zaterdag 25 augustus 2018

Bouwkundig

 Het is weer zo'n zaterdag dat de bouwvakkers werken. Hoe dat precies geregeld is en waarom, weet ik niet, maar zo eens in mnd of zo, wordt ook op zaterdag getimmerd en gestuct. Het vooruitzicht van de aankomende pannen maakt dat er meters gemaakt worden met de panlatten. Dat is een prettig gezicht. Gisteren is de aanvoerder voor deze klus bijna de hele dag bezig geweest met het maken van een hout/hout verbinding in de basis van de dakconstructie op één van de uitstekels van de U-vorm. Prachtig werk, maar tijdrovend. Als je dat ziet, snap je waarom kathedralen in tijden zonder beton storten en ijzerwerk als verbindingsstukken tientallen jaren bouwtijd in beslag namen.

 Ik ben daar dubbel in. Ik gun de man de lol in z'n werk, weet het resultaat zeker te waarderen, zelfs op waarde te schatten, maar moet toch ff slikken, als ik zie hoeveel uren daar in gaan zitten. En dit was 1,5 van de 12 verbindingenstukken in totaal.

 Ooit een programma, volgens mij Brits, gezien met in iedere aflevering de realisatie van een bijzonder en/of apart bouwwerk. Volgens mij waren het steeds woonhuizen en dan mn op bijzondere plekken en/of met aparte ontwerpen. Grootste gemene deler waren de uit de klauwen lopende bouwkosten en de problemen waar men steeds weer tegen aan liep ondanks zorgvuldige planning en bemoeienis van architecten. Er zaten pareltjes tussen, maar in het algemeen waren ze veel te ruim en groots van opzet. Misschien moet je in een 15-kamer optrekje gewoond hebben om de intimiteit van keuken-eetkamer-werkkamers-slaapkamer en badkamer weten te waarderen.

 Voor Covesiaanse begrippen wonen wij nog in een villa. Niet dat het huis groter is dan andere woonstedes, we maken wel van alle ruimtes gebruik voor het dagelijkse leven. Een hoop mensen leven nog zoals Mariana's moeder deed: keuken-, woon- en slaapkamer ineen. Ze hebben dan wel een nette kamer (soms zelfs twee), maar eigenlijk is die alleen bedoeld voor bruiloften en begrafenissen. Bij een gezin met drie kinderen is dat dus in principe 5 keer gebruiken in 50 à 60 jaar. Zonde, niet dan?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten