Abnormaal

 Een normale dag. Wanneer was de laatste? Èn ... wat is dat überhaupt? Een dag, waarop je ongehinderd door vragen van derden, aangegane verplichtingen of uit het niets op je bord donderende activiteiten je gang kunt gaan? Dat klinkt als vakantie, is het misschien ook wel èn was (is!) hier (alweer in derde aanzet) de bedoeling, toen ik de move deze kant op maakte. Waarbij die kant niks zegt. Het had ook op een andere plek in Frankrijk of weet ik waar in de aangenamere delen van Europa kunnen zijn.

 Zoiets als koffie, blog, koken, lunch, beetje klussen en/of tuin en/of stappen, apèratief, krant en/of lezen, computer, bad, bed....... Er zijn herkenbare delen, maar niet alle lopen is wandelen. Het is op het ogenblik iets teveel 'straks', wat je ook kunt hebben bij het verlangen naar je pensioen. Dat heb ik gelukkig voor kunnen zijn, dwz in deze hebben de omstandigheden in mijn voordeel gewerkt. Of het daarom is, dat ze me sindsdien zo dwars zitten, weet ik niet, maar ik heb zo mijn vermoedens.

 Dat 'straks' is een heel geniepig en in wezen erg fout mechanisme. 'Straks' is onzeker, is afwachten, mogelijk onvermogen, kan met gemak dood betekenen. Het zijn boeken waar je nooit in begint, klussen die bij een idee blijven, reizen die niet (meer) gemaakt worden. Etc. Je wensenlijst zo kort mogelijk houden is misschien een idee. Hoewel je je daarmee zelf verneukt, want als afgewerkt moet je weer bedenken, wat je verder wilt en dat komt dan weer van een veel grotere lijst, die wel bestaat, maar waar je het bestaan van probeert te ontkennen, totdat je er weer gebruik van wilt maken. Zou een fruitvliegje soortgelijke problemen moeten tackelen in z'n krap 40 dagen bestaan.