De afgelopen weken heel wat geklaag gehad over het weer. Regen dit. Regen dat. Regen etc. Schijnt eindelijk eens de zon is na 3 dagen het geklaag wederom niet van de lucht. Te warm dit. Te warm dat. Te warm etc. Werkelijk niet één iemand vandaag die het had over lekker weer. Ja, blij dat de regen het ff laat afweten, maar die temperatuur .... dat is niet te doen. Ik kan er wat van, maar dit soort gezeur is niet aan mij besteed. Ik hou me liever een paar uur per dag gedeisd om de brandende zon te ontlopen, dan dat ik gedwongen word werkzaamheden uit te stellen, omdat alles nat, natter en het natst is.
Als het om werken gaat, zeker buiten, zou het altijd droog voor- of najaarsweer moeten zijn. Maar leven is gelukkig meer dan werken, al geldt dat hier voor een hoop mensen niet. Dat realiseer ik me terdege. Daarbij zij aangetekend, dat er hier de nodige mensen, mn oudjes rondlopen, die eigenlijk niet beter weten dan permanent bezig te zijn. De vrg of het ook (nog) nodig is, speelt niet. Het is simpelweg een automatisme. 'Altijd zo gedaan en dus doe ik het nu ook' is dan het motto. Ingesleten patronen.
's Morgen koe(ien) en paard klaar maken voor de tocht naar de dorpsweiden. Vervolgens de stallen schoonmaken, kippen voeren en eieren zoeken, varkens idem maar dan zonder eieren. Binnenplaats schoonmaken. Tuin bijhouden. Aan de slag in het veld. Ergens tussendoor moet natuurlijk ook gegeten en dus gekookt worden. Eind van de middag varkens verzorgen. Wachten op koe en paard. Die verzorgen en dan gaat het volgens mij linea recta het bed in.
Vanochtend heb ik een uurtje gespit. Had langer gewild, maar dat zat er vandaag niet in. Straks weer en dan later op de avond net als gisteren een vuurtje stoken, in de vlammen staren en de avond genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten