Lam! Niet ik, mijn arm en die van Mariana ook. Peren verpulveren. 16 zakken. Met ons eigen huis-tuin-en-keukending begonnen en na de middag over kunnen stappen op een bruikbaar gemaakte oude verpulveraar. Hoe noem je zo'n ding waarmee je kleine fruit in stukken trekt met het oog op de vergisting? Minder onmogelijk maar nog steeds zwaar werk.
Globaal gezien zitten we op de helft. Iets van 50 emmers. Zo voelen de armen niet aan. Morgen meer, als alles goed is en dan vrijdag weer verder met het vullen van de container. Pruimen gaat een stuk makkelijker, als ik ff de heisa van het transport uit het oog verlies. Dit gaan ook geen 80 ltr worden na tweemaal stoken, maar dat is in feite het minste interessante deel van het verhaal. De smaak, daar ben ik wel benieuwd naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten