Wakker worden met de gedachte dat je dit, dat wakker worden ooit niet meer mee zult maken, je dat proberen voor te stellen en dat allerlaatste moment voor vertrek of van vertrek proberen te pakken te krijgen. Het besef van het laatste flardje bewustzijn, voordat je of dat wat je bent geweest in het niets verdwijnt, verloren gaat.
Zou je een centrale plek (computer?) moeten hebben, waarin ieders gedachtenwereld opgeslagen kan worden, voordat het ingenieuze samenstelsel dat de hersenen vormt overgaat in een dooie brei? En dan alles of een selectie? Enkel de herinnering, daar heb je niet zoveel aan. En het opslaan van zoiets als de dynamiek van gedachten en ideeën zou tot de situatie kunnen leiden, dat gedachten tot stand komen, die nooit eerder bedacht zijn en dus ook niet tijdens het leven van de eigenaar van de hersenen. Wiens gedachten zijn het dan? En werkt de gedachtenmotor wel als er geen indrukken meer opgedaan worden?
Maar dat aller-, allerlaatste moment dus. Hoeveel mensen maken dat bewust mee in de betekenis dat ze er volledig bij zijn en weten dat het er aan zit te komen? Dus niet die kogel op het slagveld of de tegenligger bij het inhalen op een provinciale weg. Gewoon in bed in afwachting van, en dan....?
Iets zegt me, dat dit geen spetterende dag gaat worden. Gelukkig is daar de afwas om me aan op te trekken. Vanmiddag weer Sibiu en de rest vult zich vanzelf wel op of in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten