Zit je in Zărnești, ergens tussen Brașov en Bran, in een speciaal voor bruiloftsfeesten en andere buitenmaatse partijen gebouwde feestzaal, dreunt al een paar uur mee op de dreun die alle tegenwoordige muziek aaneenrijgt, drinkt met mate, pikt het aangenamere deel uit het geboden menu, kijkt naar het dansen in kringetjes waar ook Mariana zich met 'Leidenschaft' aan over geeft en hoort ineens een signaal van je mobiel.
Dat ding staat qua geluid uit, dus dat signaal is minimaal en ontgaat me in 99,98% van de gevallen. Een bericht van mijn zus in reactie op mijn oprispingen? De aannemer die nog iets kwijt wil nav het transport van vandaag? Nee. Gerda met een kort maar heftige boodschap over het verstrooien van Frank's as ergens in het water van de Wadden op Terschelling. Hun, maar vooral toch zijn plek waar hij jarenlang met vrienden een weeklang de Dom niet probeerde te missen.
Het kan vast steiler, maar hier ging ik ff van redelijke in de hoogte naar stevig door de knieën. Ik kan niet zeggen dat ik Frank vergeten ben. Integendeel. Mijn gedachten dwalen met regelmaat in zijn richting. Maar dit overviel me. In 'oude tijden' zou het me ergens de komende dagen per telefoon, de versie met een lijntje, zijn verteld of in nog oudere tijden over een of twee weken tot me gekomen zijn op papier in een envelop en per post. Nu knalt het vrijwel 'live' je leven binnen. Gedwongen multitasken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten