Rust in en om me heen als ik het getimmer van de werklui buiten sluit. De moeite genomen om mezelf een lunch te maken. Dat is lang geleden. Dat zijn de goede tekenen. Mogen zij zich als een olievlek over mijn leven uitbreiden. Het voelt ouderwets stevig aan. Laat het eindelijk eens een blijvertje willen zijn. Doorzetten en weten vast te houden. Afstand en aarzelvrije uitvoering. Wat een genot moet dat zijn. Eindelijk weer de wind in de zeilen. Ik kan niet wachten, maar het ook niet geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten