Prachtige dag. Heerlijk in de schaduw op mijn gemak de geplukte peulen schoongemaakt en meer dan driekwart van de peulen domweg gedopt. Een week, zeg negen dagen tussen bloem en een peul waarin de erwten al zo groot zijn, dat je ze beter niet meer met de peul er omheen kunt nuttigen. Strak tempo die tuin. Gelukkig is lang niet alles al in het oogst stadium. Maar het hoort erbij. De opbrengst van een beetje moestuin krijg je niet met z'n tweeën op het moment van oogsten weggewerkt. Opslag is onoverkomelijk. Diepvries, wecken, in het zuur, etc.
Misschien maar gelukkig dat ook de tweede ronde struikbonen en mais het verdomd om op te komen. Lijkt me toch stug als van zes rijen bonen en één rij mais werkelijk elk zaadje in de maag van een muis terecht is gekomen. Ook het insectenmengsel is òf erg eenzijdig samengesteld òf heeft geen kiemkracht meer gehad en laat het perceel verder aan het opkomende onkruid. Tijd om al het oude zaad, en blijkbaar is 2018 als uiterste houdbaarheidsdatum vaak al oud, maar gewoon weg te kieperen?
De tuin gaat naar zijn hoogtepunt toe. Niet lang meer en successievelijk komt meer grond vrij dan in gebruik wordt genomen. Gevaarlijk moment. Opletten dat ik dan het onderhoud niet laat lopen en volgend jaar weer van voren af aan kan beginnen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, niet dan? Soms geldt dat zelfs voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten