zich vrijwillig heeft gemeld voor alle lopende en liggende klussen. Geen geest die me drie wensen gunt. Gewoon een dag waarop ik goed en tijdig uit mijn bed ben gekomen, de honden heb gedaan en aan de koffie zit te bedenken wat ik vanochtend mijn eigen kleine digitale wereld in zal slingeren.
Terug van weggeweest. Dat is het wel en zo voelt het ook. Klaar om uit de handen gevallen draden op te pakken, me over het maken van lijsten te buigen en domweg aan de slag te gaan. Is toch een van de betere instellingen, als je zo af en toe resultaat wilt zien. Gewoon met iets beginnen en van het een het ander laten komen. Is niet echt wat ik me van een 'vrij leven' had voorgesteld, maar 'if you can't beat them, join them', geldt ook hier als weg van de mindere weerstand. Mindere niet minste! Dan had ik bij Sociale Wetenschappen moeten blijven zitten neuspeuteren en aan de Gracht zijn blijven wonen in een pand dat inmiddels miljoenen waard zou zijn.
Ik zou niet eens weten of ik in het geval ik het over kon doen niet weer soort gelijke keuzes zou maken, als ik gedaan heb. Ik weet alleen, dat ik keuzes gemaakt heb en zoals wel vaker bij keuzes zijn ze moeilijk terug te draaien. Ik kan terug naar Utrecht, mocht ik willen. Dat is het punt niet. Maar niet terug in de setting van waaruit ik ben vertrokken. Dat is ook iets waar Yoland tot haar eigen leedwezen achter kwam, toen ze opzoek naar haarzelf dacht dat terugkeren naar Utrecht de oplossing was. Je zoekt dan naar iets wat niet meer bestaat. Net zoiets als na jaren terugkeren naar een vakantieplek, waar je bijzondere herinneringen aan hebt. Terugkeren op je schreden is een delicaat en eigenlijk onmogelijk proces.
In feit is je leven weinig meer dan een aaneenrijging van momentopnames. Registraties van momenten die vluchtiger zijn dan een vleugje parfum. In de herinnering bijgeschaafd, opgesierd, losgezongen van de werkelijkheid. Houen zo. Niks mis mee. En vooral uit de buurt blijven.
Terug van weggeweest. Dat is het wel en zo voelt het ook. Klaar om uit de handen gevallen draden op te pakken, me over het maken van lijsten te buigen en domweg aan de slag te gaan. Is toch een van de betere instellingen, als je zo af en toe resultaat wilt zien. Gewoon met iets beginnen en van het een het ander laten komen. Is niet echt wat ik me van een 'vrij leven' had voorgesteld, maar 'if you can't beat them, join them', geldt ook hier als weg van de mindere weerstand. Mindere niet minste! Dan had ik bij Sociale Wetenschappen moeten blijven zitten neuspeuteren en aan de Gracht zijn blijven wonen in een pand dat inmiddels miljoenen waard zou zijn.
Ik zou niet eens weten of ik in het geval ik het over kon doen niet weer soort gelijke keuzes zou maken, als ik gedaan heb. Ik weet alleen, dat ik keuzes gemaakt heb en zoals wel vaker bij keuzes zijn ze moeilijk terug te draaien. Ik kan terug naar Utrecht, mocht ik willen. Dat is het punt niet. Maar niet terug in de setting van waaruit ik ben vertrokken. Dat is ook iets waar Yoland tot haar eigen leedwezen achter kwam, toen ze opzoek naar haarzelf dacht dat terugkeren naar Utrecht de oplossing was. Je zoekt dan naar iets wat niet meer bestaat. Net zoiets als na jaren terugkeren naar een vakantieplek, waar je bijzondere herinneringen aan hebt. Terugkeren op je schreden is een delicaat en eigenlijk onmogelijk proces.
In feit is je leven weinig meer dan een aaneenrijging van momentopnames. Registraties van momenten die vluchtiger zijn dan een vleugje parfum. In de herinnering bijgeschaafd, opgesierd, losgezongen van de werkelijkheid. Houen zo. Niks mis mee. En vooral uit de buurt blijven.
zondag 10 november 2019
Omkijken
Het bijwerken van mijn 'externe geheugen' levert toch altijd weer een leuke of 'leuke' kijk op het recente verleden op. Ditmaal is het nieteens zo recent. Mijn wolk bleek nog vulling vanaf februari met zich mee te torsen. Dat gaat wel een paar avonden kosten.
Maar prominent natuurlijk de ETS2-verslaving. Het digitaal rondkarren door Europa. De vrgtekens bij de zin van het spel, als je niks met je verdiensten kunt doen. Toen had ik net mijn banklening afbetaald en 3,5 miljoen op de rekening staan. Nu doe ik niet meer aan leningen en zit 100 miljoen hoger qua saldo. Vrg me nog steeds af, waarom daar niks mee gedaan wordt en verheug me ondertussen op de nwe update en de aanstaande uitbreiding richting Istanboel.
Een tweede drukke bezigheid was dit (voor)jaar natuurlijk de tuin. In begin maart al druk buiten bezig met vanalles in de grond te stoppen. Toen moest ik eerst nog spitten, dat hoeft komend voorjaar een stuk minder. Het idee was toen een voorjaar/zomer/nazomer-periode te hebben waarin de honden, het blog, de tuin, het huishouden, klussen en vrije tijd centraal zouden staan. Nou, wat is daar van terechtgekomen?
De honden zijn een vaste waarde, het blog wisselt, de tuin heeft een hoop energie en nog meer tijd gekost, het huishouden is en blijft haat en liefde, klussen is de mondjesmaat niet ontstegen en wat is vrije tijd ook weer?
Maar prominent natuurlijk de ETS2-verslaving. Het digitaal rondkarren door Europa. De vrgtekens bij de zin van het spel, als je niks met je verdiensten kunt doen. Toen had ik net mijn banklening afbetaald en 3,5 miljoen op de rekening staan. Nu doe ik niet meer aan leningen en zit 100 miljoen hoger qua saldo. Vrg me nog steeds af, waarom daar niks mee gedaan wordt en verheug me ondertussen op de nwe update en de aanstaande uitbreiding richting Istanboel.
Een tweede drukke bezigheid was dit (voor)jaar natuurlijk de tuin. In begin maart al druk buiten bezig met vanalles in de grond te stoppen. Toen moest ik eerst nog spitten, dat hoeft komend voorjaar een stuk minder. Het idee was toen een voorjaar/zomer/nazomer-periode te hebben waarin de honden, het blog, de tuin, het huishouden, klussen en vrije tijd centraal zouden staan. Nou, wat is daar van terechtgekomen?
De honden zijn een vaste waarde, het blog wisselt, de tuin heeft een hoop energie en nog meer tijd gekost, het huishouden is en blijft haat en liefde, klussen is de mondjesmaat niet ontstegen en wat is vrije tijd ook weer?
Politiek
Presidentsverkiezingen in Roemenië. Je leest er niks over in de Nederlandse kranten. Het verbaasde me dat Mariana wist dat ze vandaag kon kiezen. Ze is verder nauwelijks op de hoogte van de landelijke politiek. Had bijvoorbeeld geen weet van het feit, dat goed een mnd geleden de regering was gevallen en nu een heel andere premier het land bestuurt. Ook het gedoe rond de moord op het vijftien jarig meisje, de beroerde reactie van de politie daarop en de massale protesten als gevolg daarvan, zijn langs haar heen gegaan. Net zoals het toch heugelijke feit, dat de voormalig PSD-topman Dragnea sinds mei eindelijk in het gevang zit, na al zijn pogingen om onder de corruptie-aanklachten uit te komen.
Ik had wel de posters gezien en wist dat er een verkiezing aan zat te komen, maar niet precies wanneer. Een twee ronden systeem net als in Frankrijk. Iohannis zal de eerste ronde wel winnen. De vrg is tegenover wie hij in de volgende ronde zal komen te staan. Is het de net een maand geleden gewipte vrouwelijke premier van de als corrupt bekend staande partij PSD, dan wint hij die tweede ronde op z'n sloffen. Met een andere kandidaat zal het moeilijker worden. Van mij mag hij z'n tweede termijn binnen slepen en de PSD in het voorjaar bij de parlementsverkiezingen stevig verliezen. Het is niet de partij waar Roemenië op zit te wachten. Hoewel volgens mij iedereen hier, die ouder is dan 20/25 boter op z'n hoofd heeft, is de PSD een partij waar de corruptie vanaf druipt.
Ik had wel de posters gezien en wist dat er een verkiezing aan zat te komen, maar niet precies wanneer. Een twee ronden systeem net als in Frankrijk. Iohannis zal de eerste ronde wel winnen. De vrg is tegenover wie hij in de volgende ronde zal komen te staan. Is het de net een maand geleden gewipte vrouwelijke premier van de als corrupt bekend staande partij PSD, dan wint hij die tweede ronde op z'n sloffen. Met een andere kandidaat zal het moeilijker worden. Van mij mag hij z'n tweede termijn binnen slepen en de PSD in het voorjaar bij de parlementsverkiezingen stevig verliezen. Het is niet de partij waar Roemenië op zit te wachten. Hoewel volgens mij iedereen hier, die ouder is dan 20/25 boter op z'n hoofd heeft, is de PSD een partij waar de corruptie vanaf druipt.
Sappig
Rode wijn. Mooi helder. Diep donkerrode kleur met een mooi paarse zweem. Ruikt en smaakt niet naar zelfgemaakt. Alcohol zal wel goed zitten. Een zoetje in de afdronk. Ik weet, dat de druif de wijn maakt en het meeste werk dus door de plant is verricht ism het weer en de wijngaardverzorger. Maar er zit ook best een beetje werk en zorg van mijn kant in. En het resultaat mag er zijn. De beste rode wijn ooit door mij gemaakt. Jaargang 2018.
Het maakt me direct nieuwsgierig naar jaargang 2019, die net een paar weken in de fles(sen) staat te gisten. Gisting loopt nog niet op z'n end. Het zijn geen meerdere bubbels per seconde meer. Het gaat weliswaar langzamer maar nog steeds constant door. Belooft misschien een nog net iets drogere wijn te worden. Restsuiker bepaling is een ingewikkelde toestand. Daar ga ik mijn energie niet aan verspillen. Ik beperk me tot mijn smaakpapillen. Ik probeer al doende het proces te optimaliseren en zo schoon mogelijk te werken. Daar zal ik het mee moeten doen. En als dat al zonder veel gedoe tot dit soort resultaten leidt, dan hoort niemand me klagen.
Deze week ook de witte wijn van dit jaar overhevelen in een schone fles en op een koelere plek zetten om te klaren. Zal wel de wijnkelder worden. Benieuwd naar de smaak. Hij is er nog niet, maar of de wijn droog/zoet, kruidig/fruitig etc gaat worden, zou al te proeven moeten zijn. En dan hebben we de rosé nog, waar de intensiteit van de gisting harder achteruitloopt dan bij de rode wijn. Dus dat wordt de volgende ws die overgeheveld en voorgeproefd kan worden. Bijna spannend.
Het maakt me direct nieuwsgierig naar jaargang 2019, die net een paar weken in de fles(sen) staat te gisten. Gisting loopt nog niet op z'n end. Het zijn geen meerdere bubbels per seconde meer. Het gaat weliswaar langzamer maar nog steeds constant door. Belooft misschien een nog net iets drogere wijn te worden. Restsuiker bepaling is een ingewikkelde toestand. Daar ga ik mijn energie niet aan verspillen. Ik beperk me tot mijn smaakpapillen. Ik probeer al doende het proces te optimaliseren en zo schoon mogelijk te werken. Daar zal ik het mee moeten doen. En als dat al zonder veel gedoe tot dit soort resultaten leidt, dan hoort niemand me klagen.
Deze week ook de witte wijn van dit jaar overhevelen in een schone fles en op een koelere plek zetten om te klaren. Zal wel de wijnkelder worden. Benieuwd naar de smaak. Hij is er nog niet, maar of de wijn droog/zoet, kruidig/fruitig etc gaat worden, zou al te proeven moeten zijn. En dan hebben we de rosé nog, waar de intensiteit van de gisting harder achteruitloopt dan bij de rode wijn. Dus dat wordt de volgende ws die overgeheveld en voorgeproefd kan worden. Bijna spannend.
Teleurgesteld
Voor het eerst in de anderhalf jaar van z'n leven verdomd Mopke het vandaag om te luisteren. Bij de laatste grote uitlaatronde mocht ze al vrijwel de hele weg terug loslopen. Net voor thuiskomst pas aangelijnd om gedoe op het laatste moment te voorkomen. Dat laatste vandaag overgeslagen en niks geen Mopke die, zoals bedacht, mooi mee naar huis en de binnenplaats op loopt. Sterker nog, ergens in de laatste paar 100 meter was ze ineens foetsch en is dat 2,5 uur later nog steeds ondanks geroep en gefluit.
Nu kan ik de meest rampzalige gedachten redelijk controleren, maar prettig voelt het niet aan. En balen doe ik ook. Nu zij ook de smaak van de vrijheid heeft geproeft, zal ze net als haar gezusters weer met regelmaat aan de lijn moeten en kan ik dat vrij met me mee naar huis lopen ff vergeten.
Zo meteen na de koffie eerst maar eens een rondje zoeken. Geen zin om nog uren op de dame te wachten. En was er nou maar een methode om haar in te prenten, dat dit niet de bedoeling is. Bobby is in een hoop opzichten een veel trouwere hond dan alle drie de gezusters bij elkaar en die heb ik niks geleerd, alleen aandacht geschonken. Het zal de leeftijd zijn. Laat ik het daar op houden.
Nu kan ik de meest rampzalige gedachten redelijk controleren, maar prettig voelt het niet aan. En balen doe ik ook. Nu zij ook de smaak van de vrijheid heeft geproeft, zal ze net als haar gezusters weer met regelmaat aan de lijn moeten en kan ik dat vrij met me mee naar huis lopen ff vergeten.
Zo meteen na de koffie eerst maar eens een rondje zoeken. Geen zin om nog uren op de dame te wachten. En was er nou maar een methode om haar in te prenten, dat dit niet de bedoeling is. Bobby is in een hoop opzichten een veel trouwere hond dan alle drie de gezusters bij elkaar en die heb ik niks geleerd, alleen aandacht geschonken. Het zal de leeftijd zijn. Laat ik het daar op houden.
Rustdags
Nog steeds een omwillig hoofd. Voor de rest voelt het redelijk normaal aan. Een potje houthakken zou er weer in moeten zitten. Houthakken en wijn afvullen. En dat op zondag. Ik weet niet of dat met de wijn ook onder 'werken' valt maar bij het eerst zal er wel weer hoofdschuddend gereageerd worden door de buren. Werken op zondag doe je niet. Niets bijzonders. Zo ben ik ook opgegroeid en heb me er direct niks meer van aangetrokken, toen ik onder het directe oudelijke gezag uit was.
Kerk, bankhangen, eten in de huiskamer van het nette servies en met dito bestek, drankje vooraf, op hoogtijdagen ook bij de maaltijd en na afloop hing en lag de goegemeente verdeeld over stoelen, banken en voor de elektrische kachels op de grond te slapen of zat Tv te kijken. Nooit mijn zondagen geweest. Ook de tijdenlang verplichte zondagnamiddagwandeling is nooit aan mij besteed geweest. Ik durf er mijn hoofd bijna om te verwedden, dat mijn broer en oudste zus de zondagen tegenwoordig nauwelijks anders slijten.
Had de beste kleikneder ook op de zevende dag de moeite genomen om z'n werkkleed aan te trekken, had hij ws gezien welk gedrocht hij met de mens in de wereld had gezet en 'm snel omgekneed.
Kerk, bankhangen, eten in de huiskamer van het nette servies en met dito bestek, drankje vooraf, op hoogtijdagen ook bij de maaltijd en na afloop hing en lag de goegemeente verdeeld over stoelen, banken en voor de elektrische kachels op de grond te slapen of zat Tv te kijken. Nooit mijn zondagen geweest. Ook de tijdenlang verplichte zondagnamiddagwandeling is nooit aan mij besteed geweest. Ik durf er mijn hoofd bijna om te verwedden, dat mijn broer en oudste zus de zondagen tegenwoordig nauwelijks anders slijten.
Had de beste kleikneder ook op de zevende dag de moeite genomen om z'n werkkleed aan te trekken, had hij ws gezien welk gedrocht hij met de mens in de wereld had gezet en 'm snel omgekneed.
zaterdag 9 november 2019
Bijgetrokken?
Een blinkende koffiemachine. Een schoon aanrecht. De wijnflessen in slagorde om schoongemaakt en gevuld te worden. Diepvriesportie soep op het vuur. Krijg weer grip op het leven. Sneller dan gedacht. Maar het is avond. Ff afwachten wat morgenochtend doet. Aub niet nog zo'n nacht er direct achteraan. Dan kun je me bij het grofvuil zetten.
Het vreemde van zo'n dag als vandaag is, dat er werkelijk niks door mijn hoofd heen gaat. Je kunt er een kanon afschieten. Een gedachte die het praktische niveau overstijgt zul je niet raken. Zelfs de dood houdt zich gedeisd. Gewoon leeg. Kaalslag. Niet alleen ik mag de komende dagen weer alles netjes op een rijtje en de rails zien te krijgen ook op de bovenste verdieping is werk te verrichten. De uiteengedreven stukjes moeten zien bij elkaar te komen.
Kortom genoeg werk aan de winkel. Werk waar ik niet om gevraagd heb. Werk waar ik niet op zat te wachten. Heb ik keuze? Ik vrees van niet.
Het vreemde van zo'n dag als vandaag is, dat er werkelijk niks door mijn hoofd heen gaat. Je kunt er een kanon afschieten. Een gedachte die het praktische niveau overstijgt zul je niet raken. Zelfs de dood houdt zich gedeisd. Gewoon leeg. Kaalslag. Niet alleen ik mag de komende dagen weer alles netjes op een rijtje en de rails zien te krijgen ook op de bovenste verdieping is werk te verrichten. De uiteengedreven stukjes moeten zien bij elkaar te komen.
Kortom genoeg werk aan de winkel. Werk waar ik niet om gevraagd heb. Werk waar ik niet op zat te wachten. Heb ik keuze? Ik vrees van niet.
Inhaalslag
Het heeft geen wonderen verricht maar ietsje minder geradbraakt scheelt toch. Het animo om bergen te verzetten is nog zoek. Voor wat kleine klusjes is er net genoeg energie. Wasmachine, koffiemachine, afwas, dat soort ongein. Wat hakken dat soort nachten erin. En waarom ineens weer zo kort achter elkaar waar er eerst mndn tussen zaten?
Bijkomend voordeel, maar dan ook werkelijk het enige waar je iets van voordeel in kunt zien, is dat ik de komende dagen absoluut geen trek in alcohol heb. Het idee van een glas wijn laat me de rillingen langs mijn rug naar beneden rollen. Gaan die nachten in dit of hoger tempo door raak ik nog eens aan de blauwe knoop. Aan het water en af en toe een 7-up. Hopelijk kan mijn lijf die verandering aan. Voorlopig genoeg heisa op dat vlak.
Bijkomend voordeel, maar dan ook werkelijk het enige waar je iets van voordeel in kunt zien, is dat ik de komende dagen absoluut geen trek in alcohol heb. Het idee van een glas wijn laat me de rillingen langs mijn rug naar beneden rollen. Gaan die nachten in dit of hoger tempo door raak ik nog eens aan de blauwe knoop. Aan het water en af en toe een 7-up. Hopelijk kan mijn lijf die verandering aan. Voorlopig genoeg heisa op dat vlak.
Tegenwicht
Het belooft een prachtige dag te worden. Slechte timing. De omstandigheden laten zich daar zelden iets aan gelegen liggen. En dan leek het er gisteren op, dat ondanks alles iets meer tempo en mn structuur in het geheel van activiteiten zichtbaar werd. Nou, dat ligt dan weer op z'n gat. Ik ben al meer dan moe, anders zou ik het vermoeiend noemen. Een vroege siësta. Misschien vult dat de tank een beetje. Meer kan ik er niet van bakken. Zonde als de hele dag verloren gaat.
Op=op
Daas, verdwaasd, verdwaald in mezelf. Was ik een hond geweest, had ik er vannacht geen droge brood van gelust. Lamgeslagen. Gesloopt. Blijkbaar wordt de frequentie opgevoerd. De derde keer in minder dan drie weken tijd. Slapen! Meer wil ik niet en tot veel meer ben ik ook niet in staat. Ik hoef me niet te laten gaan. Ik ga vanzelf.
vrijdag 8 november 2019
Doelloos?
Gedaan wat ik me bedacht had en meer nog ook. Voldoening is echter nergens te bekennen. Het tekent een beetje de algemene sfeer van het moment. Het is een beetje zombie-achtig doen wat gedaan moet worden. sukkelend. Een volledig gebrek aan tempo. In de een een berg op en voelen, dat de motor het niet gaat redden. Blik op oneindig maar geen idee waar ik die einder moet zoeken.
Ongelijk
Het tempo van oktober heeft ff pauze genomen. Ook zonder het speciaal na te streven verwondert het me, dat de woordenstroom het ene moment maar moeilijk te stuiten is en op andere momenten het meer lijkt op het trekken aan een dood paard. Het paard is nog niet dood maar tamelijk onwillig. Geen ergernissen, geen meta-bespiegelingen, een beetje genoeg van het gezeur (klimaat, stikstof, etc) en de algehele politieke toestand in Nederland (waar maak ik me ook druk om!) ipv daarvan bezig met deurbeslag van Weijntjes, houtsplijtmachines en vloertegels.
Het is een beetje als Rutte die zich drukker maakt over z'n aardappelpuree dan de herinnering aan burgerdoden in Irak. Alleen ben ik Rutte niet en heb naast het bezig zijn met haardhout hakken geen andere grootse taken op mijn bordje liggen. Zo'n apparaat zou niet alleen mijn rug sparen en een hoop tijd, het is in feite ook gewoon bezig zijn met mijn kernactiviteit, nl bezig zijn met het op rolletjes zetten van mijn bestaan. Mijn bestaan, niet dat van alle Nederlanders of -in mijn geval- bijv. de inwoners van Coves. Kortom de vergelijking gaat mank. Goeiemorgen. Vrijdag. Ga wat doen!
Het is een beetje als Rutte die zich drukker maakt over z'n aardappelpuree dan de herinnering aan burgerdoden in Irak. Alleen ben ik Rutte niet en heb naast het bezig zijn met haardhout hakken geen andere grootse taken op mijn bordje liggen. Zo'n apparaat zou niet alleen mijn rug sparen en een hoop tijd, het is in feite ook gewoon bezig zijn met mijn kernactiviteit, nl bezig zijn met het op rolletjes zetten van mijn bestaan. Mijn bestaan, niet dat van alle Nederlanders of -in mijn geval- bijv. de inwoners van Coves. Kortom de vergelijking gaat mank. Goeiemorgen. Vrijdag. Ga wat doen!
donderdag 7 november 2019
Afwegend
Hoe zwaar weegt een misser? Een vrg die me sinds gisteravond bezig houdt. Geen kernoorlog ontketend. Ook mijn voiture niet proberen te parkeren op de plek van een betonnen paal. Veel kleiner bier. Het zal mijn leven niet veranderen èn toch zit het me niet lekker sinds ik het door heb. En erger nog. Ik kan niet ff terug en alsnog rechttrekken wat nu krom zit. Een beetje het gevoel wat je als kind, maar niet alleen als kind kunt hebben, als je iets kapot hebt gemaakt. Hard hopen dat het een droom is, maar eigenlijk beter weten.
Dat laatste is misschien iets te zwaar aangezet en toch zit het gewoon helemaal niet lekker. Als Witcher heb je opdrachten, waar je zelf voor kiest en weet waar je mee bezig bent of (blijkbaar) momenten, waarop je het regelmatig terugkerende vrg- en antwoordspel verkeerd kunt invullen. Op dat moment moet duidelijk zijn geweest, dat ik iets fout deed, maar dat is me dus ontgaan. Was nieteens een actiemoment, waar het zwaaien met zwaarden me afgeleid heeft van de commentaren in het scherm.
Op zich zou je denken: "Wat maakt het uit, ik ga terug, laad een eerder opgeslagen spelmoment en doe de boel over". Zo werkte dat in Dishonored_2. Je kon per deel van het spel een beginmoment opslaan, waar je altijd weer naar terug kon, naast alle tussenmomeneten, die je voor de zekerheid vastlegde. Nu is het een voorschrijdende opslag. Tien of twaalf slots en die worden afhankelijk van de voortgang meer of minder voortvarend overschreven. Kon nog net wel terug naar de plek, maar niet naar een moment, voordat het fout ging. Dat schuurt. Daar hou ik niet van. Vrg is nu alleen. Is het me zoveel waard, dat ik helemaal overnieuw begin? Faites vos jeux!!
Dat laatste is misschien iets te zwaar aangezet en toch zit het gewoon helemaal niet lekker. Als Witcher heb je opdrachten, waar je zelf voor kiest en weet waar je mee bezig bent of (blijkbaar) momenten, waarop je het regelmatig terugkerende vrg- en antwoordspel verkeerd kunt invullen. Op dat moment moet duidelijk zijn geweest, dat ik iets fout deed, maar dat is me dus ontgaan. Was nieteens een actiemoment, waar het zwaaien met zwaarden me afgeleid heeft van de commentaren in het scherm.
Op zich zou je denken: "Wat maakt het uit, ik ga terug, laad een eerder opgeslagen spelmoment en doe de boel over". Zo werkte dat in Dishonored_2. Je kon per deel van het spel een beginmoment opslaan, waar je altijd weer naar terug kon, naast alle tussenmomeneten, die je voor de zekerheid vastlegde. Nu is het een voorschrijdende opslag. Tien of twaalf slots en die worden afhankelijk van de voortgang meer of minder voortvarend overschreven. Kon nog net wel terug naar de plek, maar niet naar een moment, voordat het fout ging. Dat schuurt. Daar hou ik niet van. Vrg is nu alleen. Is het me zoveel waard, dat ik helemaal overnieuw begin? Faites vos jeux!!
K&K
Mezelf eeen vrije dag gegund. Weinig gezien van de verontschuldigende regen, maar om dan weer naar huis te gaan, omdat het droog blijft, is ook zo wat. Vooral wat lopen neuzen. Daar neem ik me op een boodschappendag zelden de tijd voor. Dan is het scoren, een afgezwakte vorm van winkelwagen vullen in een minuut. Het is op zo'n neusdag niet zo handig om de telefoon thuis te laten liggen. Daar staan de geheugensteuntjes in voor de extra's, die ik misschien wil kopen.
Gelukkig ben ik niet geheel onthand door de afwezigheid van mijn externe geheugen. Bovendien had ik helemaal niet zo'n zin om weer met concrete doelen bezig te zijn. Gewoon de paden in en de stellages langs, zien wat er allemaal te zien is. We moeten nog steeds iets met tegelwerk voor de tuinkamer, een douche voor het gastenhuis,, etc. Aan die zaken nieteens toegekomen.
Bitjes voor mijn schroefboormachine gezocht en gevonden. Heb je zo'n hele doos met tig varianten als kruiskop, torx, inbus, etc. en uiteindelijk werk je met een of twee stuks en verslijt die of raakt ze kwijt. Dan is zo'n hele set natuurlijk onzin, al staan die sets prominenter in de étalage dan de losse bitjes. Maar afgehandeld.
Zo nog wat van die kleine dingen afgehandeld en niet alleen in de bouwmarkten. Uiteindelijk ook iets groots mee naar huis gesleept. En bij 100 kg mag het echt slepen heten. Een hoekkachel voor in mijn aanstaande klushok. Dat 'hok' is nog niet aan klussen laat staan een kachel toe, maar Mariana's deel, vol gezet met potplanten binnen niet al te lange tijd wel. De kachel, die daar moet komen te staan, kost nog aardig wat werk zowel qua verplaatsen als schoonmaken. Dus dit lijkt een goede tussenoplossing. Weer een kleine stoelendans, maar helaas is dat niet altijd te voorkomen.
Gelukkig ben ik niet geheel onthand door de afwezigheid van mijn externe geheugen. Bovendien had ik helemaal niet zo'n zin om weer met concrete doelen bezig te zijn. Gewoon de paden in en de stellages langs, zien wat er allemaal te zien is. We moeten nog steeds iets met tegelwerk voor de tuinkamer, een douche voor het gastenhuis,, etc. Aan die zaken nieteens toegekomen.
Bitjes voor mijn schroefboormachine gezocht en gevonden. Heb je zo'n hele doos met tig varianten als kruiskop, torx, inbus, etc. en uiteindelijk werk je met een of twee stuks en verslijt die of raakt ze kwijt. Dan is zo'n hele set natuurlijk onzin, al staan die sets prominenter in de étalage dan de losse bitjes. Maar afgehandeld.
Zo nog wat van die kleine dingen afgehandeld en niet alleen in de bouwmarkten. Uiteindelijk ook iets groots mee naar huis gesleept. En bij 100 kg mag het echt slepen heten. Een hoekkachel voor in mijn aanstaande klushok. Dat 'hok' is nog niet aan klussen laat staan een kachel toe, maar Mariana's deel, vol gezet met potplanten binnen niet al te lange tijd wel. De kachel, die daar moet komen te staan, kost nog aardig wat werk zowel qua verplaatsen als schoonmaken. Dus dit lijkt een goede tussenoplossing. Weer een kleine stoelendans, maar helaas is dat niet altijd te voorkomen.
Ketting
Weinig schokkend maar alles behalve onbelangrijk. Er komt ruimte vrij. In de keuken plek gecreëerd voor de laatste nog te bottelen 25 ltr wijn (rood) van jaargang 2018. Direct de fles uit de kelder naar boven gehaald. Kan het ding op het aanrecht bezinken van het gerammel naar de keuken. Klusje voor straks of morgen of ik zie wel.
In de kelder is door het wegnemen van de grote fles geen bijzondere berg ruimte vrijgekomen maar wel een sta-in-de-weg verdwenen en kan ik daar ergens de komende weken proberen om een soort definitieve èn toegankelijke orde te schappen. Binnen dozen, in de kelder kisten. Het zoekt en pakt niet handig.
De grote tafel is dank verwijderen van papieren, gereedschap en klusmaterialen voor éénderde vrijgekomen. Mooi gezicht, maar ws slechts voor korte tijd. Voor er weer vanalles aanspoelt en neerslaat de plek gebruiken voor de inhoud van het eerste Cd-rek. Kan dat gerepareerd, aangepast, schoongemaakt en definitief geplaatst worden èn de tweede versie in elkaar worden geschroeft. Dat betekent het legen van nu nog in de weg staande dozen. Niet al te veel, maar alle kleine beetjes helpen. Nietwaar?
Zo grijpt het een in het ander. Een overzichtelijk wijnkelder ipv een kistenpakhuis èn ietsje meer bewegingsruimte op mijn 'werkplek' maar daar vooral toch de stimulans om door te gaan met plek maken en plek geven van al die nog ingepakte zooi. Het is weer zo'n moment dat het voelt alsof de grote doorbraak in de steigers staat. Laat het voor de afwisseling eens waar blijken.
In de kelder is door het wegnemen van de grote fles geen bijzondere berg ruimte vrijgekomen maar wel een sta-in-de-weg verdwenen en kan ik daar ergens de komende weken proberen om een soort definitieve èn toegankelijke orde te schappen. Binnen dozen, in de kelder kisten. Het zoekt en pakt niet handig.
De grote tafel is dank verwijderen van papieren, gereedschap en klusmaterialen voor éénderde vrijgekomen. Mooi gezicht, maar ws slechts voor korte tijd. Voor er weer vanalles aanspoelt en neerslaat de plek gebruiken voor de inhoud van het eerste Cd-rek. Kan dat gerepareerd, aangepast, schoongemaakt en definitief geplaatst worden èn de tweede versie in elkaar worden geschroeft. Dat betekent het legen van nu nog in de weg staande dozen. Niet al te veel, maar alle kleine beetjes helpen. Nietwaar?
Zo grijpt het een in het ander. Een overzichtelijk wijnkelder ipv een kistenpakhuis èn ietsje meer bewegingsruimte op mijn 'werkplek' maar daar vooral toch de stimulans om door te gaan met plek maken en plek geven van al die nog ingepakte zooi. Het is weer zo'n moment dat het voelt alsof de grote doorbraak in de steigers staat. Laat het voor de afwisseling eens waar blijken.
Ontzooien
Het is weer een beetje achter de blogfeiten aan lopen. Het is met het bloggen als met al het andere; het is het een of het ander. Ben je lekker bezig kom je nauwelijks aan schrijven toe. Produceer je het ene stukje na het andere, is dat geen goed teken voor wat er voor de rest zou moeten gebeuren. De administratie van de afgelopen 3-4 mndn gedaan. Net zo als een deel van de keuken nu netje aan de kant is. Werkzaamheden met een weinig inspirerend karakter richting het blog. Lyrisch worden over het poleren van glazen, altijd gedacht dat dat 'pouleren' was, zou nog net lukken. Bij de borden haak ik af.
De administratie is nog net een slagje erger. Eerst alle ter zake doende papieren uit de overal liggende stapeltjes vissen. Het meeste zit nog in een gesloten envelop. Het grootste deel van de stapels wordt door de nog in plastic gevatte kranten gevormd. Die leg ik apart. Inmiddels meer dan genoeg leesvoer voor de komende lange winteravonden. Leuk als ik het werkelijk zou doen, dat lezen.
Het is dom maar niet vervelend werk. Ordenen zit me in het bloed. Alleen dat opgang komen, hè. Dat opgang komen toch. Eenmaal bezig, krijgt de handeling snel iets van een machine. Envelop openen, papier uitvouwen, papier op stapel leggen, envelop in zak voor oudpapier stoppen. Volgende envelop, etc. Vervolgens wordt de stapel uitgesplitst naar verzender en tenslotte ieder stapeltje apart op de juiste chronologische volgorde gelegd, in de betreffende map gestopt en in een la opgeborgen. Opgeruimd staat echt wel netter.
Soms zit er een verrassing tussen. Iets waar ik niet op bedacht of vergeten ben. Dan moet ik in de benen. Meestal is het echter gewoon oude, bekende koek, niks bijzonders, ter kennisname en voor de versnipperaar ergens over een jaar over 5.
De administratie is nog net een slagje erger. Eerst alle ter zake doende papieren uit de overal liggende stapeltjes vissen. Het meeste zit nog in een gesloten envelop. Het grootste deel van de stapels wordt door de nog in plastic gevatte kranten gevormd. Die leg ik apart. Inmiddels meer dan genoeg leesvoer voor de komende lange winteravonden. Leuk als ik het werkelijk zou doen, dat lezen.
Het is dom maar niet vervelend werk. Ordenen zit me in het bloed. Alleen dat opgang komen, hè. Dat opgang komen toch. Eenmaal bezig, krijgt de handeling snel iets van een machine. Envelop openen, papier uitvouwen, papier op stapel leggen, envelop in zak voor oudpapier stoppen. Volgende envelop, etc. Vervolgens wordt de stapel uitgesplitst naar verzender en tenslotte ieder stapeltje apart op de juiste chronologische volgorde gelegd, in de betreffende map gestopt en in een la opgeborgen. Opgeruimd staat echt wel netter.
Soms zit er een verrassing tussen. Iets waar ik niet op bedacht of vergeten ben. Dan moet ik in de benen. Meestal is het echter gewoon oude, bekende koek, niks bijzonders, ter kennisname en voor de versnipperaar ergens over een jaar over 5.
woensdag 6 november 2019
Dubben
Twijfel! Vroeg in de benen. Geen bloginspiratie. Wat nu? (Af)was en keuken en koken met het risico dat ik het na de lunch wel gezien heb voor vandaag of de splijtbijl van Fiskar ter hand nemen en tot bij twaalven me uitlaten op het hout? Het weer twijfelt met me mee. Dat maakt de keuze er niet makkelijker op. Maar geen risico lopen en binnenshuis aan de slag?
Wat een schokkende dilemma's zo vroeg in de ochtend. De prachtig begonnen ochtend wordt wel erg blauwgrijs in de noord-west hoek, de hoek waaruit we op het meeste hemelwater worden getrakteerd. Laat maar zitten dus. Ik buig me wel over het binnenwerk. Wie weet, weet ik er iets leuks van te maken. Een paar dozen legen bijvoorbeeld. Het zou mezelf versteld laten staan.
Wat een schokkende dilemma's zo vroeg in de ochtend. De prachtig begonnen ochtend wordt wel erg blauwgrijs in de noord-west hoek, de hoek waaruit we op het meeste hemelwater worden getrakteerd. Laat maar zitten dus. Ik buig me wel over het binnenwerk. Wie weet, weet ik er iets leuks van te maken. Een paar dozen legen bijvoorbeeld. Het zou mezelf versteld laten staan.
G.A.
Cookies, iets met javascript en nog wat. Het maakt me allemaal niks uit. Google Analytics is een programma dat z'n werk niet doet. Dat z'n werkveld eisen oplegt ipv zich aanpast aan wat aangeboden wordt. Typisch voorbeeld van hoe de wereld door digitale reuzen langzaam naar hun hand wordt gezet. Die kan wat mij betreft de prullenbak in. Op naar het volgende alternatief.
dinsdag 5 november 2019
Toewijzen
Weer wat geleerd. Leuk bedacht om vroeg te beginnen en na afloop nog wat anders te doen. Maar zo werkt dat met houithakken niet. Na een paar uur houthakken en vervolgens de zooi opruimen cq naar binnen leggen, ga je niet nog een keertje lekker met wat anders aan de slag. Dan heb je het gewoon gehad. Genoeg geweest. Dat moet dus omgekeerd de komende dagen.
Het is een after-lunch activiteit. En voor een serieus andere klus kan ik beter het houthakken een dag overslaan. Er zijn niet zoveel dingen te doen, waarbij het bij elkaar rapen van het benodigde gereedschap en het achteraf weer opruimen incl. de rotzooi, die gemaakt is, niet meer tijd in beslag neemt dan de klus zelf. Je bent òf dagenlang met een klus bezig en kunt het gereedschap laten liggen voor gebruik òf de klus is niet dagvullend en dan staat opstart- en afsluittijd zelden in verhouding tot de tijd, die de klus zelf in beslag neemt. Kortom niet om half vier nog eens de workmate opzetten, decouperzaag zoeken, plankenmateriaal uitzoeken, aanwezigheid van schroeven checken, etc. als het bovendien goed twee uur later gewoon donker is.
Het blijft een beetje een kwestie van één klus per dagdeel en gezien de tijd van het jaar is de middag bij goed weer het enige dagdeel voor buitenwerk. De ochtend is voor honden, koffie, blog, keuken en koken. De middag in principe voor buiten en dan hebben we de avond nog voor winterse binnenbezigheden. Zoals het uitzoeken, scheiden van goudsbloemzaadjes. Het is dit jaar het jaar van het monnikkenwerk.
Het is een after-lunch activiteit. En voor een serieus andere klus kan ik beter het houthakken een dag overslaan. Er zijn niet zoveel dingen te doen, waarbij het bij elkaar rapen van het benodigde gereedschap en het achteraf weer opruimen incl. de rotzooi, die gemaakt is, niet meer tijd in beslag neemt dan de klus zelf. Je bent òf dagenlang met een klus bezig en kunt het gereedschap laten liggen voor gebruik òf de klus is niet dagvullend en dan staat opstart- en afsluittijd zelden in verhouding tot de tijd, die de klus zelf in beslag neemt. Kortom niet om half vier nog eens de workmate opzetten, decouperzaag zoeken, plankenmateriaal uitzoeken, aanwezigheid van schroeven checken, etc. als het bovendien goed twee uur later gewoon donker is.
Het blijft een beetje een kwestie van één klus per dagdeel en gezien de tijd van het jaar is de middag bij goed weer het enige dagdeel voor buitenwerk. De ochtend is voor honden, koffie, blog, keuken en koken. De middag in principe voor buiten en dan hebben we de avond nog voor winterse binnenbezigheden. Zoals het uitzoeken, scheiden van goudsbloemzaadjes. Het is dit jaar het jaar van het monnikkenwerk.
Hardheid
Het gaat een week of wat duren maar 2-3 uur per dag is goed te doen èn het zet zoden aan de dijk. Blijft bovendien tijd over voor andere plekken en zaken, die aan mijn aandacht toe zijn. Als ik nu bij het hout van het voorjaar gewoon een paar 'verkeerde' stukken te pakken had gisteren, dan kan ook die partij gewoon meegenomen worden. Zo niet, dan op zoek naar iets hydraulisch met een druk van 10-12 ton. Opgeruimd staat tenslotte netjes. En daar ben ik inmiddels ook wel aan toe.
Euvel
Verjaardag voorbij laten gaan. Gebeurde me wel vaker. Een paar jaar geleden een App op de foon geïnstalleerd, die een paar data bijhield en mij daar indien nodig aan herinnerde. Met de laatste update van IOS is het programmaatje zijn verbinding met het besturingssysteem verloren. De App moet bijgewerkt. Irritant gedoe is dat. Heb je wat, moet je weer opzoek naar een alternatief omdat Apple vindt, dat ze weereens nergens rekening mee hoeven te houden.
Als App-maker zou ik een punthoofd krijgen van dit gedoe. Moet de beste persoon weer aan de slag en blijkbaar heeft hij/zij daar geen zin want waar een hoop andere Apps over elkaar heen rollen met de ene update na de (corrigerende) andere, laat mijn datumprogramma het afweten. Nu kan ik wel de mogelijkheden van Apple zelf gebruiken. Maar behalve dat ik niet graag alle eieren in één nest heb liggen, wordt het ook een beetje moeilijk om data bij te houden via een adressenbestand van mensen die overleden zijn. Daar had ik in de App een vorm voor gevonden, die na een snelle check in Apple zelf niet werkt.
Waarom dat veranderen de hele tijd als dingen gewoon goed functioneren? Het is als het verzetten van vanalles zonder dat daar een reden voor is. Vrouwen die huisindelingen ongevraagd overhoop gooien of bij het schoonmaken alles van de plaats halen en het op een andere plaats terug zetten of laten staan. Je gaat er niet dood aan, maar vrolijk wordt je er ook niet van.
Als App-maker zou ik een punthoofd krijgen van dit gedoe. Moet de beste persoon weer aan de slag en blijkbaar heeft hij/zij daar geen zin want waar een hoop andere Apps over elkaar heen rollen met de ene update na de (corrigerende) andere, laat mijn datumprogramma het afweten. Nu kan ik wel de mogelijkheden van Apple zelf gebruiken. Maar behalve dat ik niet graag alle eieren in één nest heb liggen, wordt het ook een beetje moeilijk om data bij te houden via een adressenbestand van mensen die overleden zijn. Daar had ik in de App een vorm voor gevonden, die na een snelle check in Apple zelf niet werkt.
Waarom dat veranderen de hele tijd als dingen gewoon goed functioneren? Het is als het verzetten van vanalles zonder dat daar een reden voor is. Vrouwen die huisindelingen ongevraagd overhoop gooien of bij het schoonmaken alles van de plaats halen en het op een andere plaats terug zetten of laten staan. Je gaat er niet dood aan, maar vrolijk wordt je er ook niet van.
Abonneren op:
Posts (Atom)