Het 'ware' Roemenië. Je zou het bestaan bijna vergeten met al dat asfalt, waar we de afgelopen dagen overheen zijn gereden. Volgens de kaart had het geen probleem mogen zijn, maar de doorsteek in noordelijke richting van Oprisor naar Corcova bleek in werkelijkheid een soort doolhof van onverharde wegen dank missende bewegwijzering. Het heeft ons uren gekost en uiteindelijk helemaal niks opgeleverd. Ja, één ding. Ik heb voor het eerst in bijna 10 jaar van de mogelijkheid gebruik gemaakt om de auto in een hogere stand te plaatsen ter omzeiling van modder en gaten.
Prachtige tocht, maar dan graag op een motor en met een stuk gedetailleerdere kaart. En het voelt dan wel als 'in the middle of nowhere' maar dat is het niet. Je rijdt, ik bedoel; hobbelt van dorp naar dorp. Kleine huisjes, grote tuinen. Alles potdicht omheind.
Toen de gewenste richting eindelijk gevonden was en het begin van de aangegeven 11 km nog beroerder uitzag, dan we al aan beroerds achter de rug hadden, mooi de hoofdweg opgezocht en omgereden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten