Van de frisheid van de ochtend naar het uitgeleefde van de avond. De strijd tussen tuin en blog woedt voort. Vandaag was de slag voor de tuin, maar zoals bekend, zegt dat niet alles. En niet alleen een substantieel deel van de ochtenduren waren voor de tuin. Ook de avond was tot het vallen van de duisternis in handen van de tuin. Ik bedoel omgekeerd, mijn handen in de tuin.
Wat elders niet wil lukken gaat in de tuin van een leien dakje. Iedere dag iets. Stap voor stap. Etc. Ik incasseer tegenslagen alsof ze op me afketsen. Doe gedane werk indien nodig over, zelfs tot driemaal toe zonder morren. Wat is dat en is dat niet te klonen naar andere bezigheden in mijn bestaan? Ik sta fluitend ruim voor zevenen op om een beetje dom te lopen slepen met watergevulde gieters.
Nu staat de zin van de bezigheid geheel buiten kijf en dat zal zo z'n duit in het zakje doen, maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten