Boekarest moet ooit een mooi stad zijn geweest. Ergens in de Hongaars-Oostenrijkse periode. Sissi en Franz-Jozef. Volgens mij kun je de gebouwen in Boekarest indelen in 3 categorieën. De eerste is dan de overheersende communistische wanstaltigheid, de tweede zijn de moderne constructies die overal hemelwaarts groeien en ten derde zijn daar de her en der nog aanwezige koninklijke pareltjes. De overgedimensioneerde rechthoekige betonnen gedrochten -tegenwoordig aan de buitenkant met glas afgewerkt- tegenover de rijkelijk versierde en van een veelvoudige vormigheid voorziene panden met een onmiskenbare historische uitstraling. Vele van die laatsten zulllen hebben moeten wijken voor de communistische grootheidswaan van meneer Ceaucescu. Zowel qua overheidsgebouwen, stratenpatroon en woonkazernes.
Wat over is gebleven, is een stad die soort van ontploft is, geen hart meer heeft maar daarvoor overal en nergens bruist van activiteit. Je loopt er niet in een middag en ook niet in een paar dagen doorheen. Al moet ik dat laatste eerst nog eens proberen.
En leren doen ze schijnbaar niet. Want in die nieuw uit de grond gestampte zakenwijk, waar ik moest zijn voor de Nederlandse ambassade, is het dezelfde verkeerschaos als in de oudere delen van de stad. Lijkt me een gemiste kans. Verder natuurlijk hetzelfde gebrek aan afvalbakdiscipline, de aanwezigheid van zwerfhonden en het onmiskenbare parkeeranarchisme. Dat dan een krakkemiekerig trammetje door die wijk rijdt heeft ongewild iets vertederends.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten