Waar ga ik het nou eens over hebben? Misschien aardig om weer ff tot me door te laten dringen, dat het ondanks al het gezeur en geëmmer best niet verkeerd gaat? Je kunt de hele tijd jubelend door het leven gaan en soms een pas op de plaats (moeten) maken om te erkennen, dat niet alles zo spetterend gaat en misschien wel helemaal niet naar wens. Ik kies voor de omgekeerde weg. In beide gevallen is het belangrijk om dat andere kanaal niet uit het oog te verliezen.
Ik heb ongetwijfeld al eens betoogd, dat kritiek het mooist denkbare compliment is. Wat goed gaat is niet interessant. Interessant is wat beter kan. Het veronderstelt een beetje (zwakke plek), dat iedereen zijn/haar beste beentje voor zet in de bezigheden. Anderzijds, klaplopers met positieve feedback, de welbekende goed bedoelde complimenten te stimuleren, daar geloof ik geen zak van.
D'r is een deel dat gewoon wel doet wat gedaan moet worden, een deel waar hoe dan ook de zweep over heen moet en een deel dat het in zich heeft om boven zichzelf uit te stijgen. Bij de eerste groep is kritiek discutabel. Bij de tweede groep maakt niks iets uit ook kritiek niet. Bij de derde groep is kritiek hét middel om ongekende hoogten te bereiken. Je moet het natuurlijk wel weten te brengen.
Zelf ben ik een voorbeeld van het feit, dat kritiek niet altijd werkt, zelfs niet in groep drie, waar ik me zelf wel toe reken. De focus ontbreekt. De zin is fietsen. Een systeem-/weeffout? Met mijn instelling zou de wereld geen bankencrises nodig hebben, het CO2 probleem morgen of overmorgen opgelost zijn en de mens binnen 2 of 3 generaties weer min of meer in evenwicht leven met de natuur. Dat deel wat het allemaal overleefd heeft .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten