Opschonen

 Over bouwen gesproken. We, ik en mezelf, bouwen hard aan de normalisering van het nwe bestaan. Van wat je het vijfde leven zou kunnen noemen. De beschermde ouderlijke omgeving, de studententijd, de eerste keer getrouwd, onverwachts snel weer op eigen benen, het studie-geëmmer, na een hoop gezoek een nwe binding, de Gracht, Frankrijk, de dood, het verbranden van schepen en de moeite die dat kan kosten, Roemenië en we worstelen verder.

 Vijf? Een beetje kat zou langzamerhand jaloers worden. Als ik zo in een snelle blik terug kijk, heeft het iets slopends ipv een opzwepend effect. Blij het ouderlijke huis en mn de leefomgeving te kunnen verlaten, aardige studententijd maar beroerde studie, in één relatie bevrijdt van de meeste illusies op dat terrein, hard moeten werken op alle denkbare terreinen om weer boven Jan te komen, de Gracht en Frankrijk is achteraf (!) gezien een aaneenschakeling van verkeerde beslissingen geweest, de dood ... ach, wat zal ik daar over zeggen, schepen verbranden klinkt makkelijker dan het is en hetzelfde geldt voor de zoveelste nieuwe start met de steeds groter wordende berg oude bagage.

 Je neemt iedere keer niet alleen jezelf mee, maar ook een hoop ballast uit het verleden. In eerste instantie vnl psychisch maar naarmate de decennia stapelen ook gewoon fysiek, concreet, zooi. En, ff sec bekeken, krijgt het iets absurds, als je met je ene been in de kist probeert om alsnog alles op orde te krijgen. Op orde voor wie? Het doet me denken aan uitspraken van Renate Dorrestein, nadat haar duidelijk is geworden dat het aftellen is begonnen. Iets in de trant van 'anderen jouw rommel niet aandoen', nog afgezien van wat voor eigen levens anderen daar uit zouden weten te poeren. Zeker bij een meer bekende persoonlijkheid.

 Nederlandse, Duitse maar ook die paar Engelstalige en Franse boeken daar heeft Mariana helemaal niks aan. De Cd's? Misschien. Al mijn prullaria? Misschien gewoon wegmieteren in de dozen, waar ze nog steeds in zitten? En dan zijn daar nog dozen gevuld met papier bedekt met woorden. Ik denk, dat ik het deels zelf niet eens meer kan lezen. Hikken, Tegen aan hikken. Hoeveel bevrijding wil ik? Hoeveel bevrijding kan ik aan?