In twee dagen 14 stukjes .... het moet niet gekker worden. Een beetje aan mezelf denken of net niet misschien. Maar vandaag niks van dat alles. Vandaag is het mijn dag. Eenmaal per jaar niet met derden bezig zijn. In theorie dan. Je moet wat nu het geen feest meer is, dat je ouder bent geworden. Hup, in de auto springen en zien of het thuis is waar je vanavond terecht komt? Nee, want Mariana wil vast mee. Of, eigenlijk moet ik zeggen, vind dat ze het recht heeft om deze dag met mij te delen. Niet met derden bezig zijn? Lulkoek dus. Moet nog wachten ook, want die is na het melken van de koe natuurlijk weer het bed in gedoken en naar dromenland vertrokken. Wachten .... niet echt iets waar ik om zit te springen? En dan vanochtend al op mijn bek gegaan dankzij de honden en een verdraaide knie. Ach, het klinkt meer naar een normale dan een bijzondere dag. Past wel. zo bijzonder is dat ouder worden tenslotte niet.
Dat ik er nog ben is wat dat betreft een stuk specialer. Na al die doden die ik al gedacht heb te sterven, de overdaad aan momenten waarop de mogelijkheid van het verscheiden door mijn hoofd schiet en het getob over dat laatste moment is het wonderlijk maar daarom niet minder prettig dat het bij theoretische exercities is gebleven. Meer geluk dan menig ander, zoals vorige week hier de eerste verkeersdode is gevallen sinds mijn verschijnen. Had dat veel eerder verwacht. Een hoop gelul over te hoog gras in de berm om de idiote snelheid te camoufleren, waarmee de vriendelijke herder uit het leven is gerukt door zo'n aso, die meent dat autorijden gasgeven betekent. Geen vrolijk-vriendelijk gedag meer als hij met z'n 2,5 ltr fles bier onder de arm terugfiets naar zijn kudde. Het zal je maar gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten