De avond is bezig te vallen. De dames met toestemming er vandoor. Het jonkie in tweede instantie ook verdwenen. dat is iets minder, maar was vroeg of laat voorspelbaar. Ik ben een leuke baas, maar naar eigen inzicht rondstruinen is nog net iets leuker. Zelf de tijd genomen om een Aziatisch getinte maaltijd in elkaar te draaien, me aansluitend een Franse cognac toe te staan en buiten met aandacht de voortgang in het bouwproces bekeken.
Het doet goed resulaten te zien die ruim tevreden stellen, maar ergens is de simpele verbouwing van de schuur een weg ingeslagen, waar ik nooit om gevraagd heb. Simpel houten muren vervangen door steen, dak vernieuwen en klaar. Dat was de originele bedoeling. Inmiddels is het een paleisje van een schuur aan het worden. Afgezien van de dakisolatie, doet het nauwelijks onder voor het woonhuis. Waar is het mis gegaan?
Zowel aannemer als uitvoerder hebben er lol in en zijn in feite bezig met wat ze zelf bedenken en niet met navragen van wat ik me bedacht had. Zo'n mechanisme, wat ik tot nog toe alleen van vrouwen ken, die zonder terugkoppeling denken te kunnen bepalen, wat ik het liefst gehad zou willen hebben of in hun ogen had moeten willen. Drie mndn bezig nou en van afwerking is nog laaaaaang geen sprake. En laat dat nou vaak de meeste tijd in beslag nemen.
Ondertussen groeit het verlangen naar een bouwvakkervrij bestaan. Het half uurtje dat ik 's morgens, mocht ik willen, langer kan blijven liggen. De honden die de binnenplaats weer hun eigen kunnen noemen. Geen rondslingerende sigarettenpeuken, bierblikjes of waterflessen meer. Niet die nonchelante, ongeïnteresseerde omgang met materialen en gereedschappen. Het erge is, dat hoe langer het duurt, hoe gespitster je er op bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten