De smaak te pakken. Nu de nacht door bloggen. Ik zal het geen schrijven noemen. Voel me bijna een Beauvoir. Met whisky (Blèk!) en pepmiddelen (Nee, dank je.) doorworstelen met wat je in je hoofd hebt en in woorden uitgedrukt wilt krijgen. Hoelang is het geleden, dat ik haar biografische memoires (Pleonasme, denk ik) heb gelezen? Ergens in de tijd, dat ik opkrabbelde na de eerste keer de deksel van het leven keihard op neus te hebben gekregen? Of was het daarvoor al? Parijs en alles daar omheen speelde toen al een tijdje.
Moet ik ze terug lezen? Ga ik boeken voor de tweede keer lezen? Val ik van mijn geloof af? D'r is ook zo'n Japanner die de laatste tijd op-popt in mijn gedachten. Zo'n type dat uiteindelijk harakiri heeft gepleegd. Ik vond dat wel wat hebben. Ingrijpend. Doortastend. Definitief. Verstoor ik niet zorgvuldig gekoesterde maar ook weer vergeten herinneringen, als ik met enige decennia meer aan bagage iets ga terug zoeken in een boek?
Het is zoiets als de vrg of je plekken moet opzoeken, waar je in je jeugd, ach, laten we het op 'jongere jaren' houden, bent geweest. Behalve dat een hoop plekken letterlijk verbouwd zullen zijn, is het ook de vrg of je het figuurlijk nog weet te herkennen. Korcula was zo'n plek en dat is (gelukkig) goed gegaan. Neemt niet weg, dat zo'n plek dan wel een andere lading meekrijgt. De oude lading niet noodzakelijkerwijs hoeft te verliezen, wat gelukkig ook niet het geval was, maar het wel met toevoegingen moet doen.
Kun je met dezelfde naïviteit een boek herlezen als "Zen and the Art of Motorcycle Maintenance" als je een hoop illusies armer bent en geen motor meer rijdt??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten