Prachtige dag. Het heeft wat weken geduurd, maar ze zijn er weer. Het werk aan de schuur vordert in slakkentempo. Ik snap ook niet altijd, waar ze mee bezig zijn. Soms pakt dat goed uit en soms grijp ik in omdat ik me helemaal, maar dan ook helemaal niks kan voorstellen bij waar ze mee bezig zijn. Details zijn belangrijk en misschien kunnen die niet altijd wachten tot het eind, maar op plekken, die straks compleet aan het zicht worden onttrokken, mag het wat mij betreft iets meer in het functionele blijven steken en iets minder aandacht zijn voor de esthetiek.
Een dorp verderop hebben ze de afgelopen week in drie (!) dagen een dak volledig vernieuwd. Drie dagen. Hier zijn ze met een vergelijkbare grootte inmiddels meer dan twee weken bezig. Ik kan best van de 'slow' zijn en oog hebben voor kwaliteit en de tijd die goed werk kost, maar bij de schuur zit het allemaal tegen het randje. Ik bijt en verbijt vanalles. Hoor de lulverhalen van de aannemer aan. Doodgoeie vent maar liever in mijn vrije tijd dan als baas. Hier had allang een tweede ervaren kracht bij gemoeten, nadat de rechterhand van de huidige solist zich bijna zijn vingers afzaagde.
Blijkbaar zijn die niet te vinden in Agnita en omgeving. Ik snap ook wel dat iedereen nu overal met daken bezig is. Daar hebben ze weken op zitten wachten. Weken waarin hier alles kleddernat is geworden, omdat we ondanks het weer door zijn gegaan. Maar goed, de schuur is geen woonhuis. Over dik een week regent het ws weer en dan wil ik de boel toch echt dicht hebben. En aangezien ze volgende week vakantie houden, zal het deze week moeten gebeuren. Push, pusH, PUSHEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten