Het zijn weer de kleine dingen, die je met de haren bij het leven slepen. Rondje Sardinië, hoewel weinig spectaculair en bloem negen open bij de nu al een paar weken bloeiende orchidee. Het zijn de stukjes blauw in een grijsgrauw wolkendek. De belofte van beter, mooier, verandering in de gewenste richting.
Voor de buitenwereld een normale dag gedraaid. In de ochtend de tijd uit het oog verloren bij het heen en weer pendelen tussen Sardinië en Sicilië. Het gaf de psyche wat rust. Uiteindelijk aan het begin van de avond in de tuin geëindigd. Daar was niet zo heel veel meer gebeurd deze week als ik niet fysiek van slag was geraakt. Het water staat overal waar het maar iets dieper dan de rest is en het zakt niet weg. Het begint op plekken zelfs leven te vertonen. Gelukkig maar groenzooi en hebben kikkers betere alternatieven, die een eind buiten de normale gehoorsafstand liggen. Weet van Frankrijk hoe die beesten je nachtrust omzeep kunnen helpen.
Het is vergelijkbaar met de lucht van een bakkerij. Als je het af en toe ruikt is het heerlijk. Als je er permanent aan bloot staat is de lol er gauw vanaf. De neus schijnt trouwens permanent aanwezige geuren op een gegeven moment van registratie uit te sluiten. Kan me niet heugen dat de oren tot zo'n trucje in staat bleken. Niet de mijne in elk geval.
Bezig dus, alleen de lijn in wat 'moet' gebeuren moet ik nog ff zien te vinden. Morgen aanhaken waar ik maandag ben afgehaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten