Zondag ... wat zal ik erover zeggen? Blij dat ie bijna voorbij is? Niet bepaald. De dag was niet verkeerd èn niet bijzonder. Misschien wel voorspelbaar, maar dat mn achteraf en in feite onbedoeld. Opgestaan omdat dagen nou eenmaal niet vanuit het bed bestierd worden. De honden bovendien te snel af met de start, dat scheelt behoorlijk in de soepelheid van het dagbegin. Over de koffie hoef ik het niet te hebben. Daarna neemt het verloop een haast autonoom loopje met mij en de dag.
De tomatenplanten wilden water, Mariana buiten de deur lunchen, ik de tomatentunnel verder volmaken, de honden brokken en mijn verzekeringsagent in Frankrijk geld. Je begint na zevenen, eindigd 12 uur later en heb je geen moment afgevraagd of je iets wilde of niet. Gewoon gedaan. Met de stroom mee gegaan.
Tijd voor een ritje, volgens mij. Kan alles opzoek naar z'n plek en ik de schijn terug, dat ik mijn leven bepaal. Kristiansand, Coves, Boussac-Bourg, St. Petersburg en ergens ook nog iets met Sibiu. Waar is de rust van het platteland?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten