Ff een paar tandjes terug. Huishoudelijk daggie. Goed begonnen met het aan de straat zetten van een hoop plastic-achtige zooi uit de schuur. Het is recycle-dag. De ene week vuil-vuil en de andere week wat gerecycled kan of zou kunnen worden. Ik heb daar zo mijn twijfels bij, hou daarom het glas al apart en verzorg dat in daarvoor bestemde containers in de straten van Sibiu. Meestal passeren die lui als ik met de honden onderweg ben. Dus die afvalbak moet voordien aan de straatkant staan. Soms zijn ze echter uren later. Wat vandaag ook het geval was en mij goed uitkwam.
Rest van de dag de bekende riedel met de nadruk op opruimen, uit de weg zetten van wat links en rechts alweer aangeslibt is. De doos van de koffiemachine kan terug op zolder. Die met het bobbeltjesplastic voor de bescherming ook. Hetzelfde geldt voor het kattenmandje. Een hoop leeg glaswerk staat in de weg. Was in Frankrijk ideaal met een tweetal plastic kratjes onder een tafel, die als werkvlak diende, maar die keuken was een slag groter.
Maar ik wil meer. Zien of niet een paar van die al jaren in de weg staande dozen niet geleegd en verwijderd kunnen worden. Het is optimistisch, ik geef het toe, maar het gemak waarmee alles maar blijf staan waar het staat, gaat geen ruimte creëren. Het tweede Cd-rek zou een aardig begin zijn. Dat gaat niet vandaag lukken, maar moet van de week kunnen.
Ik heb ruimte nodig om ruimte te maken. Zou ik het boekenrek nu klaar hebben, ik zou het nergens neer kunnen zetten. De zwerfspullen nemen overal binnen de kortste keren vrijkomende ruimte in de beslag. Je zou het gastenhuis moeten zien. Je vraagt je soms af, waar het allemaal vandaan komt. Ergens moet een begin gemaakt worden en dan maar hopen dat aldoende de gewenste ruimte vrijkomt om ruimte te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten