Gaat vandaag lukken wat vorig weekeinde de bedoeling was? Mooi weer. Materiaal is aanwezig. Wat let me? De flow. De vanzelfsprekenheid van de doorgaande beweging. Vorige week zat ik er lekker in, nu is er weer de neiging om 'm aan me voorbij te laten gaan. Weerstand. Omdraaien en weglopen. Waar het erin komen weken, mndn, wat .... jaren kan kosten, is het omgekeerde een fluitje van een cent. Hardnekkige mechanismen. Dwarsliggers laten zich niet zomaar naar de kant schuiven, laat staan definitief uit de weg ruimen. Gelukkig gaat het terugswitchen vlotter. Tenminste in het algemeen want hierbij heb ik er nog niet zoveel ervaring mee. Die flow was een prille hernieuwing van een ervaring, die ik al een kleine eeuwigheid verloren waande. Dat gaf de afgelopen week meer gewicht dan ie anders gehad zou hebben. Ik voelde me gepakt. Na al die moeite gewoon een streep er doorheen. Boven komen na de beklimming van een klif en dan vol in iets verkeerds grijpen ipv houvast vinden ..... bye, bye, zwaai, zwaai.
Met een beetje goede wil is dit een te dramatische vvoorstelling van zaken. Ik heb niet het idee, dat ik helemaal 'naar beneden' ben gekukeld. Voelt meer aan alsof ik net nog hang en alleen hernieuwd houvast, meer houvast hoef te vinden. Laat ik daar van uitgaan. Scheelt de helft van het werk. Wel nog ff van de hondenronde bijkomen en dan zien hoe ik de draad weer ga oppakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten