Alle tekenen wijzen in de richting van een onrustige nacht. Nee, niet vanwege de dood, die vanmiddag bij de siësta weer trouw z'n kop om de hoek stak. Ook niet vanwege slepende ballast, administratieve ellende of zeurende instanties. Nee, morgen is feest. Feest voor Mariana en daar is ze vandaag ineens druk mee bezig. Dat had ze beter bij de organisatie kunnen doen, dan was alles niet pas op het laatste moment geregeld geweest. Nu wel, en dat geeft dus duidelijk geen geruststellend gevoel.
Gaat iedereen komen, gaan ze het leuk vinden of zijn ze straks teleurgesteld, misschien ga ik wel huilen ... en meer van dat soort irrelevante zaken. Het was allemaal weer op het laatste moment maar plek, muziek, eten, drank en bloemen zijn geregeld. De rest is niet meer aan ons. Wij hebben ons best gedaan en zo optimaal mogelijke voorwaarden gecreëerd. De rest is aan de genodigden. Ik heb daar wel vertrouwen in. Mariana minder. Ze twijfelde zelfs of ze wel een kamer gereserveerd had of niet.
Heerlijk! Zenuwen. Voorpret zou ik anders doen, maar ieder zijn/haar eigen invulling. Natuurlijk mist ze haar moeder weer. Ze zou zelfs het liefst haar oma uit de dood laten opstaan om mee te feesten. Mariana kan maar moeilijk loslaten. Mensen nog minder makkelijk dan onroerend goed (24) of dieren.
Rezy, de koe van haar moeder verzorgt Mariana nu alweer meerdere mndn, nadat de ingehuurde kracht zonder opgaaf van redenen naar Duitsland was verdwenen. Iedere ochtend om zes uur het bed uit om het dier en haar jong van een jaar of twee mee te laten gaan in de beestentrek naar de gemeenschappelijk weidegronden. Maar eerst natuurlijk melken en schoonmaken. En iedere avond na achten hetzelfde verhaal in omgekeerde volgorde. Een wereld vol andere werelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten