Een tussendag. Even geen afspraken anders dan de mogelijkheden, die ik mezelf aan zou kunnen doen of niet. Me misschien maar eens over de irritante banken buigen. Alles staat overal open en bloot, niks nergens verborgen of bewust buiten het zicht gehouden, maar dank Europa moet je eens in de zoveel tijd weer aantonen, dat je bent wie je bent en vooral woont waar je woont. Je denkt misschien één Europa, één setje naar alle betrokkenen en het is bekeken.
Zo werkt het dus niet. Iedere bank geeft daar weer z'n eigen draai aan. Frankrijk wil persé een adresbevestiging van een nutsbedrijf. Ik kan het niet overleggen. Niks wat dat betreft staat hier op mijn naam. Niet de electra, niet het gas, niet het water, zelfs de telefoon niet. Niet eens zo bewust gedaan, zeker niet om banken of overheden te flessen. Gewoon praktisch. Het meeste stond al op Mariana's naam en voor instanties is het handiger om met een 'native speaker' van doen te hebben dan een stomme buitenlander. Ik heb hun naar een alternatief gevraagd, nooit wat op gehoord en gisteren een aangetekende brief van ze mogen ontvangen. Het ding nog niet geopend, maar ik denk wel te weten wat er in staat.
De Rabo wil dan weer van Mariana een belastingcodenummer. Dat schijnt iedere Roemeen te hebben. Mariana weet/wist van niks. Dat heeft een hoop vragen en zoeken gekost maar daar zijn we inmiddels achter. En zo zijn er meer grappen en grollen. Mijn paspoort was bijv. verlopen en een kopie daarvan werd niet (meer) geaccepteerd. Nu heb ik precies hetzelfde document maar met een paar andere datums erop en is het vast wel oké.
Ik snap voor een deel het idee er achter. Als je dat nou doet bij nwe klanten à la, maar bij klanten die al sinds jaar en dag deel uitmaken van je klantenbestand. Neem de ING, ooit postbank, al klant sinds 1974 of misschien 75 .... dan is het bijna klantje pesten ipv service-verlening ongeacht of het nou 'moet' van Europa of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten