Koffie, meer koffie, de was ophangen waar ik gisteravond geen zin meer in had, hondenvoer scoren en dan is de rest van de dag aan mij. Toch knap om zonder baan niet verder te komen dan een ruim dagdeel vrije tijd in een week. Afgezien van het weekend dan, dat op deze manier zijn functie dan ook nog niet verloren heeft. En met zoveel achterstand op zoveel terreinen geeft niksdoen in welke vorm dan ook lang niet altijd de gewenste voldoening. Dat zijn toch tekenen van stress, hoe onvoorstelbaar dat voor een buitenstaander ook zal zijn. Het is, dat je het jezelf aandoet. Hoewel, dat is volgens mij altijd het geval.
Oplossing is, dat je dingen probeert te doen, die enerzijds noodzakelijk zijn en anderzijds niet noodzakelijkerwijs zo aanvoelen. Het eerste geldt bijna voor alles, zelfs het lezen van de krant, waarvan de stapel niet de juiste indruk geeft, omdat ruim de helft van iedere krant ongelezen gebruikt wordt als pisplekindicator en dat al vele mndn. Eerst was er de pup die we voor de deur vonden, toen de ene na de andere zieke pup van Lady, waarvan Mopke overgebleven is en die is bij te lange aanwezigheid binnenshuis nog niet geheel zindelijk.
Maar het geldt buiten de huishoudelijke routines echt bijna voor alles. En alles grijpt in op alles, waardoor je maakt niet uit waar begint in de kortste keren tegen de hele lijst 'Te doen' aanloopt. Belangrijker is daarom het tweede element. De kunst om wat noodzakelijk is, te laten aanvoelen als iets, dat je voor je plezier doet. Ik ben helaas niet zo goed in dat kunstje. Het enige terrein waarop ik mezelf goed voor de gek kan houden is bij het op de lange baan laten/houden van wat gisteren al weken geleden gebeurd had kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten