Mag hopen dat er morgen serieus meer 'leven' in me zit. Zo leeggelopen is niks. Het is hoe een zombie zich moet voelen, denk ik. Nu ben ik niet de grootste kwebbel of een drukke wervelwind maar als het kleinste beetje sociale interactie meer energie kost dan een hele dag spitten, dan is dat niet mijn normale doen.
En als het nou alleen het fysieke was waar het effe aan schort en waarna je weer vrolijk verder gaat alsof niks aan de hand is geweest, dan was het nog niet zo'n punt. Twee, drie dagen een pas op de plaats en dan weer verder. Nee, er gaat op een moment als dit, en ik heb inmiddels meer ervaring, een buldozer door mijn bestaan en gooit alles overhoop. Net als na een heftige onweersbui is het eerst opruimen, schade opnemen, heroriënteren en dan langzaam aan de draad weer oppakken. De vaart is uit de bezigheden of meer het bezig zijn.
Over 'vaart' valt dan van mening te verschillen, maar het liep net lekker. Opschakelen naar meer behoorde tot de mogelijkheden. Nu weer teruggeworpen. Nog steeds, maar gelukkig in mindere mate, 'het 3 vooruit en 2 terug'-principe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten