Ik wacht. Om niet weer in de auto te stappen besloten om een gemis aan te vullen via het dorpse aanbod. Die winkeltjes zijn echter meerdere uren dicht na het middaguur. De een zeker tot vier uur, de ander misschien maar tot drie uur. Ik ga het zo zien, maar nu niet het risico nemen om voor een gesloten deur te staan. Kwark, iets wat ik nou niet altijd in huis heb. Cottage cheese in het Engels en Branza de vaca in de lokale taal.
Als de sambal al niet kan, laat ik me niet ook nog eens de taarten door de neus boren. Waar blijft mijn keukendag? Enkel beperkt tot de bereiding van de lunch. Dat zou wel magertjes zijn. Zelfs zonder kwark gaan die taarten ervan komen. Eentje met pruimen en eentje met bosbessen. De vorm van die laatste staat me nog niet helder voor de geest. En dan straks weer uitdelen. Als je dat allemaal in eigen beheer moet verteren, gaat die overdaad aan kilo's nooit verdwijnen.
Ondertussen loop ik mooi de wasmachine weer te vergeten. Tja, multitasken in slow-vorm heeft zo zijn vertraagde bijkomstigheden. Maar, maar, maar bezig hè, dus geen gezeur. Het iets is niet niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten