Na duidelijkheid over de peren een vakantieplek opgezocht voor een maaltijd. Aan de vroege kant, voor twaalven, iets wat zelden maar niet meer nooit voorkomt. De plek (Veseud) is een soort Coves ten zuiden of zuidoosten van Agnita. Maar dan met een Sachsen-verleden, wat je kunt zien aan de grote ruimtes tussen de huizen en de straat. Een pension of wat in Frankrijk een chambres d'hôtes wordt genoemd. Kortom op bekend terrein. Niet dat het direct kriebelde. Wel schoten er de nodige "Had kunnen"-s door mijn hoofd. Indien. Als. Dan. Wenn das Wörtchen 'Wenn' nicht wär, etc. Het vermalijde achterafverhaal met de door de jaren heen steeds rozer wordende blik. Als je niet uitkijkt.
Prachtige plek. Het heeft iets authentieks, hoewel zeker de helft in feite nieuwbouw is. Vriendelijke mensen, erg rustig, geen verkeerd eten en van een vorige keer, de enige andere keer dat ik er geweest ben, herinner ik me de inrichting van de kamers. Kleine ruimtes maar met zorg en kwalitatief goede materialen vorm gegeven. Als je al in Agnita en omgeving wilt verblijven is het dè plek om een paar dagen uit te blazen.
Nee, ik word hier niet voor betaald. Wat goed is, is gewoon goed. De kwaliteit waar wij in Frankrijk ook voor gingen, maar nooit hebben bereikt. En nee, ik ga het niet over waarom's hebben. Om te beginnen is dat vnl giswerk en ten tweede heeft het geen zin, omdat het verleden tijd is en ook het 'lering trekken uit' geen enkele zin maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten