Ligt d'r weer zo'n verzameling cellen, die eerst een functioneel geheel was en nu letterlijk op het punt van uiteenvallen staat of beter ligt. En als je dan de kamer binnenstapt waar de beste man ligt opgebaard, kijk je altijd/meestal recht in de neusgaten. Lanceerbuizen voor ruimteverkenners op de Enterprise of welk ander ruimteschip ook. Daar moet ik dan als eerste aan denken.
Bij zijn zus een paar weken geleden viel me de gezichtskleur een beetje op mijn dak. Ik heb het niet zo op naar doden kijken. Bij hem was dat minder, die zag bij leven al aardig dood uit qua presentatie. Dat dat iets wat het verschil maakt tussen een actief samenspel van al die miljarden cellen en een dode massa nou net in Coves de brui eraan gaf was voor zijn dochter mooi meegenomen. Minder was het, dat het gebeurde voor het weekeinde waarin Agnita het principe van een jaarmarkt probeert te reanimeren onder de noemer "Agnita cultural" of zoiets. Geen restaurant te vinden, waar na afloop van de begrafenis met familie en vrienden een maaltijd kon worden genuttigd. Ook geen meeneem versie, die uitgedeeld kon worden, zoals bij zijn zus.
Ik zou zeggen huur twee bussen en rij naar Medias of maak iets van een goodiebag met spul van de Penny of geef iedereen een fles wijn na afloop. Het is anders maar beter dan niets en de mensen hier zijn kleinzielig genoeg om je daar op af te rekenen. Zeker als je in Italië woont en je je leven lang d'r op hebt laten voorstaan, dat je het beter hebt dan de achterblijvers in het dorp. Raar iets dat leven en niet alleen voor de doden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten