De roadtrip through Romania ... Globaal een kwart van het land doorkruist. Het kwart Zuid-West. Deels vlak, deels bergachtig. Portugal in september was gepland als een eerste rondrit met de auto in den vreemde en hoe mij dat zou afgaan. Het is dank het visa-debacle een paar mndn eerder geworden en hoewel in eigen land, mag het gerust als 'in den vreemde' gezien worden. Verder als Deva ben ik in die Westelijke richting nooit geweest.
Het ontspannene wat ik hier kan hebben als ik naar Sibiu rij, zat er niet in. Het onbekende, niet wetende wat ik tegen ga komen, zorgde bij tijd en wijle voor klamme handjes. Mn de mogelijkheid van architectonische hoogstandjes in de viaduct- en bruggenbouw maken mij niet, nog steeds niet enthousiast. Het is een traumalitteken, heb ik me laten vertellen, wat ws slijt maar nooit geheel zal verdwijnen. Het gebrek aan vertrouwen in het menselijke kunne heeft een onhandige vorm uitgekozen om in te verschijnen.
Nu was het ook weer niet zo, dat ik iedere dag uitgeput en op van de zenuwen de auto parkeerde voor het uitgekozen hotel. Maar gedurende de dag kon het aardig wisselen afhankelijk van de omgeving waarin we rondreden. Mogen F1-coureurs veel oefenen in simulators en vervangt dat deels zelfs de trainingsuren op het asfalt, mij levert ETS2 ondanks alle bruggen en viaducten, die ik daarin passeer, steeds makkelijker passeer (nog) niet de gewenste ontspannenheid op achter het stuurwiel als ik de weg niet ken.
Na Râmnicu Vâlcea, het begin van één van de doorsteken door de Karpaten, was er vrijdagmiddag toch iets van opluchting. Niet de soepelste weg, maar wel bekend vanwege de tripjes naar Boekarest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten