De bank staat nou een paar dagen voor het huis èn het ding staat er nog steeds. D'r hebben al heel wat verschillende konten op plaats genomen. Eén keer had ik zelfs het nakijken. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik misgun niemand het genot om ff uit te rusten, als het maar niet ten koste van mijn mogelijkheden gaat. Daar wil ik namelijk wel gebruik van kunnen maken. En graag ook.
Ik heb het volgens mij een jaar geleden al enigszins in die richting benoemd, maar die bank is alsof aan een diepe wens wordt voldaan, waar ik al mijn hele leven mee rondloop. Heerlijk voor je eigen toko zitten en niks doen. En eigenlijk ook niks zien. Gewoon het ultieme niksdoen.
De beestentrek stelt in deze uithoek van het dorp nauwelijks iets voor. Een paar geiten, twee paarden en wat koeien die deels de weg nog kennen van vorig jaar of 'm zich aan het inprenten zijn. Auto's geven hier gas als ze het dorp verlaten of zitten er nog vol op als ze het dorp inrijden. Fietsers stappen af of gaan afhankelijk van hun richting met de voeten over de grond om de remmen te ontzien. Van een voetgangersparade, wat het terrashangen zo aantrekkelijk kan maken, is absoluut geen sprake. Gewoon niks te zien. Ik kijk wat naar de gevels aan de overkant, naar de wirwar aan draden waarmee huizen en palen zijn verbonden, naar de vogels, naar de wolken in de blauwe lucht en soms naar tentoongespreide activiteit.
Voor het goed en wel donker wordt springt de straatverlichting aan. De dradenpaal voor ons huis heeft een lantaarn. Ik kan zo de hele nacht doormijmeren en druk niksdoen. De omgeving krijgt iets oranjes maar verliest niks aan detail. Je kunt je probleemloos in elke denkbare wereld wanen. Je hoeft er nieteens de ogen voor te sluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten