Bij vijven .... je moet een overledene wel geven wat hij/zij verdiend heeft. Geen priester bij de gemeenschappelijke maaltijd, dat scheelt al meer dan een slok op een borrel. Aansluitend of tegelijkertijd vinden een hoop mensen zich in gesprekken, die ze ws al langere tijd haddden willen voeren. De tijd werd vergeten, dat heb ik op gelegenheden als deze nog niet vaak meegemaakt. Dan mensen naar huis brengen en nog dat ene afzakkertje doen ...
Ik weet niet wat het is, maar deze bijeenkomsten hakken er op de een of andere manier harder in dan normale dagen en/of lunches. Aan de borrel kan het nauwelijks liggen. Die drink ik weliswaar normaal niet midden op de dag maar itt tot de lokale cafés zat het spul in kleine glaasjes. De combi met wijn? De sfeer of aanleiding? Geen idee. Het hakte erin en dat niet voor het eerst. Na de honden op bed geploft. Meer zat er niet meer in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten