Het kostte enige inzet en doorzettingsvermogen, maar om elf uur ging mijn licht uit. De euforie van/over de goede thuiskomst is op gepaste wijze rijkelijk gezegend. De waterdiscipline kwam er niet aan te pas. Zelfs voor het ophalen van de beide logés gingen de remmen al bijna geheel los. Ik was het afhalen van de honden in feite vergeten. Het is toch een uurtje rijden en natuurlijk terug ook. Gelukkig drong het op tijd tot me door.
Beide dames zagen er goed en vrolijk uit. Alleen met het voeren is iets misgegaan. Ik heb het voor zekerheid nogmaals nagerekend, maar die meegeleverde zak had vrijwel leeg moeten zijn en niet nog gevuld voor de helft. Ongewilde slankheidskuur. En dat terwijl Prada overduidelijk veel te veel heeft gehad in de week dat we weg waren. Die heeft ws Bobby's voerbak met regelmaat meegenomen. Zo zijn er nog wat kleine dingen als twee verdwenen voerbakjes. Ws door de oppasser met goede bedoelingen buiten de poort gezet voor de teckels en daar laten staan ... wat je hier beter niet kunt doen. De kans dat iemand passeert, die het ding goed denkt te kunnen gebruiken, is hier groter dan gemiddeld.
De avond na terugkeer gevuld met koken en tafelen. En dat ongeremd begoten. Verse tuinbonen met room, verse basilicum, parmazaanse kaas en spaghetti. Het is ff wat werk met die bonen, maar het resultaat compenseert dat ruimschoots. Nog iets van 10 van zulke tuinboonmaaltijden te gaan. Nu of later uit de diepvries.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten